Fascination and terror

Toepasselijke naam voor de tentoonstelling in het Documentation Center in Nuerenberg. In 2001 opende in een megalomaan groot Congresgebouw, een bouwwerk dat Hitler in 1935 liet bouwen naar het voorbeeld van het Colloseum in Rome, dit centrum zijn deuren. Hitler wilde dat dit gebouw 2 keer zo groot zou worden als het Colloseum, hij kreeg het echter niet op tijd af. Hier wilde hij toespraken houden voor maar liefst 50.000 toeschouwers, in een gebouw naast het Zeppelinfield waar de Parteireichstag werd gehouden en waar duizenden jongeren trots voorbij de Fuhrer marcheerden, hun rechterarm voor zich uitgestrekt.

Normaal gezien doen we Nuerenberg in een halve dag, maar door de vertraging van het schip, en het feit dat we alle excursies per bus doen en dus eindeloos onderweg zijn, maakten we er deze keer een volledig dag van.
Het was zondag, dus waren alle winkels dicht, en ter compensatie mochten we deze trip met alle gasten het museum bezoeken. Ik was er nog nooit langer dan 5 minuten geweest, en maakte graag van de gelegenheid gebruik.
Mijn 2de wereldoorlog museum (1 per oorlog) in 2 weken tijd, Flanders Fields in België en nu dit in Duitsland.
Beide musea zijn vergelijkbaar en zelfs aan elkaar gewaagd, maar ik ervoer dit als meer confronterend en intimiderend. En dat terwijl het museum zeer objectief is, het verdoezelt niks, is eerlijk en geeft de feiten. Flanders Fields is van tijd tot tijd emotioneler, met meer persoonlijke items als brieven, foto’s en andere memento’s.

Terwijl ik door de donkere gangen liep, maakt een akelig gevoel zich van mij meester. Want ergens voelde ik ook die fascinatie. In de beginjaren was het allemaal zo mooi verpakt en zag het er zo onschuldig uit. Al die lachende jonge gezichten. Dansende meisjes met bloemen in hun haar. Sterke sportieve jongens die harten vn de meisjes wilden veroveren. Waar is het misgelopen? Hoe is het mogelijk dat honderdduizenden meegesleept werden door de waanideeën van 1 man, een miezerig lelijk manneke.
Hoe is het mogelijk dat er niet eerder werd ingegrepen en hij gestopt werd, hoe is het mogelijk dat 1 man zulks een ravage kan aanrichten in de wereld?

De passagiers waren super onder de indruk en blij met de tijd die ze in het museum kregen, met audioguide. Vonden het ook een beetje akelig, als je je bedenkt dat op precies deze plek Hitler ook vaak heeft rondgelopen, ...

Hermina en Walter, een schattig koppeltje uit mijn groep, zaten in de hal, en leken een beetje overdonderd. Hermina vertelde me dat haar familie oorspronkelijk Duits was en dat 2 van haar broers hier op de rallygrounds hadden rondgelopen, trots saluerend naar de Fuhrer, op ongeeer precies hetzelfde moment dat een andere broer van haar, ondertussen geëmigreerd naar de States, ingelijfd werd in het Amerikaanse leger. Stel je voor wat er had kunnen gebeuren als ze tegenover elkaar waren komen te staan. Hermina kreeg nog de tranen in de ogen.

De busrit terug was rustig, iedereen was in gedachten verzonken, alleen was Mr Davidson weer zijn onaangename zelf. Hij mekkerde over het feit dat de voorruit van de bus smerig was. De chauffeur had die moeten schoonmaken in zijn break.
Het is donker man, wat kun je nog zien op de autosnelweg, dacht ik nog. Maar hij bleef zeuren en eiste dat ik een rapport opstelde. Bij het uitstappen nam hij foto’s van de bus, de nummerplaat en de voorruit.
Sinds vanmorgen komen andere passagiers uit mijn groep naar me toe. Een voor een doen ze hun beklag over de zeikerd. Zo had hij in Nurenberg een klein jongetje op de fiets bang gemaakt. Het kereltje was met fiets in al in een plas modder gevallen, en hij moest er smakelijk om lachen. De kwal. Sommige mensen worden blijkbaar iets minder aangenaam oud dan anderen …
Heeft er nog iemand oogdruppels in huis?