woensdag 2 december 2015

Alles kan beter. Signalisatie.

Als stadsgids spendeer ik een groot deel van mijn tijd in het historisch centrum.
Ik wandel door steegjes, doorkruis straatjes en pleinen die lang lang geleden zijn aangelegd voor mensen, een occasioneel trekpaard en heel wat hondenkarren.

Maar bijna dagelijks word ik geconfronteerd met hardnekkige automobilisten die zich absoluut toegang willen verlenen tot de meest ontoegankelijke stukjes Antwerpen met hun niet echt te categoriseren als stads-autootjes.
Sommige delen van onze stad zijn hier echt niet voor gemaakt.

Neem nu de Vlaeykensgang. Ik ben de bouwheer uit 1591 eeuwig dankbaar dat hij daar smalle bochten en een paar treden in heeft verwerkt, of zelfs daar zou een verdwaalde toerist zijn huurwagen durven parkeren. En toch, elke keer ik met, of zonder groep mensen, uit de Vlaeykensgang de Pelgrimstraat inwandel, kijk ik eerst heel goed uit mijn doppen om te zien of er niet één of andere automobiel aan komt scheuren.

In de straat is een parkeergarage, en zijn er verschillende horecazaken. Die moeten aangeleverd, graag zelfs, en natuurlijk moeten eigenaars en huurders van een garage ten allen tijde hun wagen kunnen parkeren. Daar ben ik het volledig mee eens. Maar voor elke parkeerder of leverancier duikt er wel een andere automobilist mee de straat in, om dan - waarschijnlijk onbedoeld maar tegen dan kan hij niet anders meer - de Oude Koornmarkt in te draaien, ook weer een voetgangerszone.

Toegegeven, de signalisatie kon beter. Het verkeersbord dat aanduidt dat je een voetgangerszone nadert die enkel toegankelijk is voor taxi's, bewoners en laden en lossen binnen bepaalde uren zie je pas wanneer je bijna halverwege de straat bent.


Dus besloot ik contact op te nemen met de verantwoordelijke dienst.

In eerste instantie kreeg ik een bericht terug dat de signalisatie wettelijk was, en in orde.


Maar toen ik de foto's doormailde, kreeg ik al gauw deze reactie:


En kijk, nog geen twee weken later is het verkeersbord verplaatst:


Hartelijk dank aan het Klantenteam en de dienst Mobiliteit van Stad Antwerpen.
Veeeel beter!



dinsdag 1 december 2015

Alles kan beter. De lunchafspraak.

Als echte Antwerpenaren houden we van lekker eten. Als Nederlandse probeer ik steeds overal de beste deals te vinden. Een boeiende combinatie.

Zo gaan we al maanden elke maandag naar den Abjaar waar je voor slechts 5euro een heerlijk Spaghetti Bolognese krijgt, enkel op maandag!
Trouw post ik (bijna) elke maandag een foto op Facebook en daarom zien we er bijna elke week bekenden, die ook voordelig komen smullen. Regelmatig spreken we zelfs af met vrienden of familie, ja, de maandag is er een stuk plezanter op geworden :)


Zondag trekken we dan weer geregeld naar Fish&Eat op het Zuid voor de Crazy Gamba Night.
Voor 2 personen krijg je 12 gamba's (6 stuks per persoon), 2 portie friet met mayonaise, een groot slaatje, een fles wijn, en dit alles voor slechts 30euro.
Heerlijk!


Toen ik een weekje terug een mail van Sodexo ontving om te gaan lunchen aan 15euro pp, klikte ik meteen door naar het aanbod in Antwerpen.

Tot mijn grote vreugde stond restaurant de Brasseurs erbij. Meteen reserveerde ik voor 2 december. Het was lang geleden dat we er waren geweest, en voor zover ik me kon herinneren, was dat een gezellig restaurant, met uitstekende keuken.

Eén dag na mijn online reservatie kreeg ik telefoon. Van de Brasseurs.
"Mevrouw, u heeft bij ons gereserveerd voor die lunchactie van Sodexo."
"Ja, dat klopt."
"Helaas kan dat niet doorgaan. Wij doen immers niet mee aan die actie."
"Hoe bedoelt u?"
"Wel, dat is een vergissing van Sodexo. Wij doen niet mee aan die actie, en ik heb Sodexo al gecontacteerd, ons restaurant is uit de lijst gehaald. Maar aangezien u de eerste was die bij ons reserveerde, besloot ik u te bellen om dat te zeggen. Uw reservatie is bij deze geannuleerd."
"Euh, OK. Dank u. Dan gaan wij wel ergens anders lunchen."

Hoe kan dit beter?
"Mevrouw, u heeft bij ons gereserveerd voor die lunchactie van Sodexo."
"Ja, dat klopt."
"Ik bel u even om u te melden dat er een kleine vergissing in het spel is. Wij doen namelijk niet mee aan die actie."
"Hoe bedoelt u?"
"Wel, dat is een vergissing van Sodexo. Wij doen niet mee aan die actie van hen, en ik heb onze naam ondertussen van de site laten halen. Ik bel u even persoonlijk op, om u dat te melden. Desalniettemin ontvangen wij u heel graag voor een lunch op 2 december. Helaas niet aan 15euro pp, maar wij hebben een heerlijke lunchkaart, en ter compensatie bieden wij u graag een aperitiefje van het huis aan.
Hoe laat mag ik u verwachten?"

Zo had het ook gekund. Capisce Brasseurs?

Dan maar een lunch gereserveerd aan 15euro pp bij Bizzie Lizzie, ook lekker, en dichtbij. Dank u Sodexo!

maandag 23 november 2015

Het einde van een tijdperk, en het begin van een nieuw

Het is al even geleden, maar ik realiseerde dat ik een verhaal niet had afgemaakt, en wie verhalen vertelt, moet ze ook afmaken vind ik.

Toen Vijf TV aankondigde dat ze met ingang van 15/5/2015 zouden stoppen met het uitzenden van the Bold & the Beautiful was ik niet de enige die dat verschrikkelijk vond.
Op aanraden van een vriendin die me zei "onderschat de kracht van sociale media niet" startte ik begin mei een Facebookpagina 'Mooi en Meedogenloos moet op het Belgische tv scherm blijven'

In no time had ik 200 volgers. Mijn man lachte er eens mee 'Ja daar ga je Vijf TV echt mee overtuigen', maar ik vond het geweldig en amuseerde me kostelijk met het posten van oude verhaallijnen, Youtubefilmpjes en foto's waarop ik hele toffe reacties kreeg.


Ik was niet de enige want Joke kwam met de Officiele Mooi en Meedogenloos fanpagina, met steun van het programma zelf en van nCBS, en die stuurde regelmatig berichtjes dat ze er alles aan gingen doen om de serie terug op ons scherm te krijgen.

Het duurde wel erg lang, en ondertussen begon ik 'Amour, Gloire et Beauté' te volgen op FR2, in het Frans, met Franse ondertitels. Mijn Frans ging er sterk op vooruit, tenminste, voor bepaalde gesprekken toch, maar 1) ik miste 6 maanden en 2) het was toch wel even wennen om te horen hoe sommige voor mij zo vertrouwde karakters aangesproken werden als 'Oope' en 'Sorne'.


Wat had ik allemaal niet gemist. De dood van Stephanie, het verhaal van hoe Eric in godsnaam ineens aan Taylor was blijven plakken, de komst van een nieuw karakter, Maya, en hoe het Brooke verder verging zonder Ridge (ze zou in elk geval niet lang alleen blijven, maar wie zou het worden).

Maar toen kwam het verlossende bericht op Facebook in een Youtube filmpje


En op 2 november konden wij, fans, om 17h onze tv op Fox zetten, en de draad oppikken alsof er helemaal niks was veranderd en zagen we twee dagen later Stephanie de pijp uit gaan in de armen van Brooke.


Dus dank jullie wel Fox. Ik heb dankzij jullie een tijdperk kunnen afsluiten.
Vaarwel Stephanie Forrester, je hebt 25 jaar deel van mijn leven uitgemaakt. Geniet van je pensioen!!
En ik plak weer gereld aan de buis voor een portie binge-watching en ben weer helemaal mee met de perikelen van de Logans en de Forresters!







zondag 25 oktober 2015

Zoo als vroeger en zoo als nu

Een echt stadskind ben ik, altijd al geweest, en volgens mij is daarom mijn job, al bijna 12 jaar full time stadsgids in Antwerpen, op mijn lijf geschreven.
Ik heb mijn eigen producten, eigen klanten, en wandelend van de Kathedraal naar de Vrijdagmarkt, van de Grote Markt naar het MAS, van de Groenplaats naar het Zuid, vind ik dat ik de beste job van de wereld heb.

Sinds dit voorjaar gids ik ook in de Zoo van Antwerpen, tussen het groen, en de beesten, en vind het geweldig!!
En of ik er nu een rondleiding moet geven, een vergadering bijwoon of een vrije dag heb, ik ga zo vaak mogelijk.
Elke keer vraag ik de verzorgers de pieren uit hunne neus, en probeer zoveel mogelijk te leren over dieren, het houden van dieren in dierentuinen, het ontstaan van, en de evolutie in dierentuinen, en zoveel meer.

Ondertussen heb ik al een flinke verzameling boeken; De Roep van het Paradijs over 150 jaar Zoo Antwerpen, Zoo Animals over het houden van dieren in gevangenschap, Animal Wise over het denken van dieren en massa's tijdschriften van allerlei organisaties waar ik lid van ben geworden. Mens en Vogel, Natuurblad, het Zoo Magazine, en Harpij.

Deze laatste is een vereniging voor Nederlandse en Belgische dierentuinmedewerkers. Hun magazine, dat 4 keer per jaar uitkomt, brengt naast interessante artikels ook persoonlijke nieuwtjes uit alle aangesloten dierentuinen.

Alle Antwerpse zoogidsen krijgen een exemplaar van dit tijdschrift, maar ik was eerder al zelf lid geworden.

Eén keer per jaar organiseert Harpij een congres in één van de aangesloten dierentuinen en laat dat nu dit jaar in Zoo Antwerpen zijn!!

Er waren een goede 200 plaatsen beschikbaar, en alle leden kunnen zich inschrijven. Er wordt voorrang gegeven aan dierentuinmedewerkers, maar als er plaatsen over zijn, kunnen ook niet-medewerkers, doch wel leden deelnemen.
Begin mei had ik me vol hoop ingeschreven, en midden september kreeg ik bericht dat die inschrijving voor het congres op 22 oktober bevestigd was. Joepie!

Het thema dit jaar was 'Zoo als vroeger en zoo als Nu' en vond plaats in het aquaforum van Zoo Antwerpen.



Op de banken waar doorgaans kindertjes zitten voor de zeeleeuwenshow lagen 220 kussentjes klaar (waar we een paar uur later heeeeel erg blij om waren). We werden verwelkomd door Algemeen Directeur Dries Herpoelaert, en daarna namen verschillende sprekers het woord. De zeeleeuwen hadden vrij spel en kwamen geregeld kijken naar 'hun' publiek.


(als je goed naar deze foto kijkt, zie je een zeeleeuwenkopje net boven water verschijnen)

Elke keer wanneer een spreker bijna klaar was met zijn verhaal, kwamen twee zeeleeuwenverzorgsters met een paar zeeleeuwen voor een kort intermezzo, en als volleerde applausmeesters brachten ze elke keer de deelnemers tot lachen, en tot applaus!
het zijn schitterende beesten, en zijn stilaan mijn favorieten aan het worden :)


Tussendoor werd een soort teambuilding georganiseerd. We werden opgedeeld in 14 groepen voor een zoektocht door de Zoo met een lange vragenlijst.


We moesten historische gebouwen opsporen tijdens een zoektocht, vogelgeluiden herkennen aan de hand van geluidsopnames, en er was een fotobladzijde waar dierenogen in close-up op afgebeeld stonden. Het was aan ons om te raden om welk dier het ging.

Ik zat in groep 14, allemaal medewerkers van Planckendael en Zoo Antwerpen, en de meeste onderdelen hadden we dus in no time opgelost. De zoektocht vulden we zelfs ter plaatse in. De combinatie zoo-medewerkers en zoogids bleek zeer succesvol!!
Maar de fotoronde, dat was andere koek.
Olifant, giraf, toekan, ... waren redelijk gemakkelijk te herkennen, maar over één oogje geraakten we het niet eens.

Een neusbeer volgens Ben, een lepelhond volgens Fred, en er zat maar één ding op, backstage bij de nachtdieren zo'n lepelhondje van dichtbij gaan bekijken.
Ronny haalde zijn loper boven, en voor ik het wist, zat ik achter de schermen bij de nachtdieren, een heiligdom waar ik nog nooit was geweest!!!


Het zag er helemaal hetzelfde uit als het roofdierenverblijf waar ik bij mijn rondleidingen Achter de Schermen van de Zoo mensen mee naar toe neem. het verblijf waar tijgers Kharlan en Yessie tot voor de zomer nog zaten, maar één hok zag er helemaal anders uit.

Hier zaten vroeger de ijsberen en verzorgers gaven ze vroeger zomaar hun eten door de tralies heen.

Nadat we allemaal een blik hadden geworpen op een schuchter lepelhondje dat heerlijk onder zijn warme lamp zat te soezen gaven we Fred volmondig gelijk. Ja, foto 1 was wel degelijk een lepelhondoog.
We vroegen ons af wie het nog juist zou hebben, en ik begreep ook meteen waarom groep 14 al bij voorbaat uitgesloten was om te winnen.

In het klein apengebouw werd in de late namiddag een verfrissing aangeboden en een dierentuinmarkt gehouden. De meeste deelnemende dierentuinen verkochten allerlei gerelateerde spullen; boeken, knuffels, sleutelhangers, tijdschriften, ... en er was een tombola, alles ten voordele van een belangrijk goed doel, het Okapi Conservation Project.

Ik gaf mijn ogen de kost bij de stand van Michael Bracke, één van de bekendste animaliers en tevens dierenverzorger in Zoo Antwerpen.

Ooit koop ik een beeld van hem, en ik weet al precies welk. Hij moet het alleen nog gieten :)

Ter afsluiting van de dag werden we verwacht voor een aperitief in het aquariumgebouw, recent volledig gerenoveerd, met indrukwekkend Rif aquarium.
Ook hier stonden een paar prachtige beelden van Michael, en achteraan werd prachtige live muziek gespeeld.

Twee duikers gaven de visjes in het rifaquarium te eten, en lieten ons op ludiek wijze weten dat het ook voor ons etenstijd was. En toen ging het buffet open.

Het was een leerrijke, fijne dag, en ik heb ervan genoten.



Benieuwd in welke dierentuin het volgende Harpij congres wordt georganiseerd!!

Op de Facebookpagina van Harpij staan prachtige foto's. Hier een kleine selectie :)