Kereweerom reusje reusje

Liepen er maar alle dagen reuzen rond in Antwerpen.
In deze tijden van digitalisatie, multimedia, een niet te stelpen stroom aan bikkelharde informatie, de constante confrontatie met de niet zo mooie realiteit, is het fijn een mens nog eens te zien geloven in het ongelooflijke.

Of wat dacht je van het verhaal waarin een grote reus langs de oever van een rivier ging wonen en aan alle voorbijvarenden tol vroeg tot hij genoeg geld had om een stad te bouwen met grote dokken die door bevriende reuzen als gigantische badkuipen werden gebruikt tot tijdens een revolte de reus gevangen genomen werd, zijn hand werd afgehakt en in de Schelde werd gegooid waarbij reus en hand langzaam naar de oceaanbodem zakken en meegevoerd worden door de stroming.
Nietsvermoedend vertrekken jaren later duizenden landverhuizers met Red Star Line schepen naar Amerika, brieven en kaartjes sturend naar dierbare achtergeblevenen om het afscheid minder pijnlijk te maken. Het lot wil dat 1 van de postzakken vol kaartjes die overboord gevallen was, gevonden wordt door de hand van de reus die beslist de zak terug naar Antwerpen te brengen. De reus was al die tijd op zoek naar zijn hand, en trok ook richting Antwerpen waar hij hoopte er zijn hand terug te vinden, en meteen ook zijn lievelingsnichtje, de kleine Reuzin.

Het bezoek van de Duiker, zijn hand en de kleine Reuzin werd aangekondigd via een telegram en sinds dat moment gonsde het van de bedrijvigheid in de stad. "De reuzen komen, de reuzen komen".
Het theatergezelschap 'Royal de Luxe' kwam 3 dagen naar onze stad met het spektakel "De Duiker, zijn hand en de kleine Reuzin". Het was niet hun eerste bezoek. Ze kwamen eerder (6 jaar geleden) al met de 'Sultan der Indien en zijn Olifant die door de tijd kon reizen en de kleine Reuzin', en wie er toen bij was, zal het nooit meer vergeten.
Dat zou ook deze keer zo zijn.

Ik liep 3 dagen mee en stond versteld van wat dat kleine Reuzinnetje teweegbracht. Nou ja 'klein', ze is 5 meter hoog, en wijs voor haar leeftijd. Het beste medicijn tegen de verzuring. Wildvreemden begonnen met elkaar te praten, toonden trots foto's vanop hun digitale camera's als waren het kunstprotretten van hun (klein)kinderen, barrieres vielen weg, was men dokwerker, tandarts, winkeljuffrouw of bankier, iedereen wilde maar 1 ding weten: "Waar zijn ze?".

Vrijdag waren wij net op tijd op het Sint Jansplein om het reuzinnetje nog even te zien. Ze werd liggend het plein opgereden, waar ze haar regenjasje met zuidwester aankreeg om op zoek te gaan naar haar oom

Die werd op dat moment zeer spectaculair uit het Kattendijkdok gehesen. Hij was maar liefst 10 meter hoog en de Lilliputiens hadden hun handen vol

De Duiker wandelde een groot deel van de stad door, alles in zich opnemend met zijn grote donkere ogen, maar zijn Reuzinnetje vond hij nog niet, die eerste dag. Op het Sint Jansplein vond hij het welletjes en wilde zijn krachten sparen om de volgende dag verder te zoeken. Zijn hand had hij al terug. Ook het kleine Reuzinnetje geraakte stilaan een beetje moe van het vele lopen, de drukte, en de hitte, en ging na een vreugdedansje voor het slapengaan, een dutje doen op de Gedempte Zuiderdokken.

Zaterdag fietste ik over de Meir en groot was mijn verbazing toen ik zo ongeveer op het einde van de straat een massa volk zag staan. Ja hoor, het Reuzinneke deed een middagdutje, in de drukste winkelstraat van het hele land. Het geduld van de Reus was nu al lang genoeg op de proef gesteld en na weer maar eens een lange zoektocht door de stad was eindelijk het moment daar dat ze elkaar in de armen sloten.
Iedereen leek op dat moment te vergeten dat het om 2 poppen ging. Duizenden mensen tegelijk riepen "Aaaaaaaaaaahhhhhhh" en barstten in luid applaus uit.


Aan alle dingen komt ooit een eind, ook aan een reuzenbezoek, maar dat zou niet onopgemerkt gebeuren.
De stad had gehoopt dat de reuzen 600.000 bezoekers op de been zou brengen (net als in 2004), het werden er zelfs 800.000, en die stonden volgens mij allemaal langs het Kattendijkdok om de Duiker en de kleine Reuzin uit zwaaien terwijl ze op hun bootje langzaamaan, en hartelijk zwaaiend, het ruime sop kozen.



Ja, konder er maar elke dag reuzen in Antwerpen rondlopen.
Kom maar snel weer terug om ons nog eens in het ongelooflijke te doen geloven ...