Ik probeerde haar te aan te halen om te zien of ze een halsbandje om had, maar ze bleef aan de andere kant van het hek zitten, op veilige afstand. Dichter dan 2 snorharen die langs mijn wijsvinger gleden kwam ze niet, dicht genoeg om te zien dat ze geen bandje om had. Ze dook de andere kant van het hek door en ging in de fietsstalling zitten wachten leek het wel. Ik riep haar zachtjes toe, maar ze negeerde me totaal.
Slimme kat, om naar het hoofdkantoor van de politie te komen, dacht ik. Ik zette mijn fiets even opzij en meldde me aan bij de balie.
"Mijnheer, er zit een zwerfkat op de fietsparking"
Ja, die zit daar wel meer. Die kennen wij. Ze zal honger hebben. Wij geven die regelmatig eten.Inderdaad, het was me opgevallen dat de poes flink in het vlees zat. Eerder volslank dan hongerig om het netjes te zeggen.
Ik wandelde weer naar buiten, blij te weten dat er toch naar het beestje werd omgekeken en er stapten net 2 vrouwelijke politieagenten richting poes.
Ze was ineens een stuk minder afstandelijke dan naar mij en draaide rondjes rond de dames hun benen terwijl ze zich uitgebreid liet krabben op haar kopke. Het was duidelijk dat ze mekaar al goed kenden.
"Die komt hier al jaren. 's Nachts kan ze binnen, in de parking, en als ze honger heeft, dan laat ze het luid genoeg weten. We noemen ze Póliske, bij gebrek aan originaliteit."zei één van de agentes.
"Ge zou ze 'Flikske' kunnen noemen."antwoordde ik.
"Da's een gedacht, ik zal het eens in de groep gooien."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten