Dressing the Queens of Style

Woensdag 6 mei was het zover, de stijlgoeroes Trinny en Susannah kwamen naar Antwerpen.
De festiviteiten zouden aanvangen vanaf 14h maar daar verschillende media gewag hadden gemaakt van een volkstoeloop en mijn ochtend plots vrij was, nam ik het zekere voor het onzekere en stond om 11h30 aan de bushalte. Voor de gelegenheid had ik me extra opgetut in mijn nieuwe jas waar ik weken over getwijfeld had omdat hij wel heel opvallend was. Hij zou me geluk brengen, ik voelde het.

Overdreven druk was het niet op de tram, en ook niet op de Meir, zelfs niet in de Stadsfeestzaal waar het podium was opgesteld en de Magic Knickers stonden uitgestald. Ik ging dan maar even gedag zeggen in de Laurent Perrier Champagnebar waar ik een regelmatige klant ben. Steven, de Manager van de Stadsfeestzaal kwam even checken of alles klaar was voor de signeersessie om 15h en zei vriendelijk goeiedag tegen me.
Ik kletste nog wat met Guy, keek nog even rond en ging dan maar terug naar beneden. Het was 12h40 en er stonden slechts 2 dames te wachten, voor het podium. Een cameraploeg van Vitaya en andere van ATV zocht kandidaten om te interviewen. Waar bleef die volkstoeloop? Beetje idioot om nog anderhalf uur voor dat podium te staan lummelen dus nam ik plaats aan de grote ronde tafel in de bar midden in de Stadsfeestzaal, en bestelde een glas witte wijn. Ik rekende meteen af.
Nog geen 5 minuten later tikte Steven op mijn schouder. “Carolien, ik heb je nodig. Trinny en Susannah willen absoluut shoppen bij Martin Margiela”. Ik zette mijn glas neer en rende achter hem aan.
“Je krijgt van mij straks een nieuw wijntje” riep hij over zijn schouder.

Hij nam me mee naar een zaaltje achterin La Place, het restaurant op de 2de verdieping waar een hele hoop mensen zat, en plots stond ik oog in oog met Trinny en Susannah. Trinny was oogverblindend. Rank, slank, torenhoog, bedaard, erg sjiek.
Susannah was hartelijk, druk, levendig, 2 tegenpolen.

Ze hadden een heel strak schema maar waren superfan van Margiela. Of het me zou lukken een paar kledingstukken hier te krijgen zodat ze konden passen en kopen wat ze mooi vonden?
“Just get us a few things. No tits for me and big tits for Susannah” zei Trinny. Susannah greep me bij mijn taille, “You are exactly the same shape then I, except for these” en ze neep in mijn borst. Ja, de hare waren een stuk impressionanter.

Ik belde meteen naar Ann van LXP die gelukkig achter haar PC zat en me een aantal telefoonnummers kon geven.
Louis, dé referentie wat betreft Martin Margiela, Sien, prachtwinkel in de Nationalestraat met supercollecties waaronder Bruno Pieters, APC, …

Ik begon te bellen. Ja, was wel erg short notice, nee, veel hadden ze niet meer zo laat op het seizoen, goh, tijd om er mee langs te komen … Na een paar gesprekken had ik het akkoord om bij Louis eea. te mogen gaan halen en Sien ging eea. brengen.

De mensen van Vitaya vonden het alvast geweldig en plots maakte ik deel uit van de entourage.
In ging nu natuurlijk wel de show missen, maar de marketing manager van Vitaya verzekerde me dat ik bij alles nauw betrokken zou blijven en meer van Trinny en Susannah te zien zou krijgen dan wanneer ik voor dat podium zou gaan staan.

Ik spurtte naar Louis. Ondertussen liep de Stadsfeestzaal langzaam vol.

Ik kon niet geloven dat dit me overkwam. Deze ochtend had ik me nog afgevraagd of ik wel zou gaan om uren in de drukte te staan om misschien met moeite een glimp op te vangen van de twee ladies, en nu was ik voor hen persoonlijk aan het shoppen, bij de meest luxueuze boetieks van Antwerpen.
Wanneer iemand me dit gezegd zou hebben, al was het een uur geleden, die had ik flagrant uitgelachen.

Ik stapte bij Louis binnen. Een vriendelijke verkoper stond me te woord en vertelde honderduit over zijn collecties.
Ik nam zo ongeveer alles mee wat hij nog had van Margiela, tekende een bonnetje en mocht gaan, met een zak vol kleren. Zo gemakkelijk is het dus, personal shoppen.
Met een grote zak van Louis liep ik over de Meir. 8 stuks voor een goeie 4000 euro, geld maakt niet gelukkig zeggen ze dan. Maar wel mooi.

Het was al half 2 en de klok tikte. Om 16h30 zouden beide vrouwen alweer in een taxi worden geduwd richting Deurne voor hun vlucht naar London. En dat voor die ene keer dat ik niet met de fiets was gekomen en elegante schoenen aan had …
Ik stopte een fietser op de Meir en vroeg of deze me even tot aan de Stadsfeestzaal kon rijden. Het moet een zicht geweest zijn, ik in mijn opvallende jas, met een enorme tas van 1 van de duurste winkels van Antwerpen op schoot, achterop een fiets …

Terug in de Stadsfeestzaal wist ik niet wat ik zag. De verwachte volkstoeloop was een feit. Het was geweldig. Dankzij mij opzichtige jas en de indrukwekkende tas van Louis mocht ik overal door en kreeg ik beleefde hoofdknikjes van de talloze security mensen die me ondertussen al kenden en het gebeuren in goede banen moesten leiden. In een paar seconden stond ik weer in de privé lounge. Deze was ondertussen nog gevulder met camera- en geluidsmensen en een uitgebreidere entourage zoals bijvoorbeeld de CEO van Vitaya die ik in het verleden al eens eerder ontmoet had en die het blijkbaar doodnormaal vond me daar te zien. Humo, Nieuwsblad, TV-blad, VRT, … allemaal wilden ze Trinny en Susannah spreken. En toen was het tijd voor de show. Martine van Vitaya vroeg of ik zin had om mee naar de Laurent Perrier-bar te gaan om het gebeuren vanop afstand te volgen.
Steven was er ook en wilde me een coupe aanbieden, zoals beloofd, “Straks”, zei ik. Het was een beetje hectisch nu.

De menigte werd gek toen beide dames uiteindelijk (een dik half uur te laat) het podium opstapten. Susannah trok meteen haar jurk op om haar Magic Knickers te laten zien. De zaal werd wild.
Na een toffe show waarbij een paar mensen uit het publiek het podium werden opgetrokken kwamen de stijlgoeroes naar de champagnebar voor een signeersessie. Ik had een boek bij en het mijne kwam als eerste aan de beurt. Ik was erg blij met en trots op hun persoonlijke opdracht :)

Bijna heel de bovenverdieping stond aan te schuiven en ik hoorde de kassabel van Standaard Boekhandel bijna contant rinkelen.
Dit zag er niet goed uit gezien het strakke schema en inderdaad, de signeersessie werd beëindigd, veel te vroeg voor talloze wachtenden. Wij zetten ons weer allemaal in beweging, tijd voor de Meet&Greet, in een zaaltje op de bovenverdieping van de Stadsfeestzaal, naast Standaard Boekhandel, en ik hobbelde erachter aan. De menigte werd wild en tientallen mensen drukten hun boeken onder de neus van ofwel Trinny of Susannah die er zichtbaar van genoten en links en rechts onleesbare krabbels zetten.

Duizenden hadden het geprobeerd maar slechts 10 mensen hadden de SMS wedstrijd gewonnen die Vitaya had georganiseerd. Zij kregen een paar persoonlijke stijltips. Na een kwartiertje trokken we weer richting lounge voor nog een paar laatste interviews en eindelijk hadden ze even tijd voor de kleding. Ik had alle Margiela uitgestald op een tafeltje en Sien liet een paar prachtige creaties zien van Christian Wijnants, een droomjurk van Hussein Chalayan en een paar topdesigns van mijn persoonlijke topfavoriet Bruno Pieters. De Oeh’s en Aah’s waren niet van de lucht en ik zag twinkelingen in hun ogen. ‘Oh why don’t we have more time here” verzuchtten ze alle twee.
Susannah vroeg mijn kaartje en zei dat ze me zou bellen voor een afspraak en zeker terug wilde komen om te shoppen (who knows?) en ze dankten me alletwee from the bottom of their heart voor wat ik voor ze gedaan had. In ruil poseerden ze even voor een fotootje.

Ze werden tot slot nog even door de Stadsfeestzaal en de stad Antwerpen in de bloemetjes gezet (handtassen, een schilderij, elk een diamant!!!) en toen was het tijd om te gaan.

“All boys out!!” schreeuwde Trinny en hup, daar maakten de vrouwelijke jurken plaats voor een trendy doch comfy reisoutfit.

Ik nam de grote tas van Louis in mijn armen en het hele gevolg ging weer op pad. We zwaaiden ze uit en ik bracht de kostbare kleding terug naar waar hij vandaan kwam, in gedachten verzonken.
Voor de start van mijn opleiding als kleur-, stijl- en imagoconsulente in september vorig jaar had ik amper van Trinny en Susannah had gehoord. Maar sinds ik me met volle overgave op deze materie heb gestort, heb ik al 5 boeken van ze in huis en heb hun tips en tricks met plezier gelezen en bestudeerd.
Met een nieuwe carrière indachtig als Personal Shopper en stijlconsulente kon ik me geen betere eerste opdracht dromen.

Ik wilde nog heel even terug naar de Stadsfeestzaal. Daar stond Steven, druk in gesprek. Ik had wel dorst nu, maar liet hem maar doen. Het was ook voor hem een bewogen dag geweest.

Voor een laatste keer die dag, stapte ik de Laurent Perrier Champagnebar binnen. Ik bestelde een coupe. En daar kwam ook Steven met een collega, “Hey, die heb je nog te goed van mij!” zei hij.
We klonken op een geslaagde dag.

Dressing the Queens of Style. Of een perfect voorbeeld van the right person at the right place on the right time.
Susannah, anytime dear.



Het programma


De volkstoeloop


Louis


Interviews, interviews


Showtime


.
Magic Knickers




De signeersessie



De signeersessie loopt een beetje uit de hand


De Body Shape Bijbel


Our Personal Shopper in Antwerp, Carolien!!!!







De Meet&Greet




Shop, shop, shop


Diamonds are a girl's best friend


Eind goed, al goed



3 Stijlconsulenten samen op de foto