woensdag 25 juni 2014

De politie, je beste (dieren)vriend

Zoals wel vaker stak ik met de fiets door van de Lombardenstraat naar den Oudaan, langs het politiekantoor en mijn aandacht werd getrokken door een zwerfkat. Redelijk stoffig beest, groot, met een flinke scheur in haar oor en vieze poten. Ze bleef op afstand maar keek me toch nieuwsgierig aan.

Ik probeerde haar te aan te halen om te zien of ze een halsbandje om had, maar ze bleef aan de andere kant van het hek zitten, op veilige afstand. Dichter dan 2 snorharen die langs mijn wijsvinger gleden kwam ze niet, dicht genoeg om te zien dat ze geen bandje om had. Ze dook de andere kant van het hek door en ging in de fietsstalling zitten wachten leek het wel. Ik riep haar zachtjes toe, maar ze negeerde me totaal.

Slimme kat, om naar het hoofdkantoor van de politie te komen, dacht ik. Ik zette mijn fiets even opzij en meldde me aan bij de balie.
"Mijnheer, er zit een zwerfkat op de fietsparking"
Ja, die zit daar wel meer. Die kennen wij. Ze zal honger hebben. Wij geven die regelmatig eten.
Inderdaad, het was me opgevallen dat de poes flink in het vlees zat. Eerder volslank dan hongerig om het netjes te zeggen.
Ik wandelde weer naar buiten, blij te weten dat er toch naar het beestje werd omgekeken en er stapten net 2 vrouwelijke politieagenten richting poes.
Ze was ineens een stuk minder afstandelijke dan naar mij en draaide rondjes rond de dames hun benen terwijl ze zich uitgebreid liet krabben op haar kopke. Het was duidelijk dat ze mekaar al goed kenden.

"Die komt hier al jaren. 's Nachts kan ze binnen, in de parking, en als ze honger heeft, dan laat ze het luid genoeg weten. We noemen ze Póliske, bij gebrek aan originaliteit."
zei één van de agentes.
"Ge zou ze 'Flikske' kunnen noemen."
antwoordde ik.
"Da's een gedacht, ik zal het eens in de groep gooien."

maandag 23 juni 2014

Café humor

De voetbalgekte slaat helemaal toe. Zowel Belgie als Nederland zitten nog stevig in het WK waar kleppers als Spanje en Engeland al ongenadig naar huis zijn gestuurd.

Als wij ergens gaan kijken, mijn man en ik, gaan we naar de Varkenspoot op de Graanmarkt. Toffe kroeg, groot scherm buiten op het terras, en binnen in de zaak, met wedstrijd gerelateerde hapjes. Bouletten wanneer Belgie speelt, frikandel bij de 'Ollanders'.
Er wordt ook elke keer een pronostiekje gehoduen, inleg 2 euro, winner takes all. De eerste wedstrijd die we gingen kijken #BelAlg (Belgie - Algerije) was die hele pot trouwens voor ondergetekende. En gisteren was hij voor mijn man. Joepie!!!
Nog één keer en we mogen niet meer meedoen.

Bedienend personeel is er heel vriendelijk en de stamhond kijkt je zo verschrikkelijk zielig aan wanneer je een schoteltje tapas bestelt, dat snel een tweede, en zelfs derde schoteltje eraan moeten geloven.

Het publiek is vrij divers. Yups, studenten, oude rotten en af en toe een verdwaalde toerist.

2 (oudere) kerels stonden tijdens #AusNed (Australie - Nederland) met hun rug tegen de muur geleund, pilsje in de hand, de wedstrijd te volgen toen er een werkelijk reusachtige boom van een vent net voor hun neus ging staan. Hij bestelde een pintje, in het Engels.
De twee kerels probeerden hem duidelijk te maken dat hij een ietsepietse in hun beeld stond, maar de brede rug week voor geen centimeter.

"He, gaaij, goadis wat oepzaaij stoan"
"Manneke, ge stoat in onze weg"
Engels spraken ze niet.
Teneinde raad vroeg één van de kerels hulp aan de ober.

"Garcon, hoe zegde int Engels "Goadis een bietje oepzaaij?'"
Waarop de ober met uitgestreken gezicht antwoordde:
"Bend Over"

donderdag 12 juni 2014

Hoop voor de mensheid. Zeker op twee wielen

Oh wat houd ik toch van deze stad en haar inwoners.

Afgelopen zondagochtend fietste ik naar ATV voor mijn wekelijkse wandeling na Wakker op Zondag. Dat doe ik steevast met een Velo, een prettig ritje van het Zuid tot aan het Eilandje, op een moment dat de stad er nog erg rustig bij ligt.

Ik parkeerde mijn Velo in het station vlakbij ATV, in de Amsterdamstraat en zoals altijd wilde ik netjes 'uitbadgen' (mijn jaarkaart voor de lezer houden zodat de gebruikte Velo 'officieel' terug op zijn plaats staat). Dat lukte me helaas niet 'Er staat reeds een fiets geregistreerd op uw naam' kreeg ik als boodschap.
Lastig.
Ik had minstens 10 minuten gefietst, daar kon het dus niet aan liggen, maar ik wilde zeker zijn dat ik 's middags terug een fiets kon lenen. Via de handige App rapporteerde ik het probleem.

Een jonge kerel kwam zijn velo terugezetten en zag me prutsen met mijn smartphone.
"Lukt het niet?"
vroeg hij en ik schudde mijn hoofd
"Kom, mijnen auto staat hier geparkeerd, waar moete zijn, ik zal u efkes brengen."
Zo lief van hem. Ik was waar ik moest zijn, maar bedankte hem van harte.

Gisteren was ik nog eens in Oud Berchem. Mijn man en ik hebben er jaaaaren gewoond, en af en toe kom ik nog in onze oude buurt.
Het was 17h40, ik had een afspraak om 18h en had 1) vreselijke dorst en 2) hoge nood.
Café Rood-Wit was helaas gesloten. Dan maar naar Het Anker. Ook dicht. In heel de Driekoningenstraat helemaal niks te vinden naast het ruime winkelaanbod. 'Waar gaan die mensen allemaal plassen?' dacht ik nog.

De moed zakte in mijn schoenen toen ik het ene na het andere gesloten café, broodjesbar, koffiehuis zag. Een man merkte mijn ellendige gelaatsuitdrukking op en vroeg of hij kon helpen. Ik legde mijn probleem uit. Kom maar mee, zei hij, hier bij de tweede straat rechts is een tof cafeetje, de Sanseveria. Ik moet daar toch ook zijn. En hij nam me mee op sleeptouw.

Na mijn afspraak reed ik naar huis. Met een Velo natuurlijk. Op de Grote Steenweg haalde ik een exemplaar uit de stalling, en wilde het zadel wat lager zetten. Muurvast zat die hendel. Geen beweging in te krijgen. Met verhit hoofd keek ik na -tig pogingen op, recht in 2 paar vriendelijke ogen.
"Kom juffrake, kzal efkes helpen"
en voor ik het wist stond mijn zadel op de juiste hoogte. Een derde redder in nood.
Ik stapte op mijn Velo alsof het een wit paard was.

zondag 8 juni 2014

It's a thin line, between love and hate

Wat een nacht. Geplaagd door wat wel honderd muggen leken. Tot overmaat van ramp vanmorgen om 5h30 wakker geworden van vreemde geluiden in de hal. Pffft, een kotsende kat. Met moeite sleepte ik me uit bed, en ruimde het op. Een haarbal van Sushi, ik zag de dader met zijn staart tussen de achterpoten wegsluipen, nog even achteromkijkend, ja jongen, ik heb je echt wel gezien.

Het begon al licht te worden en ik kon daarna de slaap niet meer vatten. Ik hoorde Sushi op kousenvoetjes de slaapkamer binnensluipen, en hij kwam voorzichtig over de rand van het bed naar me kijken. Ik negeerde hem. Dat aaitje achter zijn oren, daar kon hij echt wel naar fluiten. @&#^!!%-kat, verwenste ik hem in stilte.

Plots ging hij op zijn achterpoten staan, muisstil, zeer geconcentreerd, en met een krachtige zwaai zette hij één van zijn voorpootjes tegen de muur.
Hij liet zich zakken, snuffelde wat over de grond, en toen hoorde ik hem smakelijk een mug opsmikkelen.
I love you Sushi! glimlachte ik terwijl ik me omdraaide om nog een mugvrij uurtje te slapen.