maandag 29 januari 2007

Fame is fickle

Een beroemde quote van Marilyn Monroe en ik moest er aan denken toen ik de headlines op Google.news las. Indiase actrice Shilpa Shetty wint ophefmakende Big Brother-reeks
In mijn kajuit in het luxe-cruise schip had ik een TV'tje waarop eigenlijk alleen CNN de moeite was. Ik begon en eindigde er mijn dag mee, 2 keer een half uurtje per dag.
Telkens ik de kijkkast aanknipte ging het maar over 1 ding. De oogverblindende Bollywood-ster met Bambi-ogen die door de would-be FUK (zelfgemaakte afkorting voor "Famous UK'er". OK het zou Brit moeten zijn maar blijft leuk gevonden nietwaar?) met de grond gelijk werd gemaakt door vermeende racistische opmerkingen.
Hoofdverdachte: Jane Goody, de Britse Betty (alhoewel ik nu ons Betty wel een beetje te kort doe)
Jane Goody zat in deze celebrity Big Broter omdat ze een celebrity was geworden omdat ze aan een gewone Big Broter had deelgenomen. Deelgenomen ja, niet gewonnen, maar ze werd gebombardeerd tot overnight star omdat ze erg gewaagde dingen deed op TV.
En weer denk ik aan Betty ...

Nu dus, Jane Goody, het prototype van slecht opgevoed, vals, lelijk endoezomaarverder kon het dus niet nalaten om een beetje sarcastisch te doen tegen de beeldschone actrice. Allemaal in prime-time.
38.000 Britten kropen in de pen. Het debacle leidde tot een diplomatieke rel en zette bijna de (goede?) relatie tussen het Verenigd Koninkrijk en India op de helling tot de minister van Financiën Gordon Brown, tevens opvolger van Labour-premier Tony Blair, het publiek had opgeroepen om toch vooral Goody weg te stemmen. De brave Britten deden natuurlijk meteen wat hun gevraagd werd.

Eind goed al goed. De sprookjesprinses is in al haar eer en glorie hersteld. Ze won met glans deze editie van dit compleet nutteloos TV-programma (een Nederlandse uitvinding!!!) en haar filmcarriere krijgt een enorme boost. Er gaan al geruchten op dat ze binnenkort mag schitteren naast Daniel Craig.
O ja, en weet je hoeveel ze betaald werd, enkel en alleen om deel te nemen? Driehonderdvijftigduizend.
Pond. Daar mag men mij al eens voor uitschelden. In prime-time zelfs.
Kassa!!!

dinsdag 23 januari 2007

Home sweet home

Na een laatste hectische dag eindelijk weer thuis
De 7 Belgen zijn samen naar Antwerpen gereden met de trein, gezellig, met warme choco en gevulde koek onderweg.

Ondertussen is er al flink heen en weer gemailed met een hoop anderen die aan boord waren. Markus, Bernadette, Peter, Julie, ... Leuk.

Ook staan alle fotos online, kheb er bijna 400. Niet te doen.

De laatste dag was ook weer super. Vroeg begonnen met de bloemenveiling in Aalsmeer. Nog noooooit zoiets knaps gezien. Elke dag van 6h30 tot 9h30 worden in de grootste commerciele ruimte ter wereld (1.000.000m2 oftewel 200 voetbalvelden naast elkaar) 20.000.000 bloemen verkocht. Enkele uren later worden die op hun beurt weer verkocht in bijvoorbeeld straatstalletjes in New York of Parijs. Super!

Het verkopen loopt via een Dutch Auction, oftewel van hoog naar laag. Een bloem wordt ingezet aan 1 euro en dan loopt de teller razendsnel naar 0. Met wat geluk druk je af op 0.11 euro voor een lelie of roos. Ondertussen voeren de 10.000 mensen die er werken (jawel, en in piekperiodes zoals kerst en Valentijn loopt dit op tot 12.000) de massa's bloemen van hot naar her, met hun razendsnelle en super wendbare karretjes. Jaarlijks wordt hier 1.700.000.000 euro verhandeld. Tulpen uit Amsterdam.
Alsjeblieft.

De plek is open voor bezoekers. Je wordt hier onthaald in het Nederlands, Engels, Frans, Duits, Spaans, Italiaans, Czech en Hebreeuws. Wat een service.
Om een idee te krijgen van hoe het er aan toe gaat, klik hier.

zondag 21 januari 2007

Holland op zijn Amerikaans

Gisteren hebben we in stijl gedineerd, service aan tafel, met wijn (1ste keer!!! Ik heb 2 weken lang water bij mijn eten gedronken )
Daarna zijn we onder leiding van Rene gaan wandelen door het Red Light district. Spannend, zeker op zaterdagavond. Helemaal anders dan onze Villa Tinto, paar mooie meiden gezien, maar vooral heel veel lelijke. Ik zal ook nooit meer een banaan kunnen eten zonder aan de Bananaclub te denken ...

Daarna werden we allemaal getrakteerd op een cocktail in de stad en mochten we zelf op stap. Wij gingen met Dewi (Amsterdamse) nog wat drinken in de Waag met +/- 9 man en dan onder de wol.
Vandaag was een drukke dag.

Om 9h met de bus vertrokken naar Enkhuizen. Mooi plekje, ik val in herhaling, nooit geweten dat Holland zo mooi was, met de Bruine vloot, het binnen- en buitenmuseum, ...

Wel had de storm flink amok gemaakt. Overal ontwortelde bomen, echt erg.

De tweede stop was echt prachtig, Hoorn. Vooral het zicht op de bootjes in het haventje - het enige echte Kleine cafe in de Haven van, jawel, Vader Abraham zei Rene in de bus. Toen we aankwamen en Shelly vroeg welk caf het was zei hij 'Pick one' - met de 3 jongens van Bontekoe er wordt zelfs een fim van gedraaid.
Hoorn heeft volgens het Algemeen Dagblad al een paar jaar op rij de hoogste quotring voor hun appeltaart, dat moesten we testen.
De meerderheid deed mee en toen we wilden betalen trok die goede oude Rodolfo (op leeftijd zijnd Zuid Amerikaanse man, met een niet nader verklaarde en blijkbaar belangrijke doch niet onmisbare functie bij Grand Circle, hij reist met zijn vrouw 'Honey', ja zo noemen we haar allemaal :) die heel wat meer in de pap heeft te brokken bij Grand Circle, en zeker bij Rodolfo) zijn creditkaart.

Dan gingen we verder naar Volendam. Teleurstelling. We reden er enkel doorheen en ik had mijn mijn fototoestel net niet bij de hand. Bijzonder, Volendam is het enige katholieke stadje in de Protestante buurt, grappig. Dat komt omdat de vissers aan de Zuidzee vroeger katholiek waren.
Met de afsluitdijk hadden de vissers geen werk meer (brakke Zuidzee werd zoetwater Ijselmeer) en stortten zich vol overgave op de palingvangst en het toerisme.

Dan met de bus naar Marken, niets te zien, behalve dat je het gevoel hebt in een 3-D postkaart rond te lopen, en van daaruit naar de Zaanse Schans. Natuurlijk een demonstratie klompen maken bijgewoond, ja Kristoffel, ik heb me kunnen inhouden deze keer :)
en we hebben wat kitch foto's van elkaar gemaakt, ja, in de reuzenklomp. (Ik heb geweldige klompen gezien. Met hoge hakken. Wat een giller )

Discovery of the day, het wordt een kassieker.
In de souvenirwinkel zag ik zo'n ding dat wanneer je het omndraait het geluid van een koe nadoet. Ik stond er wat mee te lachen met de 3 Grand Circle meisjes uit Basel. Tot Bart (uit Oost Vlaanderen) ook zo'n ding in zijn handen nam: "Cool zeg, hoe werkt dat?"
Ik lag dubbel!!!!!

So, of to the ship voor het laatse diner. Morgen Arnem, Bloemenveiling in Aalsmeer (vroeg op!) + Keukenhof en tegen 14h nemen we de trein in Schiphol.
Ik ga de eerste dagen terug thuis dit blogje nog wat aanvullen en er ook wat foto's op zetten, dus keep coming back!!
Morgen terug thuis, Joepie


zaterdag 20 januari 2007

De Amsterdamse Grachten

Heel de dag zit het deuntje al in mijn hoofd.
Wat een luxe vandaag, een vrije middag. De Duitsers en Oostenrijkers zijn aant vertrekken, de (2) Nederlanders en (8) Belgen blijven nog tot maandag aan boord voor de Holland Training.

Gisteren evaluatiegesprekje gehad. Goed nieuws, I am in
Dat betekent dat ik wellicht deze lente al een Holland In Bloom krijg, korte cruise (11 dagen max) met als vertrekpunt Brussel en als hoogtepunt het Keukenhof. Geweldig, ik heb dat zelf nog nooit gezien dus kijk er naar uit. Voorlopig zijn er een 15-tal geevalueerd, enkel Christian moet nog eens een training meevolgen en die ziet dat niet echt zitten. Lastig. Ben benieuwd wie er vandaag doorgaat, nog een 15-tal te gaan.

De vrije tijd viel dus echt tegen, kzal ervoor zorgen volgende keer een laptop aan boord te hebben zodat ik wat kan updaten onderweg. Heb nu zoveel steden gezien in zo weinign tijd dat ik helemaal de kluts kwijt ben.
Bon, gisteren zaten we in Keulen. Dat viel mij wat tegen. De Dom kan niet tippen aan de OLV van Antwerpen (sorry) en de rest van de stad deed me weinig. Spectaculair zijn wel de fotos genomen net na WOII. Heel de stad lag in puin, behalve die Dom.

Voor de rest hebben we heel de middag, avond en nacht gevaren - we hadden wat in te halen na de vertraging opgelopen in Koblenz - en vannacht werd ik om 03h wakker omdat we aanmeerden in Nederland. Nou ja wakker, we hadden een afscheidsfeestje gehouden voor de Duitsers - nooit gedacht dat ik het ooit nog eens jammer zou vinden een Duister te zien vertrekken, laat staan er een glas mee te heffen, maar je ziet, gods wegen zijn ondoorgrondelijk.

Voor Keulen zijn we in Mainz geweest. De geboortestad van Johannes Gutenberg, de uitvinder van de boekddrukkunst met losse loden letters.
Ik vind het zooooo erg geen tijd te hebben voor dat museum. Ik ben gek op het Plantin Moretus museum in Antwerpen (heeft even geduurd maar das een lang verhaal) en stond te popelen om dat in Mainz te zien. Helaas. Zal voor de volgende trip zijn want het staat wel op het programma met de Amerikaanse toeristen.

Na Mainz hadden we Koblenz, waar we dus 2 dagen en een volle nacht hebben gelegen, en dat was best een aardig stadje.
We kwamen aan om 20h, kregen een lijst met bezienswaardigheden (11!) en moesten de volgende ochtend om 9h een stadswandeling houden voor de PD's. Leuke oefening, maar zeer nuttig wanneer je door storm, hoog of laag water een keer ergens anders aanmeert.

Wij (de helft van het blauwe team) hebben onze wandeling voorbereid in cafe Peanuts, samen met Lenka, de hotelmanager en haar hele crew. Need I say more?
Wel veeeel verhalen. Deutsches Eck is de moeite, reuze beeld van Keizer Wilhelm I uit 19de eeuw dat in WOII is vernietigd en na de re-unification in 1993 terug is opgebouwd. De Katzenjammerkids Max und Moritz waar ik nog nooit van gehoord had maar die blijkbaar immens popuair zijn in de US. Het waren kwajongens die 7 deugnietenstreken uithaalden en uiteindelijk door de bakker werden vermaald en uitgestrooid als kippenvoer. Heerlijk, die sprookjes van vroeger. Die liepen nooit goed af. Het boekje uit de 19de eeuw is inmiddels in vreselijk veel talen uitgegeven en is helmaal in rijm, echt schattig. Ik heb er eentje in het Engels gekocht.

Het leukste waren de Koblenz Originalen. Vooral dan Pfefferminzje.
Een vrouwke die zich bekommerde om de straatkatten in Koblenz en allerlei spullen verkocht p staat en in cafes om de beesten te kunnen voeren. Ze verkocht vooral pepermuntjes. Omdat ze bijna geen tanden meer had, kon ze het niet meer goed uitspreken, vandaar haar bijnaam.

Gisterenavond hebben we een infogesprekje gehad met de capitein. Heel interessant!
Zo weet ik nu dat er 4 generatoren aan boord zijn en dat 1 volstaat. Voor het varen, de keuken, de waskamer, ... alles. De motor heeft 1200 pk, en zo zijn er 2. Op de Donau kan hij er maar 1 gebruiken op volle kracht, er zit te weinig water in, grappig.
In elke haven wordt drinkwater voor de leidingen gepompt, 220 ton, genoeg voor 5 tot 6 dagen.
Ook zit er 160 ton brandstof in de tanks, genoeg om van Wenen naar de noordzee te varen, en terug. We verbruiken zo iets van een 40 liter per uur.
Het personeel heeft het lang niet6 zo goed als wij. Het varend personeel is 4 weken van dienst en dan 2 weken thuis, het keukenpersoneel is 6 weken van dienst en 2 weken thuis. Wel een beetje zielig vind ik.

Daarna nog iets leuks. Je zit zo'n 2 weken aan boord van een schip met 140 toeristen die lol willen maken. We moeten dus ook aan entertainment doen. 1 van de spelletjes die we hebben gedaan is de horce racing. Elk team mocht een stel paarden optuigen als oefening. Tijdens een echte trip wordt er voor geld gespeeld, de Amerikane vinden het geweldig!!! Shelley en ik hadden een leuk paardje. De Playmate Harmony. Ik had in Mainz een schattig accessoire gekocht voor 1,5 euro :)

Ht lijkt me echt wel tof om te doen, ben ook benieuwd of ik veel van deze mensen te zien zal krijgen. Onze crew zijn echt schatjes. Julia, Michaela, Emilian en Laurentio. Ze doen zo hun best, ook de kok.
In elke haven krijgen we iets typisch. Jammer genoeg liggen we nu 3 dagen in NL, vanmiddag was het een broodje kroket. Heel grappig hoor.
De dag dat we Belgie zouden hebben gedaan maar dus niet gedaan hebben, waren het mosseltjes en frietjes.

Qua toekomstige program directors ben ik echt benieuwd. Er zit vanalles door elkaar, een interessant geheel.
Een paar stadsgidsen, Susanna uit Regensburg, jong meisje met prachtig lang blond haar en heel lief altijd. Markus uit Keulen, jonge knul wiens gezicht altijd lacht. Brilletje, klein mager maar een echt schatje.
Een paar touroperators en of cruisepersoneel. Lieven uit Londerzeel. Toffe jonge gast die op het grootste oceaanschip[ ter wereld heeft gevaten. Ook op dat schip dat pas nog in Antwerpen lag, ben even de naam kwijt. Hij zoekt eenzelfde job, maar minder lang van huis. Die oceaanschepen was meestal voor 6 weken tot 4 maanden. Gisela uit Duitsland. Iets oudere dame, rustig, zeker, heel aardig, dat is die die me eens zei dat je ook op je 50 nog stomme fouten maakt (husband number 2). Marina Gordijn (toen ik de naam las op de lijst dacht ik dat ze Hollands was), Belgsiche dame, iets ouder, bijzonder wijs en weet alles over alles. Ze werkt af en toe een klein beetje op mijn zenuwen en heeft op alles kritiek (ook wel eens op mij, vandaar wellicht die zenuwen)
Een paar "in between jobbers" ook. Echt een allegaartje.

Ziezo, mijn internet uurtje zit er bijna op, het zal denk ik het laatste verslagje worden, ik probeer morgen maar vrees ervoor.

Vanavond duiken we het red light district in, voor de training, niet voor de fun, en morgen gaan we naar Enkhuizen, Arnem, Zaanse Schans, Voldendam, Hoorn en god weet wat nog allemaal.

donderdag 18 januari 2007

Storm op zee, euh Rijn

Ons programma valt in het water. Letterlijk.
Storm op de Rijn, dus heel Belgie wordt afgevoerd. Typisch.

In ruil daarvoor mag ik, samen met Julie, vertellen wat we allemaal niet gaan zien. Belgie, Brussel, Brugge, Flanders Fields en last but nog least, Antwerpen.
Piece of cake (Antwerpen toch)

Perfect excuus om ff het internetcafe in te duiken voor research (hihi) terwijl de rest naar boring porttalks zit te luisteren ;)

Bon, de vrije tijd valt tegen, maar het is nog steeds gezellig. Jammer genoeg zit Bart (de baas) al een dag of 2 in Basel en is Brigitte (my favorite PD) vanmorgen ook vertrokken en is het te merken dat het einde van het seizoen is. Elke dag een varieteit cornflakes minder, geen boter meer, de trap gekoperpoetst en ingekleed in cellofaan, hetzelfde met de tafels. Nog even en ons bed is opgedoekt ;)

Nadeel van dat we Belgie gewoon van de kaart hebben geveegd (figuurlijk) is dat ik Kristoffel niet zie aan de busparking morgen om 8h :(

We hebben wel besloten om met de Belgen in stijl naar huis te rijden met een minivan, alle 7.

Tot gauw Belgie, ik mis jullie toch wel allemaal ...

dinsdag 16 januari 2007

Kisses sweeter than wine

Hallo allemaal,
Internet cafeetje gevonden in Heidelberg. Hometown van de oudste Duitse universiteit, van de langste autovrije winkelstraat ter wereld (1 mile) en van de studentenkussen.

Eerst bezoekje aan het Schloss dan stadswandeling met een gids (geen erg goeie moet ik zeggen, heel oud en ze liep en praatte op het tempo van de bejaarde Amerikanen). Wij maar duwen en doorstappen, en zij maar treuzelen, want hoe langer het duurde, hoe minder vrije tijd.

Paar leuke verhalen.
De universiteit had een gevangenis waar zatte studenten in werden gegooid voor 2 dagen, op water en brood. Overal teksten, tekeningen, verzen op de muur, sommigen nog uit de 19de eeuw. Ik moest aan Dead poets Society denken. Tja, studentenverenigingen waarvan de studenten dood zijn, hier idem, ik denk niet dat er nog veel rondlopen uit 1894. Beetje lugubere link, maar ja, ik moest eraan denken,
Aan het einde kregen we allemaal een studenkus van de gids, een chocolaatje met nougat, wel heel lief.
Ook niet slecht is het verhaal van de plaatselijke veldheer, noem het maar burgemeester van die tijd, ff zijn naam kwijt. Een echte vader voor zijn volk. Had 200 onechte kinderen :)

De allerleukste, speciaal voor papa, is die van het kasteel. Een beetje kasteelheer had in die tijd een wijn adviseur. In de 17de eeuw was dat een klein oud manneke uit Italie. Hij sprak geen woord Duits, zijn meester geen Italiaans, maar het ging goed met die 2. Als de veldheer in een goede bui was, vroeg hij zijn trouwe dienaar: Ook een glaske wijn jongen? en de Italiaan antwoordde: Perche no
Dat werd meteen zijn roepnaam. Perkeo.
De arme man is gestorven omdat hij 1 keer een glas water dronk ipv wijn. Viel morsdood neer. Laat dit een wijze les zijn.
(water bevatte immers heel veel bacterieen)

Ondertussen slinkt de oogst gestaag. Gisteren is de Amsterdamse Matthias van het schip gegooid (zijn eigen woorden) en is Marko uit Siegen vertrokken.
Matthias, super toffe knul, uit de NL film en tv wereld (leuk contact voor Kristoffel) maakte er een beetje een zootje van. Al van het begin werd hij regelmatig op de vingers getikt en gisteren tijdens zijn porttalk (dat is een praatje van 15 minuten dat je elke dag moet voorbereiden voor de passagiers) was het helemaal een ramp en beledigde hij ook nog eens de Programm Directors. Niet slim. Exit Matthias. Jammer wel, ik heb er veel mee gelachen. Nog 2 Hollanders aan boord (mezelf even niet meerekenend). 8 Belgen, 4 Oostenrijkers en een tros Duitsers.

Aantal opvallende figuren. Chistian, 46, Duitser. Een vriendin in El Salvador en een ex vriendin met 2 kinderen in Mexico, had ik nooooit gedacht (jij ook niet zeker kristoffel) zon beduusd verlegen manneken, blijkt een Latin Lover te zijn hihi.
Gisela, ook Duits, tegen de 60, Van haar eerste man gescheiden na 23 jaar huwelijk, en van haar tweede na 2 jaar. Ja, zei ze, je bent nooit te oud om stomme fouten te maken :)
Dewi, Nederlandse, toffe meid waar ik veel mee lach. Merd, 28, Duitse Turk, toffe knul met een vriendin in USA die volgende week woensdag bij hem intrekt in Dusseldorf (hij is doodzenuwachtig, nog nooit samengewoond), Katja, Duitse, 24 jaar, 3 WEKEN GELEDEN GETROUWD !!!! What a honeymoon! Georg, dikke Duitser. Arrogant op het eerste zicht maar piepklein hartje, ... Ze zijn allemaal tof eigenlijk,
Met 32 zijn we nog geloof ik, het gaat hard.

Toen we vanmorgen met de bus aankwamen begonnen ze achterin allenmaal te roepen Carolien, Carolien!!!
Er loopt een tentoonstelling over Marilyn in Heidelberg. Diegenen waar ik voor naar Parijs ben gegaan gelukkig, anders zat ik hier nu geen blogje te schrijven.

Bedankt voor al jullie toffe reacties, tot schrijfs!!!!





maandag 15 januari 2007

Blow it Karl

En vandaag zitten we in ... Wertheim (moest even spieken)

Karl van de titel is de plaatselijke glasblazer, het exportproduct van Wertheim blijkbaar. Hij geeft de passaiers een demonstratie glasblazen op het schip, wij mochten voor de gelegenheid zijn atelier in. Spectaculair. Had het nog nooit gezien.
Leukste verhaal is dat van de servetringen. Zijn vrouw gaf een etentje en zei, "Karl schat, ik heb geen servetringen" "Dan blaas ik die toch even?"
Zo gezegd zo gedaan. Maar de servetringen hadden nog een extra functie. Je kunt ze aan je vinger schuiven en er een shotje uit drinken. Prompt riep hij Polona uit de zaal en deed het even voor met haar. Jagermeister gooide hij erin. Polona sloeg het moedig achterover. Brrrr! That's my girl :)

Verder schattig stadje (als allemaal). Ook terug wijn gevonden gelukki na een wijnloze dag. Ik merk dat de 'g' het op dit keybord niet goed doet en ik heb geen tijd om na te lezen, sorry dus, bij voorbaat.

Vanmorgen een lecture op de boot gehad door de GCT mensen. Wat een fabriek. Voornaamste zijn de Innecircle passagiers (je wordt automatisch Innercircle lid vanaf je 4de reis met GCT). Er zijn passagiers die al 28 keer op een cruise zijn geweest. Zij zijn de VIPs, krijen extra service, korting ,...
Zij alleen zijn verantwoordelijk voor 70% van alle passagiers (mond op mond reclame) en krijgen credits in de plaats, 100 dollar per passaier. Sommigen reizen dus gratis :)

Hier wat leuke snapshots van Karl. Blow it man! Nu snel naar de bus. We zouden de trein nemen maar die staakt vandaag. Die Duitsers toch weer.

Over precies 1 week terug thuis :)


De Topmanager

Ja, jullie gaan het niet geloven, ik ben herkend :)

Ik liep met de bende rond in Rotenburg ad Tauber (prachtig by the way) en botste op een Antwerps koppel, net geemigreerd naar Duitsland. Ze herkenden me van TV. Is dat geen giller!!!

We hebben vandaag veel vrije tijd, tot half 7, maar moeten onze porttalk voorbereiden. Ik ben vanmorgen van groep geswitched, zit nu in de blauwe, en mijn nieuwe supervisor is Rene, een luide dikke Ollander, maar met een klein hartje.
Vanmorgen hebben er weer 3 mensen eieren voor hun geld gekozen, Gitamba, de NL operazangeres, Jaqueline, de NL reisleidster en Sibille, de Duitste zenuwpees met prachtig lang blond haar.

Vandaar dat groepen zijn heringedeeld.
Gisteren was een superdag. Weet amper nog waar we geweest zijn, moet er mijn schema op nakijken, maar we waren zeker in Bamberg, een hoogtepunt. Bamberg is maar voor 2% beschadeigd in WO2 en staat zelfs op de erfgoedlijst van UNESCO. Het hele stadje!! Ze hebben er - als enige ter wereld - gerookt bier. Gelukkig maar, want het is niet te zuipen!
sMiddags waren we vrij om te studeren en na het diner brak er spontaan een feestje los. Bruno pakte een gitaar (ja ik weet het, het lijkt een scene uit een flauwe ouwe film) en Susanna, Brigitte en ikke begonnen te zingen.
Elke keer zocht Bart het nummer op zijn Ipod en wij maar zoeken naar nummers die hij niet had. Niet gelukt. Zelfs Lili Marleen had hij.

We zijn beginnen dansen en hebben flink wat afgelachen. Vanmorgen lachte ik iets minder om 7 uur, hat was half 1, maar ja, ein bisschen spass soll auch sein.
Ja, mijn Duits gaat met spongen vooruit, gesproken Duits wel te verstaan, al hou ik er dat maar aan over.
In een eerlijke (en beetje dronken) bui heeft de PD Brigitte Polona en mij al min of meer toegezegd dat we erbij zijn, we zullen zien ...

Polona is een schattig meisje uit slovenia met rood haar die mij zo een beetje als voorbeeld heeft genomen. Ik ben wel een beetje ontroerd. Ze liet me pas de foto zien en riep 'Kijk eens hoe we op mekaar lijken', ze zei het in het Engels natuurlijk, maar het was wel lief.

Vandaag zaten we in Rotenburg en nu in Wurzburg, al die burgen, je zou van minder ...
De trekpleister van Wurzburg is de Residenz met prachtige rozentuin. Ja, ik weet het, het is midden januari, maar toch zag ik 1 enkele rode roos.

Waarom alcohol goed voor je is ...

Tja, nu ligt er een goktent annex chinees restaurant annex gamehol, annex internetcafe net achter onze MS Harmony, wie weet wanneer ik nog eens online geraak, Dus deel 2 voor vandaag
Net onze Belgische Country presentation gehad. Ze houden ons wel bezig zeg ...

Morgen begint het serieuzere werk. We moeten elk 3 bezienswaardigheden van Wertheim voorbereiden en een stadswandeling houden. Zou ik met 2 vingers in mn neus moeten kunnen, maar ja, ondertussen zijn de verwachtingen al zo hoog gespannen, ik zou heel diep kunnen vallen.
Elke dag houden 4 tot 6 mensen een porttalk, iedere dag spreken 3 tot 6 mensen op de bus, out of the blue. Ik heb nog helemaal niks moeten doen, wordt beetje griezelig, vooral wanneer je weet dat Boris (de gitarist van gisteren) al 3 porttalks heeft moeten doen en al 2 keer op de bus heeft gesproken. We zien wel.

Christian (D) zei me net na het eten dat ik volgens hem de allerbeste van het hele schip ben, met kop en schouders boven de rest. Lief he? Ik ben benieuwd.

Wat ik wel elke keer heb, is een discovery of the day. Passagiers (je weet wel, die 60-plussers uit de US of A die normaal gezien aan boord zijn) worden aangespoord om dingen te ontdekken. Liefst iets dat minimaal 2 van de verschillende 'senses' in gang zet. Voelen, ruiken, proeven, ... Meestal is het vooral proeven, hoe komt dat toch? Hihi.

Vandaag in Rotenburg moest het proeven zijn. Die stad kent een geweldige legende. In 1631 hadden de katolieken het protestante Rotenburg bezet. Generaal Tippy stond met 60,000 voor de stadspoort en ging de stad platbranden. De bange bevolking bracht nog een zoenoffer, een kruik wijn, van 4 liter (of 1 gallon, handig voor de Amerikanen). Tippy, wat een naam, bedacht zich en zei 'Als iemand van jullie deze kruik in 1 gulp leegdrinkt, spaar ik de stad'
De bewoners overlegden en de ex-burgemeester deed een poging. Het lukte!! En de stad bleef gespaard. Elke dag om 11h stipt, en om 15h, recht over het stadhuis, gaan in de toren van het gebouw waar het event plaatsvond, 2 luiken open en worden 2 ventjes zichtbaar, een beetje zoals in de Efteling. De ene drinkt een enorme kruik leeg en de ander kijkt. Iedereen staat op het plein te kijken. Dit elke dag, al sinds 1901, Leuk verhaal.

Dus, mijn discovery of the day. In het huis van de ex-burgemeester Nusch, wat een naam, zit nu een, hoe kan het anders, drankwinkel. Ze verkopen er iets heel schattigs. Een flesje drank met echt goud erin. Ik twijfel, stap naar buiten, ging toch terug naar binnen want ze hadden er een leuke kat, Tom, en haalde mijn portemonnee boven. Ik betaalde.
Plots ging er een luide sirene af, de verkoper had een paniekerige blik in zijn ogen. Zonder iets te zeggen deed hij het licht uit en de deur op slot, en ik zat nog binnen. HUH?

Komm, zei hij (nee, dat is geen spelfout, dat is Duits) en hij wilde me mee naar opzij nemen. Ik wilde eerst weten wat er aan de hand was.
Hij wees naar een politieauto. 'Wij mogen niet op doen op zondag. Ga hier door de deur, dat is de weg naar mijn keuken en via mijn keuken laat ik u uit langs de achterdeur en de tuin. Dan is het net of u me gewoon een bezoekje bracht vandaag'
Rare jongens die Duitsers.



vrijdag 12 januari 2007

No more Nazi's

Het eerste opschrift dat ik in de stad zag, aan het Documentation Center, naast het Zeppelinfield. No more Nazi's. Kwerd er even stil van.

Vandaag dus een dagje Nurnburg en had nooooit gedacht dat het me zo zou pakken. WWII is een ver van mn bed show maar om op de plek te staan waar Adolf zijn propaganda speeches hield, waar die 10,000en jonge ariers (alhoewel, dat bleken alleen de eerste 3 rijen te zijn volgens de gids :) voorbijmarcheerden, de grote arena waar hij zich als een god zag staan omringd door een groot halo, griezelig.
Vooral 's avonds was het indrukwekkend. Enorme verstralers schenen recht naar omhoog en maakte de Rallyground tot een soort tempel. Hitler had dit kunstje een beetje afgekeken van Hollywood met hun schijnwerpers.
In de jaren 70 van de vorige eeuw is het gebouw zogoed als vernietigd omdat het een trekpleister was geworen voor de Neo-nazi's.

We werden gegidst door 2 jonge knapen (Markus zijn oogjes schitterden). De organisatie waar ze voor werkten (als vrijwilliger) heet "Geschichte fur Alle". Heel veel toeristen die hier komen hebben persoonlijke verliezen geleden in de oorlog en zoeken een soort van closure. Daarom wordt de rondleiding steeds gegeven door studenten die zich verdiept hebben in "hoe het kon gebeuren". Jongere generaties Duitsers hebben het moeilijk (gehad) met het aanvaarden van de oorlog en wie meer geschikt dan zij om alles op een objectieve manier toe te lichten. Ik vind het een reuze idee.

Alleen foto's laten nog vermoeden hoe het er hier uitzag. Het Zeppelinfield is volledig verwoest (wisten jullie trouwens dat er na 1 keer nooit meer een Zeppelin geland is op het veld?) Alleen de naam is gebleven, de functie is wel erg veranderd ...

De courtroom voor de Nurnberg trials was ook indrukwekkend. Goed dat Kristoffel me in detail het proces heeft toegelicht (remember, de heel ver van mn bed show), ik voelde een grote hand rond mijn hart knijpen. Dat mensen zoiets kunnen doen, vreselijk!!!
De meeste van de 24 oorlogsmisadadigers die terecht stonden ontsnapten aan hun lot. De helft werd veroordeeld tot de doodstraf, een groot deel echter pleegde zelfmoord. 10 zijn er uiteindelijk opgehangen, gecremeerd en uitgestrooid om toestanden met Neo-Nazi's en andere vreende pelgims te vermijden. Toen Hess uiteindelijk zelfmoord pleegde in 1978 waren ze dat blijkbaar vergeten en zijn graf is dus geen plek waar je graag alleen naartoe gaat.

Het is verder een prachtige stad. Heel mooi commercieel centrum, prachtige gebouwen (alles heropgebouwd in oude stijl na 1946, het was hier zo plat als Nederland bijna), echt de moeite. Frustrerend dat we weer maar een uurtje hebben en in die tijd onze factsheet over de stad moeten updaten. Nearest bank, hairdresser, doctor, ...

Kristoffel heeft trouwens een trend gezet. Iedereen complementeert hem (mij eigenlijk :) met de manier waarop hij is weggegaan, met een SWOT analyse, 85% had daar nog nooit van gehoord, en nu komt iedereen eerst naar mij om te zeggen dat ze ook willen gaan. Gitamba (NL), Luk (B), ...
Bart (GCT Travel) heeft beiden overtuigd nog even te blijven, maar dat is uitstel van executie. Het is blijkbaar maar weinigen gegeven.
Ik begin te denken dat ik echt wel heer raar ben want ik vind het nog steeds super.

Heb me ook nog eens gewaagd aan locale wijn (Na de vreselijke ervaring in Wenen nu toch maar een klein flesje), vanaf Bamberg zou het beter moeten worden volgens de locale gids maar dat is pas morgen.

Ik heb ook eindelijk mijn Sissi pin gevonden, nu net hier. In Wenen koste het ding 0,80 euro maar na een dag twijfelen bleek de souvenirwinkel op onze laatste dag gesloten voor inventaris. Hier in Nurnberg een heel mooi exemplaar gevonden voor 4,80 euro, maar what the heck, voor de rest geef ik hier geen cent uit. Niet dat ik niet zou willen, het geld brandt in mijn zakken, maar IK HEB GEEN TIJD OM TE SHOPPEN !!!!!!! For those of you who know me, AAAAARGHHHHH!!!!!

Blijf alsjeblieft reacties sturen, heel leuk om te lezen!!! Belle, heb helaas geen tijd om jouw blogje te volgen, doe ik thuis weer, na 22/1 :)
Papa, stuur hem ook eens naar Rick, wil wel van hem horen ook.

Bedankt om voor de poesjes te hebben gezorgd, ze zijn in uitstekende staat zei Kristoffel, en blijkbaar niet boos dat we weg zijn geweest.

Ben benieuwd wie er waar van boord gaan, voorlopig blijf ik nog even zitten (hoop ik), ik bereid elke avond spreekbeurten voor maar ben nog niet aan de beurt geweest. Spannend!!
Op naar de bus, half 3 stipt vertrekt die, en dan naar Bamberg!

Liefs



donderdag 11 januari 2007

Der Blaue Donau

We zitten al in Duitsland. God, wat een manier om te reizen. Ik zou al bijna wensen dat ik bejaard en Amerikaans was :)

Het is een leuke bende, maar ook hard werken, geen vrije tijd, max half uurtje per dag. Als er dan ook nog een internetcafe in de buurt is, tokkel ik tegen 100 per uur om mn verhaal kwijt te kunnen.

Melk was geweldig!! Nog nooit zo iets moois gezien. Een oude monnikenabdij omgetoverd tot modern museum, echt de moeite. En dan vooral het aanmeren voor de deur als het ware is super.

Als we dan met de bus ergens naar toe gaan, volgt het schip en na de volgende bezienswaardigheid, stappen we gewoon weer aan boord.
Ja, als ik geselecteerd wordt mag ik familie uitnodigen aan speciale voorwaarden dus hou dat in jullie achterhoofd. Ik ben op 23 maart jarig :)

Minder leuk nieuws is dat Kristoffeltje morgen het schip verlaat. Echt erg vindt hij het niet, want het is echt zijn ding niet, iets wat de begeleiders ook is opgevallen. Ze hebben gisteren met ons 2 overlegd en samen hebben we besloten dat Kristoffel niet verder aan de training deelneemt. Hij heeft een nieuwe uitdaging in Rotterdam waar ze eigenlijk van 15 januari op hem rekenden, dus ergens komt het nog goed uit.
Mama en papa, bedankt om voor de katjes te zorgen, vanaf ten laatste overmorgen kan Kristoffel weer de bak uitscheppen en de vogels voeren :)

We moeten weer inschepen, zometeen gaan we verder varen, hopelijk heb ik in Regensburg wat meer online tijd en vind ik een manier om fotos up te loaden.
Dikke kus en bedankt voor de lieve reacties :)

Bratwurst en Barbara

Ik liep net langs een capuccino-zaak en zag Russel Crowe er zitten, ik zweer het!! Verena geloofde me niet, dus ik ga meteen even terug. Dubbelcheck :)
Kristoffel is net vertrokken, met de trein, vergezeld van Evert uit Lier die ook weg is gegaan, more to follow I guess.
Vanmorgen aangekomen in Regensburg. Prachtig stadje. Suzanna, een trainee en stadsgids van Regensburg, deed de rondleiding op een heel charmante manier.

Leukste verhaal was het verhaal van Karel V en Barbara. De oude Karel was ziek, versleten en grim en lichtte enkel op wanneer hij de mooie jonge Barbara over het plein zag wandelen. Ze werden aan elkaar voorgesteld en beng, de vlam sloeg in (bij hem toch).
4 maanden later ging zijn vuurtje uit, hij weg, zij zwanger.
Een schande in die tijd. Karel kocht 1 van zijn soldaten om om er een eerbare vrouw van te maken. Het was toch niet al rozengeur en maneschijn want onmiddellijk na de geboorte van haar zoontje, werd de kleine weggehaald van zijn moeder. Ook al was het uit wedlock, het bleef toch de zoon van de keizer, Karel V.
Die zoon werd later Don Juan d'Austria die de Turkse vloot tot stand bracht en vernietigde.

Barbara was ondertussen die Lustige Barbara geworden en leefde met 2 minnaars samen (na de dood van haar man). Haar zoon was er niet over te spreken toen hem het gerucht ter ore kwam en reisde naar haar toe. Dat was de eerste en laatste keer zat moeder en zoon elkaar zouden zien. Hij sprak haar streng toe tijdens het enige gesprek dat ze ooit hadden en stuurde haar naar een klooster. Daar zat ze zachtjes te verkommeren tot het bericht haar bereikte dat haar zoon de geest had gegeven. 2 dagen later ontsnapte Barbara uit het klooster en ging terug in zonde leven.
Mooi verhaal.

Aan het einde van de rondleiding kregen we een broodje bratwurst met zoete mosterd en sauerkraut en dan snel op zoek naar een internetcafe.

Vanmiddag doen we nog 2 steden aan, weet al niet meer welke, en vanavond studeren.

maandag 8 januari 2007

Tietenkont 2

Het is zover, we zijn GCT trainees.
Gisteren tegen een uur of 1 aan boord gegaan. Enorm schip, ziet er heel mooi uit.
Bart Roelofs (GCT, een Nederlander die ons in Antwerpen had geinterviewd) stond aan dek en heette ons van harte welkom.
Er zouden ongeveer 66 mensen aan boord zijn, waarvan 40 trainees. Ik was erg benieuwd. De meesten waren al van de nacht ervoor aan boord (had ik te laat gelezen maar bij nader inzien waren we blij met de privacy in het hotel)

Bart gooide meteen de kamersamenstelling in de war door ons met 2 in 1 kajuit te leggen, lief van hem.
De kajuit valt reuze mee. Veel kastruimte, fles water op tafel. TV, haardroger, zicht op zee (hihi)
Na een korte inspectie gingen we rustig wat lezen in de lobby.

Langzaamaan druppelden er meerder trainees binnen. Mattias uit Amsterdam, Julie uit Brussel, Markus uit Dusseldorf, Gittamba ook uit Amsterdam, ...
Na een uurtje zat de lounge vol. Veel Belgen, zeker een stuk of 10, had ik niet gedacht. De Nederlanders zijn in de minderheid, slechts 6 (ik tel mezelf voor een keertje eens niet mee :)
Om 17h kregen we een briefing.

Al meteen een volle avond. Korte voorstelling van 5 tot 6, diner van 6 tot 7, om half 8 iedereen paraat voor Music in Vienna. Met de bus naar het Kursalon voor een concert Strauss en Mozart, met dans en Sekt. Het kon slechter.

Het Kursalon was prachtig. Ouderwets en pompeus, ja dat wel, maar toch ook erg charmant. GCT travellers worden hier met alle egards behandeld. Soms liggen hier tot 5 schepen tegelijk met elk tussen de 90 en 140 rijke Amerikaanse toeristen aan boord, je zou voor minder, en we werden naar onze gereserveerde plaatsen begeleid.
Voor de pauze was het vooral muziek van Strauss (junior). Plots gingen de zijdeuren open en stoof er een mooi heel jong meisje het podium op in een tule jurk, gevolgd door een oudere man met blosjes op de wangen (uit een potje) en een dood beest op zijn hoofd.
Ze begonnen te walsen met grote smiles op hun lippen.
Tra la laaa, tra la laa, ... Ik stond erover verbaasd alle melodieen te kunnen meeneurieen. Zoals heel de zaal trouwens.
Het orkest telde 9 man. Plus twee dansers. Een vrouwelijke sopraan en een mannelijke tenor deden ook nog hun opwachting. De zaal baadde in het licht, was een vreemde gewaarwording. Net of we nog op ietmand zaten te wachten of zo.
Nog maar net gehoord dat men pas midden 19de eeuw enkel het podium uitlichtte en het publiek in het donker werd gezet. Tot afschuw van het establishment, want die wilde net 'gezien' worden natuurlijk. Grappig.
Want ik dacht heel de tijd, 'ze zijn het licht in de zaal vergeten uit te doen'.

In de pause kregen we een glaasje redelijk sprankelloze Sekt, maar ja, een gegeven paard ...
Al met al was het een leuke ervaring. Persoonlijk had ik er noooooit mijn geld aan gegeven maar vond het toch wel heel leuk.
Het tweede deel was vooral een ode aan Mozart maar bij het laatste nummer gingen alle remmen los. Met audience participation, jawel de goeie ouwe Radetsky Mars. Tietenkont tietenkont tietenkontkontkont Ben benieuwd welke Nederlandse trainee als eerste met de anecdote op de proppen komt.

Tegen half 11 terug aan boord, aan lange dag. De eerste van veel vrees ik.

Ons programma van vandaag is ook niet min.
8h: Ontbijt
8h45: Korte briefing met plaatselijk toeristbureau
9h - 13h: Vertrek bus voor rondrit (naar luchthaven + rondleiding luchthaven, Grinzing, Wenen)
13h - 14h15: Stadswandeling Wenen
14h15 - 15h30: Vrije tijd
15h45: Vertrek schip
16h: Classroom training
18h: Porttalk
19h: Diner
21h: Aankomst Durnstein + Stadswandeling

Dat belooft!!

We hebben net de Stadswandeling achter de rug en zitten nu even mail te checken. De laatste keer tot donderdag. Das voorlopig het enig minpuntje. Eten aan boord is super, het ontbijtbuffet zeer uitgebreid, 's avond kun je uit 3 gerechten kiezen, ook in buffetvorm, dus Kristoffel proeft ze allemaal

Het leukste van vandaag was the House of Music. Een modern museum rond muziek. Jammer genoeg deden we het op zijn Amerikaans, 30 minuten waar normale mensen 2 uur voor nodig hebben. Heel mooi overzicht van alle klassieke componisten en het hoogtepunt is een hoekje waar je voor een supergroot scherm staat en een dirigentenstokje vastneemt. Je dirigeert als het ware de Wiener Philarmonic! Geweldig!!! Het is interactief en niemand bakt er wat van natuurlijk. Het is te langzaam of te snel en klinkt zo vals als een kat.

Voor 2,5 euro kun je wel een certifikaat kopen dat je het Philarmonic hebt gedirigeerd. Zal wel goed in de markt liggen bij die Amerikanen.

Ik ga eens naar de MS Harmony, die ligt hier 100m verderop.
Op naar Durnstein!

zaterdag 6 januari 2007

Oh mister Paganini

Overal waar je binnenkomt, zeggen ze, met een grote smile ´Gruss Gott´
Zitten we al zo hoog? Flauw he?

Ons hotel is geweldig. Enorm ontbijtbuffet, op het decadente af. En in een ijsemmer een geopende doch volle fles Sekt. Niet lang meer, vol bedoel ik .
Na een uur lekker dooreten konden we er weer even tegen.
Vandaag 3 koningen, Feiertag, dus alle winkels dicht. Lekker goedkoop. Dan maar naar de Flohmarkt, ook leuk. Me redelijk kunnen bedwingen, alhoewel, het heerlijk zwart stoffen mofje met nerts binnenin trok me over de streep. Het begon lichtjes te regenen. We wandelden richting Kunsthistorisches Museum maar toen kwam de zon weer door de wolken.

Door de keizerlijke appartementen gelopen, Maria Theresia zien zitten op een hoge troon (en stilletjes mijn vuist naar haar gebald omdat ze zoveel kunstschatten uit Antwerpen heeft meegenomen), en heel veel paardenkoetsjes gezien.
40euro voor een ritje van 20 minuten. Da´s pas een goed uurloon.
In Cafe Central een cappuccino gaan drinken, met gebak, ikke een Marzipankartoffel, het smaakte gelukkig veel lekkerder dan het klinkt, en Kristoffel een Sachertorte, naar het - nog steeds - geheim recept van Chez Sacher, het hotel ligt in een zijstraat van de grote Shoppingallee.
Het was druk in Cafe Central. Geen Oostenrijker te zien, allemaal toeristen, maar wel de moeite.

Wel leuk om zo´n beetje zonder doel door een stad te lopen. Dan zie je nog eens wat. Zoals een prachtige Jezuietenkirche met een fantastische trompe-l´oeil koepel. Het kan je alleen maar doen nadenken hoe de Carolus Borromeus er heeft uitgezien voor de fatale brand in de 18de eeuw.
De Weense Walk of Fame hebben we hier ook. Beroemde - en vooral muzikale - namen. Van Chopin tot Paganini.
En overal zie je Sissi. Sissi CD´s, Sissi T-shirts, Sissi snoepjes, Sissi boeken, Sissi vingerhoedjes, Sissi poppen, Sissi bladwijzers, Sissi noem maar op.
Blijft natuurlijk een boeiend verhaal. de mooiste vrouw ter wereld. Toen toch
Knettergek geworden, dat wel, tot waanzin gedreven door haar schoonmoeder die haar kinderen had afgepakt omdat ´een keizerin geen tijd heeft om haar eigen kinderen groot te brengen´
Ze had anders wel tijd haar haar te laten vlechten. Het werkje duurde 3 uur. Elke dag. Kmag er niet aan denken.

Verder gok ik er een beetje op hier nog wel eens terug te komen met GCL. En wanneer het zover is komen de Wiener Saengerknaben, de walsen en de Lippizaners waarschijnlijk snel mijn strot uit.

Morgen even langs het Prater. Dat ligt halverwege tussen het schip en het hotel. Misschien krijg ik Kristoffel wel zo gek om een rondje te draaien in het reuzenrad. Alhoewel, hij werd al een beetje groen in de glazen lift van een shopping center waar we in een sjiek restaurant op de hoogste verdieping met prachtig zicht op de stad zijn gaan reserveren voor vanavond.

Hopelijk spelen ze ´daar onder het diner wat nummers van Ella. Vooral dan: ´Oh Mister Paganini, please play your rapsody, ...




vrijdag 5 januari 2007

Tietenkont

Wenen, stad van Mozart, Strauss, Sissi en de Radetsky mars (vandaar de titel).

Ne een vroege start (5a.m.), een korte rit naar de luchthaven (dank u papa), een niet zo erg turbulente vlucht, een snel ritje met de bus, een koffie (met apfelstrudel) in afwachting van onze hotelkamer, een glas punch (with compliments of the hotel manager) blijken we draadloos internet te hebben op de kamer

Zometeen duiken we het centrum in om de stad te ontdekken. De zon schijnt, het is best warm, en het centrum is vlakbij.

Gisteren druk in de weer met de laatste voorbereidingen. Pakken, boodschappen, poetsen, werken, ...
De poesjes vonden het maar niks, vooral Tapa had het lastig. Die liep al 2 dagen ongelukkig rond, alsof hij het voelde aankomen. Extra aanhankelijk, klaaglijk jammeren, zich verstoppen, ... Niet goed in zijn vel.
Kristoffel begon op het laatste moment aan zijn koffer, zette hem alvast open in de gang en zat nog wat achter zijn pc.

Toen hij uiteindelijk wilde gaan pakken, hoorde ik een licht onderdrukte vloek. @é&#@{}!!!
´Tapa heeft in mijn koffer gepist´

Ik ging kijken. Inderdaad. Reuzeplas; gelukkig niet aan de kant waar zijn kleren zaten, maar toch ... Wat een statement. Slimme poes :)