vrijdag 25 januari 2008

Too close for comfort

Ik stond aan de kassa van de GB aan te schuiven en kwam Henk Van Cauwenbergh tegen, de bekende fotograaf en zoon van de - nog bekendere - stadsgids George met dezelfde achternaam.

Ik ken Henk al een paar jaar, Henk woont vlakbij ons, maar ik was hem al lang niet meer tegengekomen. Hij vertelde me dat hij ongeveer 8 maanden van de 12 in het buitenland woont, maar nu voor een paar maanden in het land was (wat te merken was aan de inhoud van zijn winkelkar, ik was blij dat ik voor hem in de rij stond en niet erachter).

We kletsen wat en ik condoleerde hem nog met het overlijden van zijn vader, alhoewel al even geleden.
We haalden wat herinneringen op.

"Ik ben er pas nog mee geconfronteerd geweest" zei hij.
"Mijn vader ligt in het ereperk van het Schoonselhof, naast Julien Schoenaers. Nu had de begrafenisondernemer het graf 30cm te dicht bij dat van Julien gegraven. Het moest verplaatst."
We grinnikten even "Het waren goeie vrienden bij leven heb ik toen gezegd" zei Henk "'tZal in de dood ook wel gaan tussen die 2 zeker?"

vrijdag 18 januari 2008

Goodbye Johnny

Vorige week kwam ik toevallig op die nieuwsflash dat Johnny Grant was overleden.
Zegt jullie waarschijnlijk niks, maar ik werd er toch even stil van.

Johnny Grant is nl. de Honorary Mayor van Hollywood. Jawel degene die alle sterren (en tegenwoordig vooral would-be sterren) een "echte" ster geeft op de Walk of Fame.

Waarom trof dit me? 5 jaar geleden, in 2002, bracht ik een weekje door in het historische Hollywood Roosevelt Hotel. Een hotel waar Johnny jaaaren heeft gewoond (alleen, een eeuwige vrijgezel, op de 14de verdieping) en ook stierf btw.

Een ochtend heel vroeg (half 6 of zo, jetlag) stapte ik in de lift en wilde bij the pool wat lezen om mijn roommates niet wakker te maken. De lift stopte op mijn verdieping en ik stapte erin. Een klein oud manneke met pretoogjes zei vriendelijk "Goodmorning to you".

Gedurende 11 verdiepingen naar beneden kletsten we met elkaar. Op de begane grond ging hij naar rechts en ik naar links. Opeens floot hij me terug. "Hey, would you care for some breakfast?" Tja, hij was erg oud. Ik kon allicht sneller lopen dan hij en wat voor gevaar schuilt er in een ontbijt. "I'd love to" zei ik.

Ik volgde hem naar het restaurant waar hij naar een heel mooi, afgezonderd tafeltje stapte. Boven de tafel prijkte een koperen bordje "Mayor's table". En toen had ik het door. The Honorary Mayor Johnny Grant himself. How lucky can you get!!


Hij babbelde honderuit. Over de sterren van toen het nog echte sterren waren. Over Marilyn natuurlijk, die ook in het Roosevelt had gelogeerd in haar starletdagen, over de ceremonies, Oscaruitreikingen, feestjes, ...

Super was het. Hij beloofde me een poster op te bezorgen van een event dat hij met het hotel had georganiseerd ter ere van Marilyn. We namen afscheid, leuke man.
Diezelfde week nog kreeg ik een pakketje op mijn kamer met een envelop van het event, met een eigen Hollywood postmark. Een van zijn realisaties, samen met het behoud van het Hollywood sign en de Walk of Fame.
Geen poster, maar de bezorger vroeg me mijn adres en zei dat Johnny er 1 zou opsturen.

Maanden later kreeg ik inderdaad tot mijn grote verbazing een koker uit Hollywood, met poster. Geweldig!!

Vorig jaar dan, op 1 van mijn cruises, geraakte ik aan de babbel met een Amerikaanse, Judy, die me vertelde dat haar schoondochter Johnny's rechterhand is in Hollywood. Ik gaf haar enthousiast het hele 5-jaar oude verhaal en kreeg 2 weken later een enthousiaste mail terug:


---------- Forwarded message ----------
From: "Martinez-Holler, Ana"
Date: Tue, 19 Jun 2007 09:44:01 -0700
Subject: RE: Carolien

Johnny got a kick out of this story. He did recall the incident.

Take care Jude!!


_______________________
Ana Martinez-Holler
Vice President, Media Relations
Hollywood Walk of Fame

Maar nu is Johnny niet meer en zoals Ana het in een persbericht zei "Hollywood won't be the same without him"

De efficientie van zoekmachines

Een tijd geleden meldde Ome Rick (ja, die in Nepal, klik op de link naar zijn blog hier bovenaan rechts op de pagina) dat je met het plaatsen van advertenties op je site een extraatje kon verdienen.
Als je naar zijn blog gaat, zie je bovenaan een advertentie voor trektochten naar Nepal.
Google AdSense checkt de inhoud van je site/blog en plaatst relevante en niet-opdringerige advertenties die bovendien verband houden met de inhoud van uw site.
Relevant???
Niet opdringerig???
Verband houden met mijn site???

Bij hem ja.
Waarom krijg ik alleen maar advertenties over naakte vrouwen, datingsites en meer van dat goors?

AdSense, ik geef jullie nog week. En dan gooi ik jullie er weer af. Maakt me niet uit hoeveel er op geklikt wordt.

woensdag 9 januari 2008

Een paar pillekes is toch ni erg meneer?

Gisterenochtend kreeg ik telefoon. Een onbekend nummer.
Een man meldde zich aan als van de recherche. “Mevrouw, ik zou u een vraag willen stellen en uw discretie wordt op prijs gesteld. U bent de eigenares van een pand in Antwerpen en zou een appartement verhuren aan de heer H. Woont die daar nog?”
Recherche? Ik wilde toch eerst even weten wat er aan de hand was, maar de man loste niets. “Die persoon moet voorkomen en in het kader daarvan moeten wij een huiszoeking uitvoeren. We hebben de papieren en mogen binnen, maar als hij niet thuis is, moeten wij de deur open breken.” Ik wilde liever geen schade en had al visioenen van omgegooide kasten, uitgetrokken lades, gebroken tafels en stoelen, … teveel films gezien zeker?
We spraken af dat ik de deur zou open doen voor ze. Hij kwam me om 13h halen. “Ja, laat me maar in een politiecombi stappen, dan geven we de buurt nog iets om over te spreken” “Mevrouw, wij komen in een anonieme wagen, en zijn trouwens niet in uniform. Tot straks.”

Toch maar even om legitimatie vragen (weer die teveel films) maar dat was het eerste wat de man liet zien toen hij om 13h voor de deur stond.

Hij stelde zich voor als een medewerker van de drugsbrigade en trad verder niet in detail. Hij legde even uit wat de bedoeling was. Ik moest de deur beneden open doen, kijken of de huurder thuis en indien niet, de deur van het appartement open doen, en getuige zijn van de huiszoeking.

Ik had de huurder in kwestie, een toffe jongen btw, heel verzorgd, vriendelijk, van goeden huize en nog knap ook, een paar weken geleden nog gezien in zijn appartement. Hij had een klein katje op straat gevonden en het in huis genomen.
Volgens zijn contract mag hij geen huisdieren houden, het is er ook geen type voor, altijd weg, veel op stap, dagen afwezig. Ja, wat wil je, een aantrekkelijke jongen die net 18 is geworden … en had hem gezegd dat de kat weg moest.
Op mijn laatste contactpogingen had hij niet meer gereageerd dus ik nam voor de zekerheid een poezenmandje mee, misschien hadden wij tegen het einde van de dag wel poes nummer 3 in huis. Zou leuk worden met die rakkers van ons.

Wij reden voor naar het pand, en daar aangekomen stapte de rechercheur met een collega uit de auto. Op dat moment stapten er nog 2 mannen uit een andere auto, potige kerels, het ruigere type. “Zijn jullie met 4?” vroeg ik nog onnozel? “Ja, want we willen ook graag elke avond met 4 naar huis” en toen kreeg ik het toch even benauwd.
Wat als er daar een stuk of 4 zware jongens zaten te spuiten? Die zouden het zeker niet prettig vinden als er daar 4 agenten binnenvielen. Als er maar niet gevochten werd.

Wij stapten met 6 het pand binnen, de trap op naar de hoogste verdieping. Ik klopte aan, twee keer, een derde keer. Ik hoorde gestommel.
De huurder opende de deur, slaapdronken, in zijn ondergoed, om half 2 op een dinsdagmiddag? Vreemd.
Ik kreeg de kans niet om iets uit te leggen, 3 van de mannen duwden de deur open en stormden naar binnen. Deur weer dicht.

Ik kon flarden van het gesprek opvangen en een paar minuten later kwam 1 van de rechercheurs naar buiten. “Tis pozetief. Twiej doeze pillekes. Da’s ni veur aigen gebroik zene.” Hij ging terug naar binnen. In elk doosje zaten volgens zijn collega een paar zakjes en in elk zakje zitten 25 pillen. Extacy?

Naast de poes vonden ze ook nog een eekhoorn in de badkamer. Ik was vergeten dat hij die ook had. De rechercheur verzekerde me dat ze steeds rekening hielden met huisdieren en die zeker niet onverzorgd achterlieten. Op ons verzoek stelde hij de huurder voor dat wij de beestjes mee naar huis zouden nemen maar dat wilde hij niet. Er zou wel iemand ze komen halen zei hij.

Een van de rechercheurs bleef bij ons staan en legde ons uit wat er stond te gebeuren. Dit voorval veranderde niets aan de relatie huurder – verhuurder die wij hebben, alleen moest ik goede afspraken met hem maken, en eens met de man samenzitten, wanneer hij terug vrij was.
De huurder zou worden meegenomen naar het bureau en zeker tot morgen daar gehouden worden. Dan kwam hij voor een rechter. De rechter zou dan beslissen of hij aangehouden bleef of naar huis mocht tot het proces. In het slechtste geval bleef hij aangehouden, minimaal 5 dagen, maximum 1 maand in de cel.

Ik vond dat ze wel erg streng waren voor de jongen. Een maand in de cel? OK, dealen mag niet maar het waren maar een paar pillen. Dat zei ik dan ook tegen de rechercheur. “U mag hem alvast zeggen dat ik hem hiervoor niet de deur zal wijzen. Een paar pillekes is toch ni erg meneer?”
Ik voelde Kristoffel naar me kijken. Wat zegt ze nu weer?

De rechercheur gaf me een telefoonnummer. Bel me morgen maar op voor een stand van zaken. Bedankt voor uw hulp. En wij dropen af. Met een lege poezenmand.

maandag 7 januari 2008

Het jaar van de minderheidsgroepen

Het nieuwe jaar is al een week oud en het belooft interessant te worden.

Na al het kankeren op het hedendaags beleid van de Verenigde Staten is het einde van Bush (eindelijk) in zicht.
De jacht op de positie van machtigste persoon te wereld (of toch 1 van de) is geopend, en het ziet ernaar uit dat er geschiedenis geschreven zal worden.

Indien de Amerikanen een Democraat kiezen (en wie wil er nu nog een Republikein?) staan ze voor een moeilijke keuze. Wordt het de neger of wordt de vrouw?
Een verscheurende keuze voor puriteins en conservatief Amerika.

Obama lijkt op het eerste gezicht een goede keuze, hij krijgt ook steun uit onverwachte (en aantrekkelijke hoek), en lijkt nu al de winnaar van de verkiezingen te zijn. Wie had dat gedacht nadat men er zo goed als zeker van was dat het Hillary ging worden.

De verklaring waarom Hillary het waarschijnlijk niet gaat halen is eenvoudig.
Ten eerste, mannen hebben het niet voor een sterke vrouw en ten tweede, vrouwen gunnen andere vrouwen het licht in de ogen niet.
Op de stemmem van de mannen kan ze dus niet rekenen, en bij de vrouwen gaat het helemaal fout. Ze zeggen allemaal wel dat ze een vrouw als president willen, maar als het erop aan komt, stemmen ze er niet op.

Ik blijf het volgen. Jullie ook?