Zoo als vroeger en zoo als nu

Een echt stadskind ben ik, altijd al geweest, en volgens mij is daarom mijn job, al bijna 12 jaar full time stadsgids in Antwerpen, op mijn lijf geschreven.
Ik heb mijn eigen producten, eigen klanten, en wandelend van de Kathedraal naar de Vrijdagmarkt, van de Grote Markt naar het MAS, van de Groenplaats naar het Zuid, vind ik dat ik de beste job van de wereld heb.

Sinds dit voorjaar gids ik ook in de Zoo van Antwerpen, tussen het groen, en de beesten, en vind het geweldig!!
En of ik er nu een rondleiding moet geven, een vergadering bijwoon of een vrije dag heb, ik ga zo vaak mogelijk.
Elke keer vraag ik de verzorgers de pieren uit hunne neus, en probeer zoveel mogelijk te leren over dieren, het houden van dieren in dierentuinen, het ontstaan van, en de evolutie in dierentuinen, en zoveel meer.

Ondertussen heb ik al een flinke verzameling boeken; De Roep van het Paradijs over 150 jaar Zoo Antwerpen, Zoo Animals over het houden van dieren in gevangenschap, Animal Wise over het denken van dieren en massa's tijdschriften van allerlei organisaties waar ik lid van ben geworden. Mens en Vogel, Natuurblad, het Zoo Magazine, en Harpij.

Deze laatste is een vereniging voor Nederlandse en Belgische dierentuinmedewerkers. Hun magazine, dat 4 keer per jaar uitkomt, brengt naast interessante artikels ook persoonlijke nieuwtjes uit alle aangesloten dierentuinen.

Alle Antwerpse zoogidsen krijgen een exemplaar van dit tijdschrift, maar ik was eerder al zelf lid geworden.

Eén keer per jaar organiseert Harpij een congres in één van de aangesloten dierentuinen en laat dat nu dit jaar in Zoo Antwerpen zijn!!

Er waren een goede 200 plaatsen beschikbaar, en alle leden kunnen zich inschrijven. Er wordt voorrang gegeven aan dierentuinmedewerkers, maar als er plaatsen over zijn, kunnen ook niet-medewerkers, doch wel leden deelnemen.
Begin mei had ik me vol hoop ingeschreven, en midden september kreeg ik bericht dat die inschrijving voor het congres op 22 oktober bevestigd was. Joepie!

Het thema dit jaar was 'Zoo als vroeger en zoo als Nu' en vond plaats in het aquaforum van Zoo Antwerpen.



Op de banken waar doorgaans kindertjes zitten voor de zeeleeuwenshow lagen 220 kussentjes klaar (waar we een paar uur later heeeeel erg blij om waren). We werden verwelkomd door Algemeen Directeur Dries Herpoelaert, en daarna namen verschillende sprekers het woord. De zeeleeuwen hadden vrij spel en kwamen geregeld kijken naar 'hun' publiek.


(als je goed naar deze foto kijkt, zie je een zeeleeuwenkopje net boven water verschijnen)

Elke keer wanneer een spreker bijna klaar was met zijn verhaal, kwamen twee zeeleeuwenverzorgsters met een paar zeeleeuwen voor een kort intermezzo, en als volleerde applausmeesters brachten ze elke keer de deelnemers tot lachen, en tot applaus!
het zijn schitterende beesten, en zijn stilaan mijn favorieten aan het worden :)


Tussendoor werd een soort teambuilding georganiseerd. We werden opgedeeld in 14 groepen voor een zoektocht door de Zoo met een lange vragenlijst.


We moesten historische gebouwen opsporen tijdens een zoektocht, vogelgeluiden herkennen aan de hand van geluidsopnames, en er was een fotobladzijde waar dierenogen in close-up op afgebeeld stonden. Het was aan ons om te raden om welk dier het ging.

Ik zat in groep 14, allemaal medewerkers van Planckendael en Zoo Antwerpen, en de meeste onderdelen hadden we dus in no time opgelost. De zoektocht vulden we zelfs ter plaatse in. De combinatie zoo-medewerkers en zoogids bleek zeer succesvol!!
Maar de fotoronde, dat was andere koek.
Olifant, giraf, toekan, ... waren redelijk gemakkelijk te herkennen, maar over één oogje geraakten we het niet eens.

Een neusbeer volgens Ben, een lepelhond volgens Fred, en er zat maar één ding op, backstage bij de nachtdieren zo'n lepelhondje van dichtbij gaan bekijken.
Ronny haalde zijn loper boven, en voor ik het wist, zat ik achter de schermen bij de nachtdieren, een heiligdom waar ik nog nooit was geweest!!!


Het zag er helemaal hetzelfde uit als het roofdierenverblijf waar ik bij mijn rondleidingen Achter de Schermen van de Zoo mensen mee naar toe neem. het verblijf waar tijgers Kharlan en Yessie tot voor de zomer nog zaten, maar één hok zag er helemaal anders uit.

Hier zaten vroeger de ijsberen en verzorgers gaven ze vroeger zomaar hun eten door de tralies heen.

Nadat we allemaal een blik hadden geworpen op een schuchter lepelhondje dat heerlijk onder zijn warme lamp zat te soezen gaven we Fred volmondig gelijk. Ja, foto 1 was wel degelijk een lepelhondoog.
We vroegen ons af wie het nog juist zou hebben, en ik begreep ook meteen waarom groep 14 al bij voorbaat uitgesloten was om te winnen.

In het klein apengebouw werd in de late namiddag een verfrissing aangeboden en een dierentuinmarkt gehouden. De meeste deelnemende dierentuinen verkochten allerlei gerelateerde spullen; boeken, knuffels, sleutelhangers, tijdschriften, ... en er was een tombola, alles ten voordele van een belangrijk goed doel, het Okapi Conservation Project.

Ik gaf mijn ogen de kost bij de stand van Michael Bracke, één van de bekendste animaliers en tevens dierenverzorger in Zoo Antwerpen.

Ooit koop ik een beeld van hem, en ik weet al precies welk. Hij moet het alleen nog gieten :)

Ter afsluiting van de dag werden we verwacht voor een aperitief in het aquariumgebouw, recent volledig gerenoveerd, met indrukwekkend Rif aquarium.
Ook hier stonden een paar prachtige beelden van Michael, en achteraan werd prachtige live muziek gespeeld.

Twee duikers gaven de visjes in het rifaquarium te eten, en lieten ons op ludiek wijze weten dat het ook voor ons etenstijd was. En toen ging het buffet open.

Het was een leerrijke, fijne dag, en ik heb ervan genoten.



Benieuwd in welke dierentuin het volgende Harpij congres wordt georganiseerd!!

Op de Facebookpagina van Harpij staan prachtige foto's. Hier een kleine selectie :)