Mijn kikkerprins

Toen wij meer dan 10 jaar geleden ons huisje kochten, zat er een piepklein vijvertje in. In het kleine vijvertje zwommen een paar koi, een stel goudvissen en een echte kikker. We noemden hem KC (initialen van onze voornamen) en de visjes waren the sunshine band.

Aan een kikker heb je niet veel. Tegen het einde van de zomer graaft hij zich in, om dan tegen het einde van de lente weer tevoorschijn te komen. Dan blijft hij ongeveer 2 maanden schichtig (telkens ik de sleutel van de veranda nog maar omdraaide, dook hij weer onder) om dan op het hoogtepunt van de zomer al eens op de rand van de vijver te blijven zitten, zowaar zelfs eens onder mijn tuinstoel door te huppelen.

Het beest heeft wel karakter. Toen we 3 jaar geleden onze tuin lieten heraanleggen wilden we ook de vijver aanpakken. Hij was wel erg klein, en vooral ondiep wat voor veel algen zorgde in de zomer, en stress omwille van de gevaarlijk lage temperaturen voor de vissen in de winter. De koi werden verkocht, de goudvissen mochten op vakantie.

Ik kocht een klein badje, ving samen met Kristoffel de vissen, en de kikker, en we deponeerden het badje in de tuin van de buren. Het was winter, de kikker was in zijn winterslaap, hij bleef erg rustig.
Na een paar weken was de vijver klaar, en begonnen we met de overdracht van de vissen. De kikker daarentegen was spoorloos verdwenen.
We loofden een beloning uit van 50 euro en de buurman kamde elk hoekje van zijn tuin uit. Geen KC.
We wonen in een rijhuis, de tuin is volledig ommuurd met een muur van tegen de 2m, dus weg kon hij niet. Wellicht had hij de verhuisstress niet overleefd?

Op een dag kwam ik thuis van mijn werk, en hoorde een kikker kwaken. Ik liet meteen alles vallen, stormde de tuin in, klom op een ladder om in de tuin van de buurman te kijken, niets.
Groot was mijn verbazing toen ik zag dat KC bij ons in de nieuwe vijver lag te dartelen.
Ik was ervan overtuigd dat de buurman hem over de muur had gegooid en wilde hem zijn 50 euro al gaan geven, maar de buurman wist van niets.
Het blijft tot vandaag een raadsel.

KC bleef trouw zijn ritme aanhouden. Ingraven tegen eind augustus, verschijnen tegen eind april. Hoe oud een kikker wordt wist niemand me te zeggen. 8 a 9 jaar, maximum zei de man van de dierenwinkel, gespecialiseerd in reptielen en andere koudbloedigen. KC is minstens 11, hij woonde hier immers al voor ons.

Gisteren zat ik boven te werken. Tegen half 12 ging de deurbel, mijn ouders kwamen even langs. Ik deed open, stapte door naar de veranda, en zal Sushi met iets spelen, redelijk groot. Ik ging kijken en begon te gillen.

Het was KC. Sushi had hem vanuit de vijver naar binnen gebracht, tot in de veranda gesleept.
De kikker lag bewegingsloos op zijn rug, zijn 4 pootjes open, ik jaagde Sushi weg en riep "Papa, het is KC, doe hem weg". Ik keek niet.
Papa pakte de kikker op en liep er mee naar buiten, richting vuilbak. Plots deed KC 1 oog open. Hij was niet dood, had alleen maar gedaan alsof. Slim.
Papa zette hem in de vijver, en na een paar seconden zwom hij weg.
Wauw, wat een beest.

Even later hing KC sufjes tegen de rand aan, oogjes dicht, doodstil, en zo is hij blijven hangen tot we gingen slapen.
Had ik hem dan toch maar ooit gekust. Nu is het waarschijnlijk te laat.

Ik zal eens gaan kijken of hij nog leeft, maar vrees er een beetje voor.