zondag 22 juni 2008

Een perfect mislukt weekend

Onze vrienden zouden vorige donderdag op huwelijksreis vertrekken.
Woensdag super trouwfeest bijgewoond, als getuige van de bruid, mooie dag, mooi feest, besloten kring, slechts 9 aanwezigen, perfect day.
Exact een week later, in de aula van het Schoonselhof, afscheid genomen van de moeder van de bruidegom die in de nacht van het huwelijk van haar zoon zachtjes ingeslapen is.
Life as it is, soms wel keihard.
Onze vrienden hebben meteen hun huwelijksreis geannuleerd. Aansluitend hadden we een weekendje Valkenburg geboekt, met zijn 4-en, en dat hebben we laten doorgaan.

Zaterdag vertrokken, met prachtig weer. Tegen 14h kwamen we aan in het hotel, super. Het leek alsof we terug in de tijd stapten; brede gangen, imposante kamers, rustiek meubilair, prachtig zwembad en wellness instituut, ... Het mooiste plekje was het restaurant op de derde verdieping. Een riante ruimte met prachtig ingedekte tafels, hetzelfde in de veranda met een grote tafel lectuur en gezelschapsspelletjes, en toen zagen we het terras.
Een reuzengroot terras met prachtig zicht over de heuvels, comfortabele stoelen, veel zon en ook lekker veel schaduw, hier kon ik me wel een paar uur zoet houden.

We trokken ook nog even het centrum in waar de Oranjegekte op volle toeren draaide. Die avond was het de kwart finale Nederland - Rusland, en de Nederlanders waren er klaar voor.

Tegen een uur of 7 knapten we ons op voor een avondje Holland Casino, altijd leuk (en gratis die keer dankzij het hotelarrangement).
We gingen wat gokken, de match bekijken op het grote scherm daar, en een sateetje pindasaus eten (althans, ik toch, mijn lievelingsgerecht)

We gaven onze identiteitsbewijzen aan de kassa. Na een paar minuten vroeg de cassiere "Van wie is deze?"; mijn identiteitskaart onhoog houdend.
Ja, was ik weer even vergeten dat ik geen Belg ben maar een Nederlander. In het land waar ik geboren ben vaak behandeld als een outcast of halve crimineel wanneer ik een officieel document van een of andere ambtenaar nodig heb, het zou hier, in het land wiens nationaliteit ik draag, toch ook niet gaan gebeuren?

Toch wel. Ik mocht er niet in.
De manager erbij gehaald, Henri Bitter, what's in a name, maar het mocht niet baten.
Ik moest een geldig legitimatiebewijs tonen. Mijn Belgische identiteitskaart is enkel geldig in Belgie, volgens hem mijn Belgisch rijbewijs ook (vreemd, daar kan ik in de hele wereld een auto mee huren), mijn creditcard maakte geen indruk.

Ik vroeg de cassiere me op te zoeken in de database, ik was immers geen onbekende in het Casino. Kristoffel en ik gingen jaaaaaren geleden regelmatig naar Holland Casino Breda met vrienden. Inderdaad, ik zat in het systeem, maar zonder gescand identiteitsbewijs, de procedure was een tijd terug veranderd.

Henri Bitter deed zijn naam alle eer aan.
"Het spijt me mevrouw, ik kan u niet binnen laten, (niet kunnen of niet willen?) ja mevrouw, u zit in onze database maar dat verandert niets aan de zaak (huh?), geloof me mevrouw, ik zou u heel graag binnen laten (ja me hoela), uw vrienden mogen binnen, maar u helaas niet (ja da's gezellig)

Reden noch emotie drong door, dreigementen noch smeekbedes maakten indruk, Bibber wees ons kordaat de deur.
Zonder zelfs een commerciele geste, foei Holland Casino, slechte beurt voor jullie.

We dropen af, "Fijne avond nog" zei hij, een automatisme of was het sarcastisch bedoeld? Ik draaide me om en keek het sulletje recht in zijn ogen, die van mij schoten vuur "Ik houd U verantwoordelijk voor het verpesten van onze avond, en voor het verknallen van deze mensen hun huwelijksreis. Shame on you"
Ik keede hem mijn rug toe en gooide met een armzwaai 1 van de zware koperen reclameborden tegen de vlakte om mijn statement nog meer kracht bij te zetten. Een luide nal echoode door de hal maar ik gunde hem het plezier niet met nog eens om te kijken. Ik had de hele tent wel kunnen platgooien, etter.

We reden terug naar het hotel. Geen sates met pindasaus, sterker nog, de keuken was gesloten.
2 keer pech. Gelukkig wilde de chef nog een entrecote in rodewijnsaus maken, die overheerlijk smaake btw, en namen we er een lekker flesje wijn bij.
De Hollanders verloren de wedstrijd, 3-1 voor Rusland, een slachtpartij, dus dat viel ook al tegen. We dronken ons flesje leeg op terras en kropen dan maar onder de wol.

Na het uitgebreide ontbijt checkten we uit. In overleg hadden we besloten de Steenkolenmijn te gaan bezoeken (ja, ik zou het ook anders spellen maar wie ben ik).
Volgende rondleiding was pas over 45 minuten, en hij duurde bijna anderhalf uur. Helaas, dan werd het wel erg laat. Dan maar richting Maasmechelen Village voor wat shopping. Ik was er nog nooit geweest, dus leek me leuk.

Niet dus, 11 dagen voor de start van de solden was dit geen goed idee.
Waarom hier vandaag een hoop geld uitgeven wanneer volgende week alle zomercollecties bijna naar je kop worden gesmeten? We dronken nog wat en reden terug naar Antwerpen.

Onderweg maakte we de inventaris op.
We waren niet naar het Holland Casino geweest, hadden geen satés met pindasaus gegeten, de Hollanders hadden hun voetbalwedstrijd niet gewonnen, we zijn niet in het zwembad of in de wellness geweest, we zijn niet in de Steekolenmijn geweest en hebben niet geshopt in Maasmechelen Village.
Maar toch was het een supertof weekend, met 2 goede vrienden.

dinsdag 10 juni 2008

In memoriam

Neen, dat wordt het dus niet, dit (kort) berichtje.

Wonder boven wonder heeft KC onze kikker het gehaald.
Hij spartelt weer als vanouds tussen de waterlelies.
Gelukig maar :)