zaterdag 8 augustus 2020

Coronamijmeringen - Kan kunst de wereld redden?

Antwerpen was culturele hoofdstad van Europa in 1993. De slogan luidde 'Kan kunst de wereld redden?' Het was onrechtstreeks de aanleiding tot 'de job van mijn leven', stadsgids, die jammer genoeg in tijden van corona even on hold is gezet.

Bijna alles is even on hold gezet, ook in mijn mooie stad Antwerpen. Er zijn een paar lichtpuntjes. Horeca is weer open (met een maximum van 4 personen aan een tafel en verplichte sluiting om 23h), winkels zijn weer open (doch enkel voor solisten, je mag nl. niet 'samen' winkelen en je mag maar maximaal 30 minuten in dezelfde winkel blijven), pretparken en dierentuinen zijn weer open (met beperkt aantal bezoekers en verplichte mondmaskers voor iedereen boven de 12 jaar), we mogen buiten (met onze nauwe contacten van maximaal 4 per gezin en minder nauwe contacten van maximaal 10 personen tegelijk, en met een mondmasker op drukke plaatsen), etc etc.

In een heel belangrijke sector is het helaas nog muisstil. In die van de evenementen en cultuur.
Mijn volledige professionele leven (op 1 of 2 baantjes na) heeft zich afgespeeld in de eventsector. Ik ben begonnen als hostesse op top events, later als event manager aan de slag bij Tabacofina Van der Elst, De Kie, Gold International, Taste of Art en sinds 15 jaar ben ik zelfstandig stadsgids en chocolatier.

Ik beschouw, en behandel mijn stadswandelingen en chocoladeworkshops allemaal als mini- eventjes op zich, met een link naar cultuur. Mijn klanten zijn mijn publiek, ik heb ze nodig, daarom dat ik deze lockdownperiode ook niet de virtuele tour op ben gegaan zoals een aantal van mijn collega's dat wel hebben gedaan waarvoor respect.

Evenementen en cultuur hebben mij mijn mooiste herinneringen gegeven. En steeds met vrienden erbij.
Dit virus pakt ons daar waar het het meeste pijn doet. In elk geval bij mij toch. Geen feesten, vernissages, optredens, voorstellingen, concerten, zingen, dansen, gezellige groepen, ...

Ik hoop dat we snel weer mogen feesten, en ik weer volop herinneringen kan bijmaken dankzij de cultuursector, en de evenementenwereld. 
Want ik kan niet zonder. Echt niet. 

Antwerpen Zingt op de Gedempte Zuiderdokken, de Bolero in de Stadsschouwburg, Herman Van Veen in de Arenberg, Ramses Shaffy in het Zuiderpershuis, de Spaanse Rijschool in Vorst Nationaal, een Hollywoodiaans feestje op kantoor bij Censydiam, Place Musette op de Gentse Feesten, Frank Sinatra met Liza Minelli en Sammy Davis Jr in Ahoy en een tribute groep (zonder Liza) jaren laten in de Stadsschouwburg, De Reuzen van Royal De Luxe in Antwerpen, meerdere keren, die duizenden mensen dagenlang in de ban hielden, zelfs als ze sliepen, Feest in het Stadspark met Discobar Aa Moeder, de kerstmarkt, Zomer van Antwerpen, Bollekesfeest, Bloemen noch Kransen in het Stadsmagazijn, Pixar met symfonisch orkest in de Elisabethzaal, De Veurleste, West Side Story met Symfonisch Orkest, Sven Ratzke, Julien Clerc, Doe Maar, Soulister en zovele andere in de fantastiche Roma, Madonna in het Sportpaleis, Pavarotti ook, Toots Thielemans in Ancienne Belgique en op Jazz Middelheim, de Grungblavers, Deus en vele anderen in het OLT, de Zoomerbar in Zoo Antwerpen, Tall Ship Race, Doe Maar in den Trix, voor het Trix heette, maar ik kan even niet op de naam komen, Pride Parades, France Gall in Vorst Nationaal (mijn eerste concert ooit), Vitalski in de Harmonie of met zijn 'Levende vrouwen tentoonstellingen', de Zomer(s) van Antwerpen, Priscilla Queen of the Desert the musical op Broadway, Museumnacht(en), een wijnfestival op de Ponte Vecchio in Firenze, ...  💔





























Geen opmerkingen: