maandag 31 augustus 2009

Straf web

Als kind al was ik helemaal weg van de animatiefilm "Charlotte's Web", de tekenfim dus uit 1973, niet het recente vehikel (2006) met Hollywood supersterren als Julia Roberts, alhoewel ook niet slecht en de officiele website is heel erg mooi (voor een paar leuke clips, klik hier en ga naar 'videos').
(Tijdens het Googlen leerde ik trouwens dat het boek dat de basis vormde voor beide films, het meest succesvolle kinderboek ooit is, met maar liefst 45 miljoen verkochte exemplaren).

De film vertelt het onwaarschijnlijke doch prachtige verhaal van een spin die beste vriendjes wordt met een biggetje en hem de kracht leert van doorzettingsvermogen en de juiste woorden.
Ze redt er zelfs zijn leven mee.

Al een dag of 3 zit er een spin in onze tuin (correctie, er zitten honderden spinnen in onze tuin, maar voor deze heb ik een beetje een zwakke plek omdat ze me aan Charlotte doet denken). Zij heeft namelijk precies datzelfde doorzettingsvermogen, en het is duidelijk dat ze nadenkt over actie en reactie.
Ze heeft haar gigantisch web gespannen langs onze tuindeur en vangt aldus geregeld een gevleugeld hapje.

Het lastige is alleen dat, telkens ik in het tuinhuis moet zijn - en in de zomer is dat soms een aantal keer per dag - ik de schuifdeur opentrek, en ook haar web.

De eerste 3 keer had ik er geen erg in, maar 1 ochtend zag ik een superweb dat met wel 10 hoofddraden aan alle mogelijk vaststaande elementen in onze tuin was bevestigd.
Ik deed voorzichtig de schuifdeur open. Krak, daar ging het weer.
Twee uur later was ze er weer klaar voor, met een nieuw indrukwekkend web. Ik deed de schuifdeur open, deze keer op het kleinst mogelijke spleetje zodat ik er net doorkon. Krak, het ging weer mis.

Gisteren wilde ik de vissen voeren en moest in het tuinhuis zijn, voor het visvoer.
De spin hing perfect in het middelpunt van haar web dat er ondertussen bijna uit zag als staaldraad.
Voorzichtig schoof ik de deur open, zo weinig mogelijk. Het web zakte als een lege parachute in elkaar maar toen ik de deur weer dicht deed, werd het prachtig strak gespannen en glansde het in de zon.

Ik knikte bewonderend en verbeeldde ik het me, of maakte ze nu net een vreugdedansje rond haar eigen as?
(en eigenlijk verwacht ik toch wel een klein beetje dat er morgen in haar prachtige web in koeien van letters de woorden "Mission accomplished" staat)