Reunited!

Al een paar dagen snel ik naar het raam van zodra ik ‘smorgens mijn ogen open doe. Zitten ze er nog? Zijn ze nog bij elkaar?
En ja hoor, gelukkig maar. Ook vanmorgen zag ik weer 4 sierlijke witte zwanen over de vijver van het stadspark glijden.

Een goede twee jaar geleden zette de Wijkvereniging Klein Antwerpen (dat onlangs de titel "Buitengewone Buurt 2012" kreeg) 2 koppels zwanen uit in het Antwerpse Stadspark, 2 witte en 2 zwarte.
In mei 2012 was het witte vrouwtje gebeten door een hond met de dood tot gevolg. Lang zou de weduwnaar Eduard niet moeten treuren want enkele weken later kreeg hij een nieuwe eega. De wijkvereniging zetten een ander vrouwtje uit in de vijver, Victorine, een jonge zwaan, van amper 1 jaar oud.

De vonk sloeg evenwel niet meteen over en Edouard en Victorine vertoefden het voorbije half jaar elk aan één kant van de vijver, ver uit elkaars buurt. Tot overmaat van ramp sloeg een paar weken geleden het noodlot toe opnieuw toe.
De zwarte zwanen, van oorsprong Australisch, hebben zich nooit aan onze Belgische seizoenen aangepast en zijn momenteel agressiever dan anders omdat het voor hen volop broedseizoen is.

Victorine kwam waarschijnlijk een keer te dicht bij hun nest, en werd door de 2 volwassen zwarte zwanen aangevallen. Ze kon zich niet verdedigen. Een alerte voorbijgangster bracht haar gelukkig in veiligheid en ze werd ondergebracht bij het VOC, Opvangcentrum voor vogels en wilde dieren in Brasschaat.

Ongeveer rond die periode was ik erachter gekomen wie de drijvende kracht was achter de hele zwanenbeweging in Antwerpen, de wijkvereniging Klein Antwerpen, en ik stelde me kandidaat om tot de vereniging toe te treden. Het klikte vanaf de eerste bijeenkomt :)
Ik was er precies op tijd bij, want de wijkvereniging had een oplossing bedacht tegen het overwicht van de zwarte zwanen. In plaats van alleen Victorine terug in de vijver te zetten, hadden ze besloten er een tweede koppel witte zwanen bij te zetten in de hoop dat de Australiers zich gedeisd zouden houden.
Een vogelkweker in de buurt van Mol had laten weten een koppeltje witte zwanen ter beschikking te stellen, en Christiaan, de voorzitter van de vereniging zou ze gaan halen. Of ik alstublieft meemocht? Yesss!

Afgelopen vrijdag, iets voor 08h stond Christiaan voor de deur met een camionette en zou onze zwanenqueeste beginnen. Eerst richting Mol.
Ik keek mijn ogen uit bij de vogelkweker.

Struisvogels (ik kwam even in de verleiding, super beesten vind ik dat), kraanvogels, fazanten en pauwen, en inderdaad, onder de smurrie en de modder, 2 witte zwaantjes.
Zonder veel moeite ving de kweker eerst de ene, en dan de andere zwaan, bond hun poten op de rug met een touwtje en legde ze naast elkaar in de camionette. Ik schoot de kosten even voor, 80euro voor twee zwanen, een koopje vond ik. Christiaan dekte ze behoedzaam onder een dekentje zodat ze rustig bleven liggen en niet door de camionette zouden rollen, en met hun sierlijke lange halzen keken ze nieuwsgierig om zich heen.

Op naar Brasschaat!
Wat een paradijs! Ik voelde me net Alice in Wonderland. Een eekhoorn schoot langs me heen naar de kruin van een boom, er huppelden twee langoorkonijnen in het rond en de plek stond vol ornamenten; tuinkabouters, plastic hertjes, een grote rode paddestoel, geweldig!!
Achteraan in een grote ren met privé waterpartij zat ze dan, ons Victorine, naast een hoop andere eenden, kippen, zelfs een specht. Verbeeldde ik het me, of herkende ze me? Ze strekte haar hals, gooide haar kopke achteruit en maakte een zacht trompettend geluidje. Ze zag er geweldig uit!

Ze liet zich niet zo gemakkelijk vangen, maar tegen het grote schepnet had ze geen verweer. Haar pootjes werden eerst voorzichtig omzwachteld voor ze het touwtje erom heen kreeg, wat was ze hier goed gesoigneerd!!


Toen we vroegen hoeveel we hen moesten voor de verzorging, eten, verblijf, medicatie, … wilden de mensen van de vogelopvang geen geld. Het was met liefde gedaan. Als we tevreden waren over wat ze gedaan hadden, of we dan alstublieft lid wilden worden vroeg Marcel. Dat kost maar 10euro per jaar, over te maken op rekening BE38 0014 7712 3272 op naam van VOC. Deze mensen hebben een hart voor dieren en kunnen best wat steun en waardering gebruiken. Onze Wijkvereniging is alvast lid geworden. Jullie ook?


Met onze wagen volgeladen reden we zo snel we konden naar het Antwerpse Stadspark. ATV stuurde een cameraploeg, Gazet van Antwerpen een fotograaf, … wat fijn om eens goed nieuws te kunnen brengen op de dag dat de wereld zogezegd zou vergaan. Mijn ouders wilden het moment ook meemaken, en de rest van de wijkvereniging stond ons met grote glimlach op te wachten.
Christiaan reed behendig het park in en parkeerde de camionette op 10meter van Edouard vandaan. Nieuwsgierig kwam hij enkele stapjes dichterbij. Met een grote zwaai zette Christiaan Victorine voorzichtig over de omheining. Ze strekte haar hals, schudde haar veren en spreidde haar vleugels.


Edouard cirkelde om haar heen, en zette zijn verenpak op. Prachtig!!
Dan was het de beurt aan het koppeltje. Chris Anseeuw had de eer het vrouwtje te mogen uitzetten, dat kreeg ook haar naam, en Christiaan overhandigde haar de zwaan.
Hij liep terug naar de camionette en haalde dan het mannetje eruit, Patrick. “Wie wil er ff helpen?” vroeg hij.“Ikke, ikke!” riep ik, en Christian legde een gigantische zwaan in mijn armen. Met mijn rechterhand hield ik zijn poten vast, en zijn borst rustte op mijn linkerarm. Ik was verrast hoe zwaar het dier was en zocht even mijn evenwicht. Hij bleef heel rustig, gaf zich als het ware over, maar zijn hartje ging als een razende tekeer, bonkebonkebonke, tegen mijn arm. Ik hield hem even vast en genoot van het moment. Machtig.


Toen zetten Chris Anseeuw en ik gelijktijdig de zwanen over de omheining.
Het was alsof het nooit anders geweest was. De zwanen bleven dicht bij mekaar in de buurt, maar toch kon je steeds duidelijk de 2 koppeltjes onderscheiden, Edouard en Victorine, en Chris en Patrick. En ze zagen er echt wel heel tevreden uit.
Met zijn vieren draaiden ze cirkeltjes op het water.




Zouden ze bij mekaar blijven? Vooral Edouard en Victorine baarden me zorgen. Vorige keer zijn ze ook immers uit elkaar gegaan.
Een paar uur later gingen we nog eens een kijkje nemen. Ik denk dat het snor zit tussen Edouard en zijn lief. Wat denken jullie?


Bekijk hier een uitgebreid fotoverslag:

Lijstje

Het jaar loopt op zijn einde, en zo'n oudejaarsavond heeft voor mij het effect van een verjaardag maar dan sterker. Op je verjaardag word je gevierd, krijg je van iedereen felicitaties, en cadeaus, omdat je een jaartje ouder bent geworden terwijl het toch een dag is als alle anderen, en je aan dat event geen enkele verdienste hebt.

Op mijn verjaardag vind ik het natuurlijk geweldig om in het middelpunt van de belangstelling te staan, maar dat jaartje ouder worden, dat word ik pas op oudejaarsavond.
Het is dan pas dat ik me realiseer dat er weer een jaar voorbij is. En dat de kans dat ik alles wat op mijn lijstje staat afgewerkt krijg, weer een beetje kleiner is geworden.

Zo'n lijstje dat hebben we allemaal wel gemaakt toen we jong waren denk ik.
"Things to do before I die", daar zijn zelfs boeken over geschreven en films gemaakt.
Het originele lijstje heb ik niet meer, dat is een keer gepikt geweest, samen met mijn portefeuille, maar ik weet nog wat erop stond.

Sommige dingen heb ik gedaan. Het parachutespringen, een luchtballonvaart, een cruise, de tempel van Abu Simbel zien, ... Andere heb ik ondertussen mentaal geschrapt. Een ruimtereis maken, een kind krijgen (what was I thinking!), ... En voor sommigen heb ik nog hoop.
Zwemmen met dolfijnen, een boek schrijven, een reisje met de Orient Express, ...
En één wordt binnenkort al gerealiseerd.

Als kind zat ik uren met mijn neus in stripboeken. Mijn vader, die stiekem toch ook wel een zoon had willen hebben denk ik, voedde me met Sammy, Asterix, en de Blauwbloezen maar zelf was ik helemaal weg van Yoko Tsuno en vooral Natasja, de sexy stewardess.

Wat een gaaf beroep leek me dat.
Veel van mijn vriendinnen waren air hostessen zoals wij dat noemden, en vlogen met regelmaat naar exotische bestemmingen en kwamen terug met spannende verhalen.
Toen ik het ouderlijke nest verliet trok ik in een appartementje op een boogscheut van de luchthaven van Deurne en hoorde af en toe een ijzeren vogel voorbijscheren over mijn hoofd.

Regelmatig klonk 's avonds laat de deurbel en viel mn vriendin Ellen binnen, die na een vlucht naar huis reed en bij mij licht had zien branden. Eens binnen haalde ze met een grote glimlach 2 kleine flesjes champagne uit haar tas die de verwende passagiers van eerste klas hadden laten staan en die wij ons lieten smaken terwijl ze honderduit vertelde. Ja, stewardess, het leek me wel wat.

Onlangs kreeg ik een oproep onder ogen, van een fotograaf die mensen wilde fotograferen in de outfit van hun droomberoep toen ze 12 waren. Ik hapte meteen toe.
De outfit wordt op maat gemaakt, een eerste pasbeurt heb ik er al op zitten, en ben erg benieuwd naar het resultaat.

Eindelijk word ik Natasja, als de Maya's tenminste geen gelijk krijgen ...

De koning van het zwanenmeer

Nu de bladeren van de bomen vallen glijdt mijn blik een paar keer per dag scrutineus langs de vijver.
Lang moet ik meestal niet zoeken. Hij heeft zo zijn vaste plekken, onze Edouard.
Ofwel vooraan, op het kruispunt van 3 paden om geen enkele bezoeker met een broodzak te kunnen mislopen, ofwel iets meer naar rechts bij een grote struik, ofwel aan de overkant tegen een glooiende heuvel voor veel zon en een royaal overzicht over zijn domein.


Hij is heer en meester aan zijn kant van de vijver, en is zeer duidelijk in zijn nopjes. Hij komt ondertussen vrolijk op me afgewaggeld wanneer hij me ziet aankomen (tenminste, hij komt steeds enthousiast op mijn fiets afgelopen, zonder fiets duurt het iets langer voor hij me herkent) en steekt dan zijn lange hals uit naar mijn fietstassen in de hoop dat ik iets lekkers voor hem bij heb.

De laatste weken krijgt Edouard elke dag mijn onverdeelde aandacht. Het vrouwelijk zwaantje, Victorine II die was uitgezet om Edouard over het verlies van zijn eega te helpen, was ongeveer een maand geleden mysterieus verdwenen. Heel het park heb ik verschillende keren rondgefietst, ik vond haar nergens. De mannen van de Groendienst konden me ook niet veel wijzer maken, maar gelukkig is er internet ...
Op de Facebookpagina van de wijkvereniging Klein Antwerpen, de organisatie die de zwanen in eerste instantie had uitgezet een paar jaar geleden, las ik een alarmerend bericht:

Victorine II was aangevallen door de twee zwarte zwanen. Deze van oorsprong Australische zwanen hebben zich nooit aangepast aan onze seizoenen. Zij zitten nu volop in hun broedseizoen, en zijn daarom agressiever dan anders. Een oplettende voorbijgangster merkte het gevecht tussen de zwanen op, en snelde Victorine II moedig ter hulp. Ze joeg de belagers weg, en nam het gewonde dier in haar armen om het veiligheid te brengen.
Victorine II werd afgevoerd naar de vogelbescherming van Brasschaat, heeft daar een goede verzorging gehad, met antibioticakuur, en is er weer helemaal klaar voor.

Want ja, het goede nieuws is, ze komt terug. Volgende week vrijdag om precies te zijn. Net op tijd voor kerstmis.
Ondertussen zit ik mee in de Wijkvereniging Klein Antwerpen, hebben wij al wat vergaderingen gehad over geplande activiteiten, en de één van de volgende activiteiten is het uitzetten van nieuwe zwanen. Niet één, niet twee, maar liefst drie zwanen!
Volgende vrijdag gaan Christiaan en ik 'smorgens vroeg op pad om bij een kweker een volwassen koppeltje te gaan ophalen. Patrick en Chris. Van de kweker rijden we met het koppel door naar Brasschaat om daar Victorine op te halen. En dan worden de drie zwanen uitgezet in de vijver van het Antwerpse stadspark. Is dat geen geweldig nieuws!!

Ja, deze wijkvereniging is een vereniging met het hart op de juiste plaats. Ze is trouwens genomineerd voor een prijs als "Buitengewone buurt" op ATV, en ik hoop dat veel stemmen krijgt.
Jij kunt jouw stem en steun ook geven. SMS BUURT4 naar 6671 en geef deze buurt de waardering de ze verdient

Volgende week uitgebreid verslag over de nieuwe zwanen. Benieuwd of Edouard blij zal zijn met zoveel gezelschap ...




En met drie zwanen erbij zullen deze jongens mischien een toontje lager gaan zingen ...