Bijna elke keer wanneer ik ons huis verlaat en via de Sint Andriesplaats richting Nationalestraat wandel, zie ik een aantal heren op het basketbal pleintje staan die om beurt naar het doel gooien.
Al jaren zeggen we mekaar elke keer vriendelijk goedendag, vaak met een grapje, of een plattitude over het weer, en ze strooien altijd met complimentjes, Wa ziede gij er weer goed uit. Hoe ist vandaag? Amai, ineens gaat de zon harder schijnen. Heerlijk!
Sinds al die me-too toestanden durven mannen nog amper naar een vrouw te kijken, laat staan haar een complimentje geven, maar tussen ons kan dat best hoor ;)
Ik wandel voorbij, zwaai, en één van hen scoort.
"Goal!" roep ik enthousiast. En meteen daarop, "Maar dat zal het niet zijn zeker, 'goal'. Hoe heet dat in basket?"
Ze overleggen even met wat buurtbewoners die op de bank zitten.
"Volgens mij is dat 'punt'" zegt er één.
"Punt?" antwoord ik, "Dat is een beetje pover he. Is daar geen beter woord voor?" Blijkbaar niet.
"Ik denk dat ik 'Joepie!' zou roepen wanneer ik zou scoren."
Ik zwaai nog een laatste keer en wandel verder. Nog geen minuut later hoor ik: "Joepie!" "Joepie!" en nog een keer "Joepie!"
Er was drie keer gescoord.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten