The eye of the tiger

Deze week was het zover. Na een redelijk lange opleiding, moest ik voor het eerst helemaal alleen een groepje rondleiden in de Zoo van Antwerpen.

We hadden trainingen gehad, infosessies, rondleidingen en ik was meerdere keren meegelopen met vaste Zoo-gidsen en schoolgroepen om me de verschillende wandelingen eigen te maken. En op 13 mei was het mijn beurt. Dan zou ik voor het eerst een rondleiding geven achter de schermen aan een groepje volwassenen.

Ik had mijn eigen sleutelset gekregen, en ging een dagje van te voren nog even oefenen, vooral op logistiek vlak, om te zien of ik de route wel helemaal onder de knie had (wat een doolhof daar achter die schermen!) en of ik alle deuren wel open kreeg met mijn sleutels.

Ik stond in de dienstingang aan het binnenverblijf van de tijgers.
Ik haalde diep adem en voorzichtig draaide ik de deur open met mijn speciale steeksleutel.

Het is best wel indrukwekkend om daar binnen te stappen. Je ziet eerst rechts een 3-tal kooien, op ongeveer een goeie meter van je vandaan. Niet ver dus.
Op de grond is een dikke gele lijn geschilderd, waar bezoekers ten allen tijde achter moeten blijven staan, ook wanneer de tijgers buiten zitten. Je weet maar nooit of er komt er ineens één binnen en die haalt uit.


De eerste kooi was leeg. De tweede ook. En de derde ook. Ik slaakte een kleine zucht van verlichting. Op mijn eerste keer, hier helemaal alleen, had ik het best akelig gevonden wanneer Kharlan of Yessie (zo heten ze) hier binnen op me hadden zitten wachten ...

Tussen de eerste 3 kooien en de laatste 2 is een klein gangetje. Daar kun je inwandelen en heb je aan weerkanten kijkgaatjes door glas, waar je de tijgers in hun buitenverblijf kunt zien liggen.
Meestal liggen ze te maffen, ja, het zijn nu eenmaal katten, al zijn ze wat groter dan die 2 bij ons thuis, en in het verleden leverde me dat al leuke beelden op.


Tot mijn grote schrik zag ik echter dat de deur naar het buitenverblijf open stond. Wagenwijd.

Wat? Als die deur openstaat, kunnen die tijgers hier binnen, en ze zitten niet in die 3 kooien!!
Ik kreeg het lichtjes benauwd en wandelde zo stil als ik kon naar het einde van de gang, naar de uitgang. Ik hield mijn adem in, en stapte op de tippen van mijn tenen.

Ik stak met trillende handen de steeksleutel in het slot, en keek nog één keer over mijn schouder voor ik de deur opendraaide.

En ja hoor, daar lag er één, in de voorlaatste kooi, heel rustig, majestueus, en hij keek me vol verbazing aan. Het leek wel of hij het net zo vreemd vond mij daar te zien, als ik hem.

Ik schoot in paniek en deed het eerste wat er in me opkwam.
Mijn fototoestel bovenhalen en een foto maken.


Snel maakte ik me uit de voeten.
Pffft, dat was spannend zeg!!! En waar was in godsnaam die tweede tijger? Ik ging niet terug om te checken.

De dag daarna was het zover. Mijn eerste rondleiding achter de schermen, Chris liep mee om me te evalueren.

Ik maakte nog een laatste rondje langs de dienstgang om te zien of er niks was waar ik rekening mee moest houden zoals bijvoorbeeld


Omdat ik de dag ervoor toch niet echt heel goed bij die tijgers op de logistiek had gelet, deed ik - met een klein hartje - die deur nog eens open.

En je gelooft het nooit. In de eerste kooi lag een gigantische tijger.


Twee verzorgers deden wat ze konden om het prachtige dier naar buiten te krijgen. Alsof een kat luistert ...

Maar uiteindelijk lukte het wel.
Kijk maar.