Goed voorbereid ga ik op pad. Stevige, niet te grote tas met veilige rits om pickpockets te slim af te zijn. Comfortabele doch elegante schoenen mocht ik onverhoeds toch ook eens een kleedje passen. Regenhoedje want ja, this is Belgium en you just never know en paraplu's zijn nu eenmaal levensgevaarlijk in mensenmassa's. Voor je het weet wordt je een oog uitgestoken of loopt er een straal regenwater in je openstaande kraag. Een minimum aan cash voor in het geval Bancontact nog eens plat gaat. M'n Vélo kaart, want geen haar op mijn hoofd dat eraan denkt in een auto te stappen, of op een bus in deze files die tientallen politieagenten proberen in goede banen te leiden, en een eigen fiets moet je ook weer op het startpunt van je strooptocht gaan ophalen en fiets maar eens een keer over de Meir op drie januari tijdens openingsuren van de winkels. Het zal je laatste fietstochtje zijn. Ever.
Maar het allerbelangrijkste, ... blikdichte zwarte panty's met bijpassend zwart T-shirt om bij ongewenst bezoek in de paskotjes toch een minimum aan decency te bewaren.
Want geef toe, koopjes jagen is superplezant. Dat ene item vinden dat je niet wist dat je nodig had tot je het zag geeft je een heerlijk gevoel van binnen. Met de glimlach betalen we prijskaartjes waar een grote ronde bol op staat met -50%. Drie halen, twee betalen klinkt mij steeds als muziek in de oren. En hoe meer je koopt, hoe goedkoper het wordt.
Maar de grote ellende van het hele gebeuren is ...passen.
Nu zijn paskotjes in de meeste winkels al niet echt je dat. Te klein, amper plek om jas, sjaal, handschoenen, plu, regenhoedje, tas, trui, broek, andere boodschappentassen, ... netjes en veilig weg te hangen of te zetten. Bovendien is dat gordijn om je achter te verstoppen ook steeds te klein wat het je onmogelijk maakt het zo dicht te trekken zonder een spleet links of rechts, of langs beide kanten, waardoor je in volle glorie voor andere shoppers te bewonderen bent, meestal nog in 3-voud door die eng verlichte grote spiegels langs alle kanten.
Vandaar dus mijn blikdichte zwarte panty's, en zwart T-shirt. Daarmee kan ik zelfs midden in de winkel uit de kleren om te passen, wat ik tijdens de solden bij wachtrijen van meer dan 20 mensen voor de paskotjes dan ook gewoon doe.
Op deze eerste soldendag was het niet anders. Gérard Darel, Zara, 7 for all Mankind, Hopland, BCBG Maxazria, ... overal was het drummen, voor, naast, en in de paskotjes. Pffft, daar doe ik niet aan mee. Zo goed en zo kwaad het kon propte ik mijn dikke jas ergens op een paspop en probeerde tussen de rijen afgeprijsde kleding bloesjes en vestjes. Maar dan vond ik het perfecte paskotje.
Het was zo groot als een standaard hotelkamer. Gedimd licht, een royale zwart leren zitbank over de hele lengte met daarachter een manshoge spiegel, tot het plafond zelfs. Twee grote stangen waar de helft van een doorsnee garderobe aan kon worden gehangen. Een oversized gordijn dat royaal over de vloer gedrapeerd lag, bekleed met heerlijk zacht hoogpolig tapijt in de kleur van de wereldberoemde Sheba kat.
Jawel dames en heren, ik was in Karl's Booth, de paskamer in de onlangs in Antwerpen geopende winkel van stijlgoeroe Karl Lagerfeld.
In die enorme spiegel zit een hoogtechnologisch I-pad scherm verwerkt. Je kunt met de ingebouwde camera een foto van jezelf maken in je gekozen outfit en deze meteen doormailen naar je moeder of partner om ze te vragen wat ze ervan vinden.
Of je kunt je tijdelijk aanmelden met je eigen Facebook of Twitter account en de foto het www opgooien om in realtime de mening te weten te komen van al je vrienden en volgers. Geweldig!! Je bent hier wel even zoet met al die spielereien en je zou bijna vergeten waarom je hier bent. Kiezen, passen en kopen, in dit ultieme paskotje waar die paskotstress je zo van je schouders glijdt en je jezelf nog maar 1 vraag stelt.
Is mijn gat niet te dik in deze broek?
