De kers op de taart

Aan Antwerpen wordt volop gewerkt. De eerste steen is gelegd voor de heraanleg van der Scheldekaaien. De plannen voor het Operaplein zijn bekendgemaakt, de heraangelegde Oude Koornmarkt en Suikerrui zijn vorige week feestelijk geopend, het Eilandje wordt verder opgewaardeerd door het Cadix project, de Handelsbeurs wordt binnenkort aangepakt, de OLV kathedraal komt bijna uit de steigers, ... en ik kan zo nog wel even doorgaan.

Door al die megaprojecten zou een mens weleens de kleine dingetjes kunnen vergeten. En het zijn net die kleine dingetjes die het hem vaak doen. De kers op de taart, een bos bloemen op tafel, een foto aan de muur, een vleugje parfum achter de oren, ...

Favoriete plaatsjes

Als stadsgids loop ik dagelijks door de stad, vooral door het oude historische centrum, en heb - zoals iedereen wellicht - een paar favoriete plaatsjes. Eén daarvan is het Conscienceplein en de Carolus Borromeuskerk.

Niettegenstaande de 18e eeuwse brand, en een tweede in 2009, blijf ik deze kerk één van de mooiste vinden van onze stad. Toen ik vorig jaar dan ook toevallig hoorde dat er een persconferentie werd gehouden over de op handen zijnde restauratie na de brand, ging ik daar dan ook heen. Op dat moment was ik net in contact geraakt met de smid en kunstenaar Bruno Kristo, en nam hem met me mee, misschien was onze Schepen van Cultuur, Philip Heylen, wel een interessant contact voor hem.

De koster zat na de persconferentie tevergeefs te wachten bij de vers gezette koffie en koeken, en Bruno en ik namen zijn uitnodiging graag aan en stapten in de sacristie voor een bakje troost. Het klikte tussen de 2, elk gedreven door hun passie, en toen de koster hoorde dat Bruno een smid was, troonde hij ons mee naar het voorportiek van Carolus Borromeus. Hij wees naar boven.

Jammer

"Kijk eens", zei hij. "Is dat nu niet jammer?" Voor het eerst zag ik daar een smeedijzeren kroonluchter hangen, of tenminste, wat ervan overbleef. Een gammel, verroest, stoffig oud ding dat duidelijk zijn beste tijd had gehad.

Een kolfje naar de hand van de smid die eens ging bekijken of het kunstwerk nog te redden viel. Hij beloofde me op de hoogte te houden van de verwikkelingen en vorige week was het eindelijk zover.

Edel ambacht

Klaas en Martijn Remmen, 2 jonge ambachtslui,hadden zich in hun atelier in Hoboken ontfermd over de versleten kroonluchter. De jonge tweelingbroers (23) zijn vorig jaar afgestudeerd van in de opleiding Conservatie en Restauratie aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten, Martijn met specialisatie hout en polychromie, Klaas met specialisatie Metalen. Ze studeren nog verder maar nemen ondertussen al enkele opdrachten aan als zelfstandige in bijberoep. Fijn om te weten dat dit edel ambacht nog met veel liefde en plezier wordt uitgeoefend.

Op een vroege ochtend reden ze met hun bestelwagentje het Conscienceplein op en een goei uur later hing de gerestaureerde kroonluchter prachtig te blinken op zijn oude vertrouwde plaats. Het was nog even spannend om hem aan te sluiten. Met een ladder klommen we boven op het baldakijn waar een paar prachtig uitgesneden houten engeltjes de wacht hielden. Was de draad wel lang genoeg? Klaas verbeet af en toe een welgemeende Gdvr... telkens hij zich realiseerde waar hij zich bevond, maar uiteindelijk lukte het hem de luchter aan te krijgen, met een spaarlampje erin.

Zoals gebruikelijk in die tijd had de maker van het smeedwerk zijn sporen erop achtergelaten in de vorm van zijn naam, en de plek waar het werk gesmeed was. Van Castel, Antwerpen. Eindelijk terug leesbaar.

De koster, Marc Hesbain, en zijn medewerkster mevrouw De Cock, keken trots toe, het was een mooie dag voor ze, ondanks de grijze hemel. De jongens hadden een bloemblaadje teveel gesmeed, en er een oogje aan gemaakt. Mevrouw De Cock was ermee in de wolken, en ging het thuis meteen aan een halskettingkje bevestigen.

De grote restauratie van de Carolus Borromeuskerk zal nog ongeveer 2 jaar in beslag nemen. De structurele werken zijn gelukkig al afgerond. In een tweede fase wordt het interieur gerestaureerd en in een derde fase de 41 schilderijen in de kerk die allemaal roetschade hebben geleden.

Ja, de grote werken moeten we nog krijgen, maar die kers, die hebben we al.

Carolien blogt ook voor Dna.be.