De wereld is aan de durvers

Ik parkeerde mijn fiets voor dierenspeciaalzaal de Pauw in Antwerpen om een zak droge brokken voor onze katten te gaan halen.
Ik was niet alleen in de zaak.

Parmantig trippelde de duif heen en weer voor de kassa, haar kopje deinde mee met elke stap. Schichtig keek ze me vanuit haar ooghoek aan, maar zag toen dat ik niets kwaad van plan was, en ze trippelde rustig verder.

Eerst dacht ik dat ze per ongeluk binnengesukkeld was, en wilde haar de uitgang wijzen.
Toen zag ik waar het haar om te doen was, en voor het eerst in mijn leven voelde ik een beetje respect voor een duif (vind het maar vieze beesten, vliegende ratten, en ziekteverspreiders)

Recht over de kassa staan 2 kooien met in elke kooi een prachtige roodstaartpapegaai. Telkens 1 van de gaaien zijn bek gretig in zijn eetbakje duwde, rekte de duif haar hals en keek zeer goed om zich heen.
De gretige papgaaien verspilden hun eten dat het een lieve lust was, dit tot grote vreugde van de duif.

Een andere klant stapte de winkel uit, de duif week niet van haar plek.
De vaste klant keek naar mij, naar de duif, terug naar mij.
Ze haalde haar schouders op en zei: "Tja, ge moet eten halen waar ge eten kunt vinden he."

Slimme duif.