De muizenboom

Onze 2 (redelijk) verwende huiskatten ontpoppen zich normaal gezien enkel maar onder de ideale weersomstandigheden als avontuurlijke vrijbuiters, vooral Tapa dan.
Als het geen 16 graden is, met een mild zonnetje, zonder teveel wind, is hij met geen stokken buiten te krijgen. Heeft hij geen groot gelijk?

Zijn broertje Sushi is iets minder kieskeurig en wil elke dag minstens 1 keer naar buiten, maar als het keihard regent en de wind de bomen in de tuinen achter ons vervaarlijk heen en weer doet waaien staat hij net zo snel weer voor de deur te janken om binnen te mogen dan hij naar buiten is gerend.

Het is dus voor Tapa een zeer goed begin van de herfst, warm, droog, en zonnig, en Sushi zal zowieso het een worst wezen.

Kers op de taart was een paar weken geleden de vangst van een echte muis. Uuuuuren hebben ze zich ermee geamuseerd, zelfs lang nadat het beestje bezweken was. (rotbeest eigenlijk zo'n kat, als ik het objectief zou kunnen bekijken)
Na een tweede muis te hebben gevangen, enkele dagen later, dacht Sushi dat hij de geheime muizenvoorraad had gevonden.

Achterin onze tuin hebben wij 2 grote struiken klimhortensia. Toevallig hebben ze beide muisjes daar gevangen.
Elke ochtend als ik nu de deur opendoe rent Sushi als een speer naar buiten en neemt hij een centrale positie in. Recht midden voor de 2 struiken, oren gspitst, klaar om toe te slaan, en daar blijft hij uuuuren zitten.