zondag 14 september 2014

Klantenservice, hoe het wel kan

Ik heb altijd al moeite gehad met dingen wegdoen. Ooit eindig ik misschien nog als bizarre kandidaat in zo'n vreemd tv-programma over "Extreme hoarding"

Aan al mijn dierbare objecten hangt wel een verhaal, of een herinnering, en wanneer ik nog maar eens een rommelschuif probeer op te ruimen, wordt een doorsnee klusje van pakweg een dik half uur een trip down to memory lane van verschillende dagen.

Zo vond ik pas een prachtige Waterman pen die ik heeeel lang geleden eens had gekregen van Opel Belgium (ik denk in 1997 op het Autosalon). Een heel vrouwelijke mooie groene balpen in een groen leder hoesje.
Ik had het ding in jaren niet meer gebruikt, en na zo lang stilliggen schreef hij natuurlijk niet meer. De pennen speciaalzaak in de Wilde Zee in Antwerpen wist me te vertellen dat deze pennen - en dus ook de vullingen - niet meer werden gemaakt. Het zou toch niet waar zijn zeker?

Ik struinde het hele internet af en zocht op alle mogelijke tweedehandspagina's, Kapaza, 2dehands.be en .nl alle Ebay's, .com .fr, .be, .nl, .it, .co.uk, ... maar helaas. Niets te vinden, enkel een paar identieke pennen als de mijne, voor verzamelaars, zonder vullingen ...

Dan maar eens rechtstreeks proberen. Ik googlede Waterman en stuurde een bericht via de contactpagina.
Redelijk snel kreeg ik een mail terug dat deze balpennen, genaamd Lady Charlotte, inderdaad niet meer gemaakt werden, en dat ook de navullingen niet meer te verkrijgen zijn. Maar de vriendelijke dame stelde me voor mijn pen te ruilen tegen een gloednieuwe. Als ik daarmee akkoord ging, moest ik mijn Lady Charlotte opsturen naar een adres in Belgie, en dan mocht ik een nieuwe pen kiezen uit een bepaald gamma, de Hémisphere-collectie.

Jullie vinden het misschien vreemd, maar ik vond het toch enorm jammer die mooie Lady Charlotte definitief op te geven. Langs de andere kant, schrijven kon ik er niet meer mee, dus na lang te hebben nagedacht besloot ik op het voorstel in te gaan. Trouwens, Kristoffel, mijn man, wilde al heel lang een mooie vulpen, dus ik vroeg of ik - mits opleg - misschien een vulpen mocht kiezen.
Dat mocht, zelfs zonder opleg. Wat een service zeg, ik was aangenaam verrast.

Kristoffel koos een mooie pen, en ik nam afscheid van Lady Charlotte, pakte haar liefdevol in en stuurde haar op naar Sint Niklaas, aangetekend.
Een tijdje later kreeg ik een bericht met bevestiging dat Lady Charlotte in goede gezondheid was aangekomen, en met een UPS tracking nummer, de Hémisphere was onderweg.

Nog wat later werd een grote dikke gewatteerde envelop geleverd, uit Frankrijk. Daarin zat een hele hoop papierwerk, en een mooie grote doos. De pen.


En tussen het papierwerk een klein envelopje, goed dichtgeplakt.
Ik scheurde het voorzichtig open en wat zat erin?

Juist ja. Mijn Lady Charlotte!!!

Geweldige klantenservice van Waterman, echt super.
Daar kunnen jullie nog iets van leren, Bloemen en Planten De Groene Droom in de Antwerpse Kasteelpleinstraat.

dinsdag 2 september 2014

De Groene Nachtmerrie

Echt groene vingers heb ik niet, maar ik ben steeds gek geweest op planten. Op bloemen heb ik het niet zo, die gaan namelijk veel te snel dood, maar van een plant kan ik echt heeeeel lang plezier beleven.

In ons huisje in Berchem waar we waren jaren gewoond hebben, kon ik me uren bezig houden in ons tuintje en de druivelaar, waterlelies, appelboompjes en hortensia's tierden welig.
De verhuis naar een appartement betekende afscheid van de groene weelde, maar steeds vond ik plekjes voor een stukje natuur. En één van mijn dierbaarste groene bezittingen is mijn druivenboompje, gekregen van mijn vriendin.

Na onze laatste verhuis in november vorig jaar was een mooie kamerplant de finishing touch. Daar had ik al heel lang zin in, zo'n mooie palm, of andere weelderige plant, als pièce de résistance in de woonkamer.
Net om de hoek bij ons zat een mooie plantenzaak, de Groene Droom, en ik ging eens kennismaken.
Beetje een zwijgzame jongen, maar hij kende precies zijn job en wilde ons niet over één nacht ijs laten gaan.
We kregen een testplant, om te zien of de poezen er niet aan zouden knabbelen, Tapa lust namelijk al eens een groen blaadje, dus dat was een goed plan.
Het werd een weelderige Dracaena en hij stond prachtig.
Gelukkig werd de hele plant straal genegeerd door onze katten, dus ik tekende een bestelbon.

De uiteindelijke plant zou niet deze zijn, en ook niet hetzelfde type, maar van dezelfde familie, en ook weeldering. Goedkoop zou het niet worden.
Een grote plant, met watermeter en hydrocultuur met mooie cache-pot en bijpassende sokkel, ... 473,60euro. Slik. Nou ja, it's only money, en het zou een meerwaarde voor ons interieur betekenen.

Eind januari werd de plant geleverd, in prachtige pot, met mooie sokkel. Hij zag er inderdaad anders uit, maar op termijn zou ik er wel aan wennen.

Het geniale systeem is die hydrocultuur. Er zit een watermeter in, met een rood bolletje. Je giet de plant tot het bolletje bovenaan in de watermeter staat. Als het bolletje volledig gezakt is, giet je weer bij. Een kind kan de was doen.

Normaliter moet je zo'n plant om de 4 tot 6 weken water geven, elke keer het bolletje weer onderin de watermeter staat.
Dat beurde bij mij al na 1 week. Vreemd. Tweede week ook, en ook na de derde week was het bolletje verdwenen.

Ik ging eens langs in de winkel om te vragen of dat wel normaal was, geen probleem. Dat betekende dat de plant het erg naar zijn zin had. De man kwam zelfs even kijken, alles zag er volgens hem goed uit.

Hij groeide ook als kool. Na een maand of 2 was hij zijn sokkel al ontgroeid, en hij bleef maar drinken.
Toen begonnen de bladeren slap te hangen en naar binnen om te krullen. Ik ging nog eens langs de winkel, met een paar foto's, ik moest me geen zorgen maken, niets aan de hand.

In juli zijn wij 11 dagen op vakantie geweest, mijn vader heeft de plant in die periode 1 keer water gegeven, toen het rode bolletje weer na een dag of 5 – 6 helemaal verdwenen was.

Onmiddellijk na onze terugkeer op 18/7 zag de plant er echt erg slecht uit en belde ik de winkel. De verkoper kwam meteen langs, het was inderdaad niet goed. Hij nam de plant mee naar beneden en heeft op straat alle korrels van de hydrocultuur vervangen. Ik had teveel water gegeven, het kon niet dat dat bolletje steeds op 1 week tijd helemaal naar beneden zakte. Ik had niet goed gekeken. Het was allemaal mijn schuld.
Huh?

Sinds die dag, 18 juli, heb ik de plant geen water meer moeten geven, het bolletje zakte amper, de plant dronk zo goed als niet. Afgelopen vrijdag ben ik dit gaan melden in de winkel. Van 1 week naar 6 weken, ik vond het vreemd. De verkoper kwam maandag kijken.

Maandag kwam hij langs, keek naar de plant, naar de watermeter waar het bolletje toch weer een paar centimeter was gezakt en kneep in een paar takken.


De plant was dood, helemaal verrot, hij trok er een dode tak uit en zei me dat de plant alleen maar verder zou wegkwijnen. Niets aan te doen.

Ik begrijp dat een plant dood kan gaan aan teveel of te weinig water, maar net daarom had ik die hydrocultuur genomen. Alleen maar dat rode bolletje in de gaten houden en gieten wanneer nodig. Ik keek de man aan en vroeg hem wat we eraan gingen doen. Geen antwoord.

Ik zei
"Ik verwacht niet dat u hem gratis vervangt, maar u zult toch begrijpen dat ik hier niet blij mee ben. Het gaat hier niet om een bos tulpen, maar om een plant van meer dan 180euro."

Wat er dan gebeurde had ik niet zien aankomen.
De man stond recht, negeerde me totaal, en wandelde de living uit. Ik volgde hem naar de gang.
Hij deed de deur open, drukte op de liftknop en, zonder me één blik waardig te gunnen stapte hij de lift in, en liet de deur achter zich dichtvallen. Weg was hij.

Ik begrijp dat een plant dood kan gaan. Dat is erg jammer, en ik begrijp dat de winkel die de plant verkocht heeft daar niet verantwoordelijk voor gesteld kan worden.
Ik denk echter dat die watermeter het nooit goed heeft gedaan, ik was het dikwijls genoeg gaan melden, maar nee, de verkoper bleef op zijn strepen staan, die watermeter was prima, het was mijn schuld.
A la limite kan ik daar ook nog mee leven, maar een kleine geste in het belang van de klantenrelatie had misschien op zijn plaats geweest. Hij had me een (kleine) korting kunnen aanbieden bij een volgende aankoop, een woordje van medeleven uiten, het afval mee nemen, of (al dan niet gemeende) excuses maken, …
Per slot van rekening heb ik bijna 500euro in die winkel laten liggen.

Een paar uur later heb ik de ter ziele gegane Dracaena in een grote vuilzak gestopt, inclusief de verrotte stinkende korrels en die op de stoep bij de Groene Droom gelegd, met een brief die wat betreft mijn mening over hun klantenservice en vriendelijkheid niets aan de verbeelding overliet.

Daarna ben ik een mooie palm gaan kopen bij de bloemenkraam op de Groenplaats, die man was zeer vriendelijk, en de plant ziet er super uit. Kostprijs: 15euro.

Hij is nog klein, maar zal beslist nog wel groeien en dan heb ik eindelijk die weelderige palm waar ik al zo lang van droom.

Mij zien ze niet meer bij de Groene Droom in de Kasteelpleinstraat. En hopelijk veel van mijn vrienden ook niet meer.