Poste een Marilyn fan op Facebook, enkele minuten voor de Subway dress onder de hamer zou gaan.
De Subway dress is al een paar decennia het meest herkenbare filmkostuum aller tijden. Iedereen die dit leest kan zich ongetwijfeld het moment visualiseren wanneer Marilyn Monroe op een zwoele zomeravond boven een metro grid ging staan, op zoek naar wat verkoeling, en toen die er kwam - in de vorm van een luchtstoot die de witte plissé jurk tot hoog boven haar schouders blies - was het dit beeld dat Marilyn onsterfelijk maakte.Deze jurk was DE publiekstrekker voor de enorme Hollywood collectie van Debbie Reynolds die in Beverly Hills op een veiling werd verkocht.
Reynolds had jarenlang ongeveer alles waar ze maar haar handen op kon leggen gekocht van Hollywood studios; kleding, props, van de bolhoed van Charlie Chaplin tot een jurk die Madonna droeg in de film Evita. De gitaar uit de Sound of Music of de ruby red slippers van Dorothy in The Wizard of Oz. Debbie Reynolds wilde haar hele collectie onderbrengen in een museum, maar slaagde daar helaas niet in. De jarenlange verzameling kostte haar handenvol geld en tijd, en ten einde raad had ze besloten alles van de hand te doen. Deze waardevolle collectie die een perfect tijdsbeeld gaf van de Amerikaanse filmgeschiedenis, werd nu uit elkaar gehaald en versnipperd over de hele aardbol. Wat jammer.
Maar er was iemand die de jurk wilde behoeden voor een roemloos einde, zoals belanden achter slot en grendel in een prive collectie van 1 of andere miljonair, of erger nog, in een kluis.
Hij wilde ermee rond de wereld reizen en ze daarna permanent tentoonstellen, in New York, waar Marilyn hem gedragen had, en waar de jurk volgens hem thuishoorde. Maar om dat te realiseren had hij hulp nodig, veel hulp!
Toen ik voor het eerst hoorde van het initiatief Save the Dress, twijfelde ik eerlijk gezegd een beetje. Een klein bedrijfje uit New York dat geld ronselde in het wilde weg om wat waarschijnlijk de duurste jurk in de geschiedenis zou worden te kopen op een veiling?
Giften konden online overgemaakt, via Paypal, en op hun website legde Save the Dress in detail uit wat er met de fondsen ging gebeuren. Die zouden worden gebruikt voor de aankoop van de jurk, alle kosten, en als er dan nog geld over zou zijn, werd dat geschonken aan goede doelen die Marilyn ook gesteund had willen zien.
Mochten zij niet in hun opzet slagen, en konden ze de jurk niet kopen, werden alle giften vanaf 10 dollar terugbetaald.
Ik besloot het nobele doel te honoreren, en de belofte te geloven, en stortte mijn bijdrage. De paar weken die volgden trachtte Save the Dress zoveel mogelijk pers te halen, en geld in te zamelen, en volgde ik hun vooruitgang op hun Facebook pagina.
Gisteren lag ik op de bank, om 21h, voor de start van de veiling. Die was in het digitale tijdperk uiteraard live te volgen. De Facebook generatie gaf er wel een heel andere dimensie aan. Alle Marilyn fans zaten achter hun computer met een dubbel scherm. Een scherm met de veiling, in real time, en een scherm met Facebook, waarop we mekaar bestookten met boodschappen. Sommigen zaten in de veilingzaal, zoals ook de mensen van Save the Dress, bloednerveus, ons op de hoogte houdend van het reilen en zeilen op de veilingvloer.
Tergend langzaam werd collectors item na collectors item verkocht, aan waanzinnige prijzen. Een prorotype voor de Ruby Red Slippers voor de Wizard of Oz met Judy Garland, gebruikt voor een test, dus niet eens te zien in de film, veranderde voor 510.000 dollar van eigenaar. Om nog maar te zwijgen over het daarbijhorende jurkje ...
De allereerste Marilyn jurk maakte ons meteen weer wakker. De rode jurk uit Gentlemen Prefer Blondes met Jane Russell haalde maar liefst 1.2 miljoen dollar!!!! En daar komt 23% buyers premium bij.
Niet te geloven!!!De voorspelling dat de Subway dress 2 miljoen zou kunnen halen, werd ineens veel geloofwaardiger.
Het was bijna half 5 toen lot 354 aan de beurt was. De startprijs was 1 miljoen dollar. Het zou niet lang duren of het vorige record zou gebroken worden. In 1999 werd de hoogste prijs betaald ooit op een veiling voor een kledingstuk. Ik was erbij en keek ernaar. De "Happy Birthday Mr President Dress", ook een Marilyn jurk, werd toen afgehamerd aan 1.267.500 dollar.
Pas later las ik in een artikel online dat het bieden op deze jurk 20 minuten heeft geduurd. Het hadden net zo goed 10 minuten kunnen zijn, of een uur. Ik zat aan het PC scherm gekluisterd. Het was ongelooflijk. De kaap van twee miljoen werd bereikt, en dan die van drie miljoen. Drieënhalf. Vier.
Uiteindelijk werd de koop gesloten voor 4.6 miljoen dollar!!!! De allerduurste jurk ooit.
Ze zou dit nooit geloofd hebben, Marilyn. Toen ze stierf had ze zo'n 2000 dollar op haar bankrekening staan, 49 jaar geleden. "I am not interested in money. I just want to be wonderful" is één van haar bekendste quotes.
Het winnende bod was helaas niet van Save the Dress. Zij hebben meegeboden tot 2.100.000. Wie het wel was zullen we misschien nooit weten.
Na een hele korte nacht stuurde ik vanmorgen een mailtje naar Save the Dress en vroeg een terugbetaling van mijn gift. Nog geen uur later kreeg ik een bericht van Paypal dat iemand me geld had overgemaakt. Mijn gift was integraal terugbetaald.
Ik was blij, maar tegelijkertijd triest. Blij om aan de ongelovigen te kunnen melden dat Save The Dress recht op de draad was, en netjes de centen terugbetaalde nu ze de veiling niet hadden gewonnen, en triest dat er niet meer mensen in hun ideaal hebben geloofd.
Want als we dat wel allemaal hadden gedaan, was hun opzet misschien geslaagd geweest en waren wij voor altijd met The Dress verbonden geweest. Dan was gisterenavond een onvergetelijk moment geweest waar we de rest van ons leven met trots en plezier naar hadden kunnen terugkijken.
Naïef? Ja, een beetje wel, maar ik ben echt blij dat ik nog kan geloven in de goedheid van de mens, en dat is de voornaamste les die ik hier uit leer.
Geef mensen het voordeel van de twijfel.
En de tweede les, samen zijn we sterk(er)!
Wil je het historische moment meebeleven?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten