donderdag 2 september 2010

Frankly my dear, I do give a damn



Een paar weken geleden poste een Amerikaans vriendinneke van me een link op Facebook.
"Gone with the Wind Dresses in bad shape and need repair" Degene die het er ergst aan toe was, was de groene jurk gemaakt van de gordijnen van Tara, de plantage, die Scarlett aantrok toen ze Rhett Butler ging bezoeken in de gevangenis en hem niet wilde laten merken dat volledig aan de grond zat.


Zo lang als ik me kan herinneren, is Gone with the Wind mijn favoriete boek, en film. Elk jaar, meestal in de zomer, las ik het, en elke keer hij op tv kwam, meestal rond Pasen, of kerstmis, of beiden, keek ik ernaar.
Toen mijn goede vriendin Kiki jaaaaaren geleden naar Atlanta ging voor een job, vroeg ze me of ze iets voor me mee kon brengen voor mijn verjaardag. Ja graag, een originele versie van het boek, in het Engels, ik had het steeds in het Nederlands gelezen en wilde me nu wel eens aan de Engelstalige versie wagen. De auteur, Margaret Mitchell, was immers van Atlanta.
Ze bracht een super exemplaar mee, een Anniversary Edition, gebonden, in een mooie doos. Ze gaf hem aan me op mijn verjaardagsfeestje, met alle vriendinnen erbij. Ik pakte hem gretig aan, maar meteen rukte ze hem terug uit mijn handen. "Jij kent dat boek toch ondertussen vanbuiten, hoe eindigt hij?" En bijna woord voor woord citeerde ik, tot grote hilariteit van mijn vriendinnen:
'She could get Rhett back, she knew she could. There had never been a man she couldn't get, once she set her mind upon him. "I'll think of it all tomorrow, at Tara, I can stand it then. Tomorrow, I'll think of some way to get him back. After all, tomorrow is another day."'

Verslonden heb ik dat boek. De letters op de rug zijn nauwelijks nog te lezen, en als er 1 boek is, dat ik altijd zal bewaren, zal het dit zijn.

Pas op, het was niet echt eenvoudig te lezen. Ik heb het over 20 jaar geleden. De Engelse taal was nog niet zo ingeburgerd als nu, er was nog geen MTV, internet, Facebook, Skype, ... (geen GSM's, laptops, ... nu ik erover nadenk, maar dat leidt me te ver).
Het Engels lezen, dat ging nog. Maar Scarlett's nanny, een dikke negerin (ja, ik weet het, dat mag niet meer, maar het klinkt zo lekker,) sprak dialect, en dat werd fonetisch weergegeven. Bijvoorbeeld:
"Is de gempmum gone? Huccome you din' ast dem ter stay fer supper, Miss Scarlett? Ah done tole Poke ter lay two extry plates fer dem. Whar's yo' manners?"
Inderdaad, lees het nog maar eens.
De actrice die Mammy speelde, was trouwens de allereerste negerin die een Oscar kreeg)

Zo zat ik uuuuren in mijn luie stoel te lezen, de passages van Mammy meermaals, en vaak zelfs hardop, en ging volledig op in het verhaal. What a woman!!!
Voor mij is Scarlett O'Hara het prototype van de vrouw, mijn rolmodel. Mooi, elegant, slim, egocentrisch, sterk, gewiekst, sexy, een doorzetter, trouw, ijdel, opportunstisch, maar altijd zo gracieus dat, hoe gemeen ze ook uit de hoek kwam, je het haar altijd vergaf, met de glimlach.
Mijn neus krulde toen ik jaren later in een boek astrologie, Zonneklaar van Linda Goodman las dat de Aries vrouw gemodelleerd was op Scarlet O'Hara. Dacht ik het niet.

Dus toen ik de oproep las die de University van Texas de wereld instuurde, 'Help us help Scarlett's dresses', kon ik niet anders dan reageren en greep mijn creditcard.

En blijkbaar was ik niet alleen.
Meer dan 600 mensen, uit 13 verschillende landen trokken hun portemonnee open om een stuk Hollywood geschiedenis en waarschijnlijk ook een stukje jeugdsentiment te redden. In dit artikel met een paar leuke filmpjes kun je er alles over lezen.

In het totaal werd 30.000 dollar verzameld, het bedrag dat de universiteit van Texas nodig heeft om 5 jurken te restaureren die in 2014, ter gelegenheid van de 75e verjaardag van de film, de hoofdrol zullen spelen in een reizende tentoonstelling rond 1 van de beste films aller tijden.

En de brief die ik heb gekregen van de University van Texas, die bewaar ik vanaf nu bij het boek, als bladwijzer zeg maar. Yes, I give a damn!!


After all, tomorrow is another day, en mogen er alstublieft nog veel mensen genieten van deze geweldige film.

Geniet mee.

1 opmerking:

marijke en toon zei

You never stop to amaze me
T