Ik heb enorm veel respect voor vrijwilligers. En ik houd van mensen met een groot hart voor dieren.
De mensen die bij het Vogelopvangcentrum in Brasschaat (VOC) werken, scoren dus hoog in beide categorieën.
Een dikke maand geleden werd het VOC nog maar eens opgebeld door de Antwerpse politie met de melding dat twee zwanen uit het stadspark wel erg dicht bij de rijbaan liepen. Het VOC vond de situatie te gevaarlijk, en is ze komen ophalen. Victorine was al eens eerder door hen opgevangen, voor Patrick was het de eerste keer.
Omdat ik me het lot van deze dieren persoonlijk enorm aantrek, per slot van rekening heb ik ze mee uitgezet, wilde ik helpen om een goede thuis voor ze te vinden.
Ik meende me te herinneren dat er zwanen zaten in het Provinciaal Domein Rivierenhof. En ik vond inderdaad enkele artikels. Eentje uit maart 2013, en een recenter van enkele maanden geleden, over de mysterieus verschenen zwaan die ondertussen luistert (alhoewel, luistert ...) naar de naam 'Zwarte Liza'.
Een vriendin van me bezorgde me de contactgegevens van de directeur, en ik trok mijn stoute schoenen aan.
Als kind ben ik opgegroeid in Deurne, en heb veel tijd gespendeerd in het Rivierenhof. Een schooluitstapje naar de kinderboerderij, leren fietsen in de 'rijschool' (die er helaas niet meer is), het Open Luchttheater bezoek ik trouwens nog steeds geregeld, wij gingen ook elk jaar naar het vuurwerk tijdens de Bevrijdingsfeesten en ik kan me zelfs winters herinneren wanneer we op de grote vijver konden schaatsen.
Gelukkig heeft de directeur van het Rivierenhof ook een groot hart voor dieren, en onze zwaantjes waren van harte welkom.
Vanmorgen zijn papa en ik ze gaan halen bij het VOC in Braschaat. Voorzichtig werden ze in beschermende hesjes gestopt zodat ze zich niet konden kwetsen onderweg, en toen reden we achter de VOC bestelwagen aan richting Deurne.
De diertjes waren super rustig onderweg, zag ik een glimlach op een zwanenbek?
Na een half uurtje kwamen we aan bij de grote vijver onderaan in het Rivierenhof. Wij met de wagen, Peter en Anouche sportief met de fiets, en toen was het zover.
Na een paar laatste fotootjes mochten Victorine en Patrick het ruime sop in.
Ze bleven even rustig aan wal staan, keken op hun gemakje rond, en sprongen dan achter elkaar het water in. Even draaiden ze zich terug naar ons, om ons te bedanken? Wie weet.
En toen vertrokken ze, heel dicht bij mekaar, en ik zag dat het goed was.
Volg het Rivierenhof op Facebook en blijf op de hoogte van het wel en wee van de zwaantjes.
U kunt het VOC steunen om nog veel meer dieren te redden en te helpen.
Word lid voor maar 10euro per jaar, of stort een éénmalige vrije bijdrage.
Doen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten