woensdag 31 oktober 2007

Het geheim van gelukkige katten

Het ziet er naar uit dat het plasprobleem opgelost is.
Al weken was er regelmatig een plasje te zien onder de gordijnen, en ook de gordijnen zelf kregen geregeld een sproeibeurt (nadat ze eerst naar de stomerij waren geweest voor 83 euro)

Elke ochtend gaf ik de vloer een flinke schrobbeurt, maar het ging van kwaad tot erger. Een grote plas midden in mijn buro, een plas tegen de vaas met bloemen die ik van Kristoffel had gekregen, zelfs Tapa´s poezentent moest eraan geloven.

Eerst zagen we dat Tapa moeite had met de kattenbak beneden. Die was aan de kleine kant en hij kon er zijn kont niet in keren (wat vervelend is gezien het normale gebruik van zo´n ding). Dus wij naar de dierenwinkel voor een reuzekattenbak.
Maar het ei van Columbus bleek Feliway te zijn, een verdamper - lijkt op zo´n vreselijk Ambi-Pur ding waar momenteel zoveel reclame voor gemaakt wordt - die feromonen verspreidt. Een kat verspreidt gezichtsferomonen door met de zijkant van zijn snoet ergens langs te wrijven, kopjes geven. Hij zal ovendien nooit plassen waar hij feromonen ruikt, en dat is het geniale van Feliway.
Wij stopten het ding in het stopcontact en merkten die avond al meteen een verschil.
Tapa lag heerlijk te spinnen in zijn huisje en sindsdien geen plasje meer gevonden in huis. (tip van de dierenkliniek, kattenplasjes schoonmaken met Biotex, het enige middel dat de geur echt oplost).

Als Feliway niet had geholpen, was ik misschien inspiratie gaan opdoen in de dierenwinkel. Dit is zo´n schattig verhaal.

Ik stap geregeld de dierenwinkel op de Grote Steenweg in Berchem binnen en zag een week of 2 terug een schattig klein katje.
Was wel een beetje zielig, het kleine beestje zat helemaal alleen in een glazen kooi en miauwde elke keer je het raam aanraakte. Mijn hart brak en ik maakte me snel uit de voeten. "Ik hoop dat je het snel verkoopt" zei ik nog.
Een dag of 4 later ging ik nog eens iets halen en zag een lege glazen kooi. Gelukkig, dacht ik. Verkocht.
Toch niet. De rakker was uit zijn kooi geklommen en zocht gezelschap op in de kooien naast hem.
En dat doet hij nu al bijna een week lang, elke dag.

Wil iemand aub dit lieve kleine poesje een goede thuis geven, en er meteen een konijn bijnemen?

maandag 22 oktober 2007

One-on-one advertising

De Driekoningenstraat in Berchem is het nieuwste billboard van Antwerpen.
Op verschillende manieren worden boodschappen hier verkondigd.

Soms ontspint zich zelfs een waar verhaal zoals de afgelopen weken bij de GB.
Eind september hing de shopmanager een paar A4'tjes op van een 'shoplifter', met foto en de tekst: "Dankzij een opmerkzame klant kon deze dief gevat worden op 27/9"
De tagline was: "Met videobewaking waken wij over uw en onze veiligheid"
Een veilig gevoel.


Een paar weken later echter, was de dief onherkenbaar gemaakt op de foto, en hing dit A4'tje er naast.


Ik ben van de oude stempel en hou wel van het principe 'an eye for an eye' dus vroeg meteen naar de petitie. Hier zette ik graag mijn handtekening onder. Paniek. Wat bleek? Petitie gestolen. Wat resulteerde in het (voorlopig) laatste A4'tje in de reeks.

Ik riep de manager en stond erop dat hij een nieuwe petitie begon. Mijn naam en handtekening prijkt bovenaan nu. We kunnen dit toch niet blijven goedvinden? Misschien zijn dief 1, wereldverbeteraar en dief 2 wel familie van elkaar. Zou me niets verbazen.

En een meer persoonlijke boodschap vond ik nog een paar meter verder, naast een Mister Cash automaat:

Ik vraag me af wat hij mispeuterd heeft ...

Het leven zoals het is, een winkelstraat in Berchem

donderdag 18 oktober 2007

Expensive shit

Vorige vrijdag zag ik om 07h30 dat ik al een gemiste oproep had, en een bericht. Dat is vroeg. Ik luisterde naar mijn voice mail en paniek sloeg om mijn hart.
"Mevroj, diet ies de boerfrauw van ouw hojies in de Cobdenstraat. Bel mij astoeblief dringend op. Er ies iets eel erregs met oew hojies gebeurd"

Ik zag visioenen van een smeulende berg as, een afgebroken gevel, een weggewaaid dak of een hoog oplaaiend vuur uit alle ramen vooraan en belde meteen terug.

"Ja mevroj, eel main hojies stinkt en main kelder ies vol pipi, iek denk oew beerpoet overgelope. "

OK, vervelend, maar minder erg dan ik had gedacht. Ik maakte een afspraak om eens een kijkje te nemen in haar kelder. Dat kon pas na 14h.
Ik met een klein hartje naar de buurvrouw. Ze nam me mee naar de kelder. Ik werd met verstomming geslagen. Die kelder zag er beter uit dan menig operatiekamer. Overal kasten en werkbanken, met elk schroefje in een eigen (gelabeled) bakje, perfect op maat gemaakte kasten en - vloerbedekking. In de kelder, vloerbedekking!!!

Ze toonde triomfantelijk de achtermuur van een kruipkot achter haar kelder. Met moeite kon ik daarop een vochtige plek ontwaren en stank was er - gelukkig - ook niet.

Ik kreeg een hele litanie over me heen die ik jullie zal besparen. Verwijten, beschuldigingen, beledigingen, ... maar uit haar discours begrijpende dat ze blijkbaar 15 jaar ruzie heeft gehad met de vorige eigenaar van het pand (ondertussen al weer 2 jaar verhuisd) kon ik de uitbarsting in het juiste daglicht plaatsen en zei haar dat ik asap de beerput ging laten leegmaken. Dat vond ze goed.

Thuis aangekomen belde ik meteen het Ruimerke. En - why not - maakte meteen 2 afspraken, voor 2 beerputten. Dinsdag eerste werk Waterfordstraat (7.15h slik) en woensdag in de loop van de dag Cobdenstraat.
"Wat kost dat?" "80 euro voor een put van 2000 liter, en dan betaal je bij per 20 liter. Gemiddeld kost het 140 a 150 euro, cash te betalen"

Er stond me vaag voor dat Het Ruimerke veel adverteert en ook steeds kortingbonnen in zijn advertenties zet en ik ging alle huis aan huisbladen van de afgelopen 2 weken door (zuinig Ollander he). Niets. He maar, Lag er pas geen Gouden Gids op de stoep? Als ik thuis was geweest, had ik hem niet aangenomen, maar gelukkig was ik dus niet thuis toen ze langs kwamen, want nu kwam hij van pas.
Een kortingbon van maar liefst 5 Euro.
(het weekend ging ik op strooptocht naar een tweede kortingbon, heel de stad lag vol Gouden Gidsen. 1 exemplaar mist echter pagina 113, sorry)

Dinsdagochtend iets over half 8 reed de enorme oranje vrachtwagen de straat in. 2 kerels stapten uit. De oudste heette Sylvain.

In een half uur was de klus geklaard. 7000 liter beer hadden ze geruimd, en de rekening was stevig, 221 euro, -5 euro korting, nog 216 te betalen.

Snap je nu de titel van deze blog?

Vanmiddag dan kreeg ik telefoon tegen half 2. "We zijn er"
Ik naar de Cobdenstraat en daar stapten Sylvain en zijne compagnon uit de enorme oranje vrachtwagen. "Hey, gij weer!" zeiden ze.
De vorige eigenaar van dit pand was zo snugger geweest om de beerput dicht te metsen. Gelukkig had ik dat eerder die dag gezien en snel iemand gebeld om hem open te kappen. De gasten van 't Ruimerke kappen niet, die ruimen alleen maar :)

Ook hier werd de put met smerige doch oh zo menselijk inhoud snel leeggezogen, 6000 liter vandaag, voor 177 euro, -5 euro korting, nog 172 te betalen. (Ik ben geen ster in de regel van 3 maar iets zegt me dat hoe meer shit je hebt, hoe duurder hij wordt?)

Ik heb deze week dus bijna 400 euro betaald voor ongeveer 13.000 liter ontlasting. Ik ga de maandelijkse huurlasten optrekken man. Of in het contract zetten dat ze maar 1 keer per dag naar de WC mogen. Of een teller op de WC zetten en tegen het einde van de maand hoor je dan een beleefde vrouwenstem die zegt: "U heeft uw limiet voor deze maand bereikt, gelieve zich elders te ontlasten".

Volgens de Sylvain was er niets mis met de beerput. Hij gaf een goede tip. Over een week of 2 eens een paar kleurzakjes in de WC gooien en zien welke kleur de kelder van de buurvrouw krijgt (en natuurlijk niet zeggen welke kleur je er hebt ingedaan :)

Wordt ongetwijfeld vervolgd ...

zondag 14 oktober 2007

Advocaat? Nee bedankt.

Deze week heb ik me enorm geërgerd aan Paul Vandemeulenbroecke, de advocaat van Hans Van Themssche.
Van Themssche werd door de volksjury schuldig gevonden over heel de lijn, en een dag later veroordeeld tot levenslang. De enige juiste beslissing lijkt me, alhoewel – ik herhaal – zijn daden hierdoor niet ongedaan worden gemaakt.

Vandemeulebroecke kwam op televisie over als een arrogante betweter. Op zijn onderlip bijtend en met zijn ogen rollend beet hij de reporter toe dat ze het er niet bij zouden laten en zowel het Hof van Cassatie als het Hof voor de Rechten van de Mens overwegen. Je moet de video van zijn interview op Terzake op deze link zien om het te geloven, het lef van die kerel.
Hij wilde constant zijn superioriteit bewijzen en het was overduidelijk dat hij er vreselijk de pest in had dat hij de zaak verloren had. Hij had de zaak verloren, daar ging het hem om. Het feit dat indien hij ‘gewonnen’ had, Van Themssche misschien weer heel snel op vrije voeten zou zijn gekomen deed er duidelijk niet toe.
Volgens hem had racisme met de hele zaak niets te maken en hij bleef maar doorzeuren over het feit dat de zaak teveel in de media was geweest en zijn cliënt hierdoor geen ‘eerlijk’ proces had gekregen, met andere woorden, veroordeeld was nog voor het begon.
Vergat Vandemeulebroecke gemakkelijkheidhalve het proces tegen O.J. Simpson? Ik denk niet dat er 1 zaak meer in de media is geweest dan deze, miljoenen mensen hebben zelfs live de achtervolging van OJ door de politie op tv gevolgd en de rechtszaak die 130 dagen duurde werd rechtstreeks uitgezonden. Toch werd hij vrijgesproken, ondanks alle bewijzen tegen hem wat het flutargument 'de Vlaamse pers besteedt teveel aandacht aan het Van Themsche proces' toch ineens weer in een ander daglicht stelt.
(Als je heeel veeeel tijd hebt, moet je dit eens lezen)

Ik hoop dat Vandemeulebroecke afdruipt met zijn staart tussen zijn benen en de familieleden van de slachtoffers van Van Themssche eindelijk wat vrede geeft, toch minstens voor 9 jaar.

On a lighter note, vandaag zijn onze 2 katjes jarig; Sushi en Tapa zijn 2 jaar geworden. Vanmorgen kregen ze een smsje van hun zusje Bengel, geadopteerd door Ann, en daarnet hebben ze een paar sappige Surimi sticks naar binnen gespeeld (de kat op de foto is niet van ons doch van het internet geplukt. Je vindt de vreemdste dingen als je birthday cat' intikt zoals bijvoorbeeld deze).

maandag 8 oktober 2007

Alles heeft zijn reden

Of misschien toch niet?
De grote hamvraag in het Van Themsche proces is niet - zoals je zou verwachten in een proces - "Heeft ´ie het gedaan?" want hij heeft bekend en werd trouwens op heterdaad betrapt, maar is eerder "Waarom heeft ´ie het gedaan" en na vandaag lijkt het heel waarschijnlijk dat iedereen die zo´n behoefte aan het antwoord heeft, het niet zal krijgen.

Een journaliste van een Nederlands persbureau kon haar afkeer en ongeloof niet onderdrukken toen ze geinterviewd werd voor ATV.
"Je hoort zovaak iets over een moord hier of daar, een steekpartij, schietpartij, gevecht, ... maar altijd is er een reden, een band tussen dader en slachtoffer, een uit de hand gelopen café ruzie, een oude familievete of jaloezie en dat maakt deze zaak zo schrijnend.

De enige die kan vertellen waarom, weet het na vandaag ook niet meer. En zo iemand verdient volgens bepaalde bronnen een "tweede kans". Ik dacht het niet.

Het is jammer dat hij niet meer dan 30 jaar kan krijgen, want levenslang is lang geen levenslang behalve in Estland en Nederland.

maandag 1 oktober 2007

Geen grijs te zien

Vandaag een zwarte dag in de geschiedenis van Antwerpen.
Het proces tegen Hans Van Themsche is begonnen.
Een mediacircus van formaat waar al meteen in de eerste uren een truk uit de doos wordt gehaald.
"Nadat de zitting om 11.34 uur hervat werd, hebben de advocaten van Hans Van Themsche het hof gevraagd de strafvordering onontvankelijk te verklaren. Door de massale mediabelangstelling werd het recht van Van Themsche op een eerlijk proces immers onherroepelijk geschonden."

Of zoals een opiniestuk in 1 of andere krant een paar dagen geleden zei. "Wat doe je met zo iemand? Sluit je die levenslang op of geef je hem nog een tweede kans?"

Met het ouder worden wordt zwart wit vaak wat grijzer zegt men soms. Je wordt milder, vergevingsgezinder, minder impulsief en opvliegend, en ja, dat is bij mij ook wel zo. Die 40ste verjaardag heeft er inderdaad wat scherpe kantjes bij mij afgekregen. Ik denk al iets langer na voor ik iets zeg. Probeer rekening te houden met posities en gevoelens van anderen.

Maar niet bij Van Themsche. Ik reageer zowel fysiek als emotioneel alleen nog maar bij het horen van zijn naam en nog nooit is voor mij zwart wit zo zwart wit geweest.
Nee, in het geval van Van Themsche is er geen grijs te zien.
Ik hoop dat hij de rest van zijn dagen in een hol blijft zitten.