Ti volvo piu presto sposar

Vandaag een dagje varen en dat geeft me wat tijd om passenger verhalen bij te werken. Zoals dat van de 2de avond aan boord wanneer ik aan de captains table tegenover Larry en zijn vrouw Sarah zat. Larry en Sarah komen uit Mississippi en gaan regelmatig naar New Orleans. We geraakten aan de babbel en ik vertelde hen dat Kristoffel en ik getrouwd waren in Vegas en voor onze honeymoon naar New Orleans waren gevlogen.

Het is een tof koppel. Hij draagt een bril met een zwart glas aan 1 kant. Aan dat oog is hij blind. Was dat de reden dat hij het landbouwbedrijf van zijn vader niet heeft overgenomen? Hij zei dat zijn vader iets beter voor hem wilde, maar hij bleef vaag over zijn professionele activiteiten. We praatten wat over koetjes en kalfjes, aangenaam gezelschap.
Aan het einde van de avond gaf hij me zijn kaartje en zei, „Next time you are in New Orleans, give me a call and I´ll marry you all over again. I am a minister“

Om even in de huwelijkssfeer te blijven, gisterenavond was het zang- en dansavond met Mike, onze huismuzikant. Mike kan geen Engels en het is dus absoluut hilarious om te luisteren naar wat hij zingt. Wanneer hij enthousiast wordt, roep hij keer op keer „Everybody mit der arms please!!!“, wij gillen van het lachen.

Onze kapitein, koorzanger in zijn vrije tijd, wilde een steentje bijdragen en zong een paar nummers. Zijn Zugabe was „Marina, Marina, Marina. Ti VOLVO piu presto sposar“. Ik had het niet meer. Passagiers vroegen of hij met zijn auto wilde trouwen.

Laatste nummer van de avond was YMCA en alle oudjes stonden op de dansvloer met hun armen te zwaaien. Mike bleef maar spelen en geraakte duidelijk door zijn Engelse vocabulaire heen. Hij hummelde maar wat aan „Young man, huhum hehe humhumhum. I say young man, huhum hehe humhumhum. I say young man, huhum hehe humhumhum, any way you hu - hu - hem hem. That´s why, huhum hehe humhumhum, I say young man, huhum hehe humhumhum, etc. etc.

Ondertussen gaat het nog steeds prima met Norman. Zijn vrouw zei me gisteren nog „I have the feeling he´s doing better without medication that with.“
Ook schattig wanneer ze vertelde: „Sometimes I loose my temper and yell at him but by the time I start to feel guilty and want to apologise, he already forgot that I was mad“

Ook leuk was het toen zijn dochter tickets voor de horce race kwam kopen. Zij gokte op 2, haar moeder op 3, haar man op 1 en haar vader op 5.
Ik gaf haar 4 ticketjes met op elk 1 van de nummers. „Will you remember which horse you betted on?“ vroeg ik, "Well, my father won´t“ zei ze droog.

Een ander mooi stel is Vivian en haar dochter Sarah. Sarah en Vivian zitten in Franziskas rode groep, maar komen in mijn groep voor de post trip in Amsterdam. Franziska waarschuwde me de eerste dag, „Sarah has a light form of Down syndrom“ Nou, als dat licht is, dan wil ik zwaar wel eens zien.
Het is een schat van een kind, maar een opgave voor de (natuurlijk single) moeder. Ze maakt zich constant zorgen over haar dochter die bovendien ook nog allerlei andere lichamelijke kwalen heeft zoals hoe bloeddruk, diabetes, ...
Sarah heeft zich nu al een paar dagen gehecht aan Franziska, maar op de trip naar Heidelberg zaten ze bij mij in de groep en ze begint mij nu ook lief te vinden. Regelmatig komt ze langs en wil een knuffeltje van me, lief kind. 26 is ze en ze heeft een vriendje.

Helemaal te gek is het feit dat we de one and only Santa Claus aan boord hebben. Elke avond zet hij zijn kerstmuts op en loopt met een groot glas bier door de lounge.