donderdag 12 juli 2007

Behoud de Begeerte

Dat vind ik nu nog eens een goed motto. Behoud de Begeerte.
Dus gisteren gingen Kristoffel en ik naar een happening van deze vzw met de originele naam in het crematorium van Wilrijk. Vreemde plek om de begeerte te behouden. Daarom vertelde ik Kristoffel pas waar we heen gingen op het moment we van bus 22 stapten, ergens in the middle of nowhere in Wilrijk.
"WAT!?" Riep hij uit "GAAN WIJ NAAR EEN CREMATORIUM!!??!"

In de aula van het crematorium organiseerde Behoud de Begeerte een hommage aan Herman De Coninck, 1 van mijn idolen. Verslonden heb ik zijn gedichten, sommige ken ik nog van buiten, en hoe schrok ik niet van het bericht dat hij in Portugal op straat was bezweken, in de armen van Anna Enquist. Vaak heb ik me zelfs in haar verplaatst, het moment beleefd, en me afgevraagd wat er toen door haar heenging. En door hem.

10 jaar is dat al geleden, wat vliegt de tijd. In geen jaren heb ik nog maar zelfs een gedicht van Herman gelezen, alhoewel er nog steeds een tekstje van hem in mijn portefeuille zit, ergens.

Verder ben ik niet zo'n poeet. Misschien soms te nuchter. Maar voor de poezie van Herman heb ik altijd een zwak gehad. Omdat hij het zo be-grijpbaar maakt. Net als Joke Van Leeuwen, de enige dichter waarvan een gedicht bij ons in huis hangt, in de dressing, maar toch.

We stapten de aula binnen, een beetje te laat, en ineens zat ik toch wel niet naast Anna Enquist zeker.
Zij stond op, wandelde naar het podium en opende met een gedicht over dood, een onderwerp dat in haar gedichten vaak aan bod komt. Ik googlede haar even en las dat haar dochter een paar jaar geleden is aangereden door een vrachtwagen op de Dam in Amsterdam. Ze zorgde ervoor dat een dode hoekspiegel verplicht werd op vrachtwagens. Voor haar dochter te laat.

Wat een melancholisch stukje is dit aan het worden zeg, en we hebben anders zitten schaterlachen gisteren in het crematorium. Een niet alledaags gezicht denk ik, een podium met daarop een grote foto van een dierbare overledene, een 4 tal mensen (waaronder de burgemeester van Antwerpen) die voor de microfoon herinneringen ophaalden aan de dierbare overledene en gedichten voorlazen, en een publiek dat zat te schuddebuiken van het lachen.

De reden daartoe was een bloemlezing uit de brieven van Herman De Coninck. Hij maakte zich sterk dat hij 500 brieven per jaar schreef. Daarvan zijn er een paar jaar geleden 444 van uitgegeven, en na gisteren wil ik dat boek hebben. Hij is geweldig! Wat een humor, wat een pen, wat een ego. Zoals in zijn brief aan Will F. op 25 oktober 1984.
Geachte heer,
Hierbij stuur ik u uw manuscript terug. Aangezien ik al na een aantal bladzijden hoofdpijn had, heb ik niet verder gelezen.

Of:
Natuurlijk schrijven echt gelukkige mensen niet, maar die zijn dan ook weer dom, dat lijkt me een absolute voorwaarde.

Een klachtenbrief naar de post, eentje naar Dehaene, een smeekbrief naar Waterman om het NWT te sponsoren, die hij eindigt met:
Ik richt me tot u omdat ik inderdaad met een Waterman schrijf - maar ik ben natuurlijk niet te beroerd om de concurrentie te benaderen. Hoewel, ik ken niet meteen een rijmwoord op Parker. Daar hebt u even geluk.

Een van de 4 op het podium las prachtig voor. Op de receptie (koffietafel?) achteraf zag ik haar en vroeg haar wie ze was. Joke Van Leeuwen, asjemenou. Ik zei haar dat haar vargeltje in onze dressing hing en ze wist meteen wat ik bedoelde. Ze vond het geweldig :)

Een medewerkster van het stadhuis beloofde me bij het naar buiten gaan een kopie te maken van het scenario van de middag, met alle teksten. Vanmorgen om 9h belde ze al dat ik het mocht gaan halen op het stadhuis. Die envelop zorgt nog voor veel napret. Daar ben ik zeker van.

3 opmerkingen:

marijke en toon zei

hoi, Zalig dat je in een crematorium kunt én mag lachen.
Als het mijn beurt is om daar te liggen , ook graag lachen en een traantje ook natuurlijk.
Ik heb niks met gedichten (schande)
Heb wel het graf van Herman bezocht .

Goed zeg dat je dat envelopje mag gaan halen . Kristoffel zijn reaktie zie ik zó voor me , geweldig !! MM

marijke en toon zei

Een dochter vol verassingen.
Wist niet dat je een H d C fan was. Zelf heb ik ooit zijn ter ziele gegane tijdschrift "De Zwijger"" een tijdje besteld. Maar dichten....
De Blaubilgorgel is me bekend en met het huidige weer wens ik af en toe ook 2 hondjes te zijn, maar daar houdt het voor mij echt mee op.
Binnenkort ga ik ook nog lezen dat je iets van klassieke muziek afweet. Mag van me,hoop ik zelfs, maar als je ooit over a-tonisch begint ga ik gillen.

Dutch Yeti zei

Leuk stukje. Ik wist ook niet dat je van gedichten hield. Je speelt zeker ook piano !
Hier zijn geen crematoria, teminste niet zoals in Europa. Er zijn wel verbrandingsplaatsen. Als je hier de beroemde pijp aan Maarten geeft wordt je binnen 4 uur verbrand. Tijd om te lachen is er dan niet, wel een groep wenende vrouwen.