Over Marilyn, eieren en rolstoelen

Ja, een echt gat Bratislava. Geen internetverbinding, geen toffe winkels, niemand sprak Engels, ...
Maar, wonder boven wonder, overal Marilyn. Een grote campagne, er was niet naast te kijken.

Ik ging op een vrij uurtje de stad in met Katja en stapte een Slovaakse KBC binnen met de vraag of ik zo een poster mocht hebben. Eerst 10 minuten zoeken naar iemand die een beetje Engels kon, en uiteindelijk een robuuste Slovaakse met zware stem gevonden die nors knikte, de telefoon pakte en 5, 6 nummers belde met steeds dezelfde onverstaanbare vraag. Een flauwe glimlach, stuurse hoofdbeweging "Number 7". Wij naar loket 7 en daar werden we ontvangen door een iets minder robuuste Slovaakse, met vriendelijke glimlach deze keer. "You want photo card?" "I want poster" "I don't understand" "I want poster with Marilyn Monroe. That one" wees ik naar een poster achter haar aan de muur. Verbijstering in haar ogen "I don't understand" "I would like to have such a poster. I like Marilyn" . "I don't understand. Goodbye"
Geen poster. Vreemde jongens die Slovaken.

Maar we hebben ons eigenlijk toch wel goed geamuseerd. Veel meetings, dat wel, maar wanneer we ons mochten ontspannen was het echt wel tof. Stadswandeling met gids door de oude stad. Prachtige gebouwen, alles erg schoon (Philip Heylen zou er jaloers op zijn), een paar leuke gimmicks, zoals Napoleon leunend tegen een bank
Of de Royal Road, een parcours met gouden kroontjes om de 5 meter daar waar keizers hebben gelopen
maar geen ziel noch sfeer. Nee geef mij dan onze koekestad maar.

Maandag hadden we dan teambuildingactiviteiten in de namiddag. Er waren 14 teams, 14 cruiseschepen, en de program directors waren ingedeeld naar willekeur over de verschillende schepen. Ik hag geluk vond ik. Ik zat in team MS Aria waar ik een cruise op heb gehad vorig jaar naar Wenen met hotel manager Sanjin, toffe gast, en een geweldig team; Rhima, Martin de jongste kapitein van de vloot, Atilla (the honey voor mijn trouwe lezers) en zijn vriendinnetje, en als collega PD's Nico de Belg en Peter de Duitser :)

De opdrachten waren soms klassiek, dan weer meesterlijk. Boogschieten was nieuw voor mij.
Het geblindoekt rondlopen met een pollepel vol water kennen we allemaal, maar de absolute topper was de Wheelchair race.
Hij paste perfect bij onze line of business, bejaarden, het was hi-la-risch.


Ook origineel opdracht was "Egg drop". Ik dacht dat we met handen op de rug, lepel in de mond met daarop een rauw ei een parcours moesten afleggen maar niets was minder waar. We kregen 1 groot vel papier, 8 limonaderietjes, een meter plakband en de volgende opdracht.
"Verpak het ei, loop ermee naar het flatgebouw hiernaast, ga naar de tweede verdieping, gooi het ei naar beneden zonder dat het breekt." En dat in 10 minuten.
Het lukte.

's Avonds gingen we met 200 man uit eten. Er was een vergaderzaal in een hotel gereserveerd, met buffet en een luide fonetisch Engels zingende live band en heel veel TL licht (Britta noemde het "the worst possible wedding celebration")

We maalden er niet om en dansten dat het een lieve lust was.


Om half 1 gingen we met de bus terug naar onze 3 schepen en de volgende dag ging iedereen 1 voor 1 naar huis. Het zat erop. En nu aan het seizoen beginnen. Mijn eerste cruise start op 4 april.