De meervoudige functies van oogdruppels.

Er zit een vreselijke vent in mijn groep.
Hij is er al bij vanaf Brussel, en doet al van dag 1 moeilijk, maar ik heb ondertussen besloten dat ik hem negeer en me door hem niet op stang laat jagen.
Dat vindt hij blijkbaar niet leuk, want nu zit hij mijn 3 collega´s te pesten die duidelijk een kortere lont hebben dan ik
(Ik hoor sommigen onder jullie denken: “Nog korter?)

Hij klaagt over alles en omdat hij bij mij geen gehoor krijgt, klaagt hij nu bij alle anderen.
Over de buschauffeur die het in zijn hoofd haalde 105km per uur te rijden terwijl je maar 100km per uur mag, over Markus die niet goed verstond tijdens zijn porttalk, over het kasteel van Heidelberg dat er in zijn ogen verschrikkelijk uitzag en dat het hoog tijd werd dat de Duitsers het renoveerden (dat vonden trouwens de meeste maar hij was de enige die er een punt van maakte), over het feit dat hij teveel vrije tijd had in Heidelberg, en te weinig in Mainz, kortom, over alles.

Sanjin, onze hotel manager, heeft echter de oplossing.
Sanjin heeft een paar jaar op grote oceaancruiseschepen gewerkt, en vertelde ons dat wanneer de crew teveel last had van een bepaalde passagier, ze stiekem oogdruppels in zijn koffie deden.
3 druppels is al genoeg om iemand de volgende drie dagen tot het kleinste kamertje te verbannen.
Op de cruiseships deden ze dit de laatste dag, bijvoorbeeld als de envelop met fooi te dun was. Hup, 3 druppeltjes Vizin en klaar is Kees. Ze doen dit heel bewust op de laatste dag, wanneer de passagier het schip heeft verlaten (anders moeten ze de smeerboel nog zelf opruimen) en de kerel in kwestie heeft de onaamgenaamste long distance vlucht van zijn leven.
Het laat ook geen sporen na bij de autopsie heeft hij me verzekerd 

Het slechte nieuws is dat we met hoogwater zitten. Ons schip kon al niet meer tot Wertheim varen.
Vanmorgen anderhalf uur bus, straks anderhalf uur bus terug.
In het beste geval zakt het water en regent het niet meer en dan kunnen we over een dag of twee weer varen, in het slechtste geval moeten we over 3 dagen het schip verlaten en ergens intrek in een hotel nemen.
Dan gebeuren alle excursies per bus, en moeten we dus heeeel veeeeel lullen op de bus.

Zou jammer zijn, maar misschien toch ook weer niet zo erg. Ik hunker naar een bad en een volledige nacht slaap. Naast die keuken en langs de machines is toch niet echt ideaal te noemen.

We leven nu van dag tot dag en wachten rustig af. “It´s in God´s hands” zeg ik iedereen maar.

Mijn college Dina vind me geweldig. “You stay so cool and relaxed, under all circumstances, very professional” Ze zei me dat ze in haar broek zou doen als zij mij was. Tweede SGE en al meteen hoogwater?

Tja, wat anders? Als ik paniekeer, panikeren er 35 met me mee, als ik laat merken dat ik onzeker ben, worden er 35 met mij onzeker, als ik laat merken dat dit allemaal nieuw voor me is, krijg ik 35 kleine fooien.
Wat doe ik dus, ik lach met alles, vertel moppen, en doe alsof dit de gewoonstezaak van de wereld is.
Maar een beetje spannend is het allemaal wel …