Ich bin von Kopf bis Fouf auf Liebe eingestellt

Donderdag een ouderwets gezellig avondje uit met de meiden.

Judy had alles weer geregeld, als we haar niet hadden ..., en met 10 waren we.
Ex-collega's, collega's, moeder en dochter zelfs, iedereen had wel een link met iedereen. Afspraak was het Seeftheater in de Diepestraat, niet echt een plek waar ik me alleen na zonsondergang zou begeven, maar gelukkig was Stephanie me komen ophalen en praaten we elkaar moed in terwijl we door de ongure straten doorstapten (hallo? parkeerplaats?)

Aan de deur van het Seeftheater zagen we Joke en Erna en we stapten naar binnen. Het theater heeft zijn bijnaam "kleinste cafetheater van Vlaanderen" niet gestolen.
Eerst zie je de bar, dan een klein open stuk (podium?) en dan een tiental kleine ronde tafeltjes met telkens 8 stoelen.
Het liep al snel vol en de drank vloeide rijkelijk aan 13 euro voor een fles Cava, Crans Moments nog wel, hier zien ze me nog)

Ineens tumult, een koppel aan tafel 3 kreeg hooglopende ruzie, in het Antwerps. Na een paar momenten heb je door dat dit bij de voorstelling hoort, goe gedaan.

Het verhaal speelt zich af in de Rozen Hof, een uitzuiperskot.
Jacques komt er terecht na ambras met zijn Rita en geraakt in de ban van Nathalie, Nina en Ursula (die als 2 druppels water lijkt op Biba Binoche).
De rest van de plot ga ik niet verklappen, you got to see it to believe it, (wees snel, nog maar 2 voorstellingen op 21 en 22 maart)maar we lagen geregeld dubbel van het lachen.

Ik heb Antwerpse woorden gehoord waarvan ik het bestaan niet afwist, en sommige uitspraken van de "dames" brachten me het schaamrood naar de wangen (lees titel).

Na 5 flessen cava was het stuk afgelopen en besloten we er nog eentje te gaan drinken bij Hendrik, in het tofste cafe van Antwerpen noord, de Welkom.

Het was half 2 voor ik thuis was, niet echt erg moe, maar wel heel blij dat ik zo'n toffe vriendinnekes heb.