Save the Dress!!!!

Nog geen jaar geleden heb ik in de buidel getast om een historische filmjurk te redden, de groene 'gordijnenjurk' van Scarlet O'Hara in Gone with the Wind, of hier spring ik weer op de bres voor een andere dress;
THE dress!!

De witte jurk die Marilyn droeg in de klassieker "The 7 Year Itch" van Billy Wilder gaat binnenkort onder de hamer
.


Debbie Reynolds is al jaren verwoed allerlei Hollywood memorabilia aant verzamelen en had de droom haar hele collectie ooit in een museum onder te brengen. Helaas vindt ze geen meewerkende partij en besloot daarom haar gehele collectie te verkopen. Dit wordt de grootste veiling van Hollywood Movie Memorabilia ooit en Debbie Reynolds wordt dan meteen in één klap schatrijk. Haar collectie is immers immens. En de interesse in Klassieke Hollywood items is nog nooit zo groot geweest.

Liefhebbers kunnen zich volledig laten gaan in dit aanbod filmkostuums van Rudolph Valentino, Mary Pickford, Charlie Chaplin, Claudette Colbert, Greta Garbo, Gary Cooper, Gene Kelly, Cyd Charisse, Rita Hayworth, Clarke Gable, ... en vele anderen.

Of wat dacht je van deze onvergetelijke stukken zoals the Ruby Red Slippers uit de Wizard of Oz,
De rode jurk van Marilyn in Gentlemen Prefer Blondes,
zelfs de hoofdtooi van Elizabeth Taylor in Cleopatra,
En de prachtige jurk die Audrey Hepburn droeg in "My Fair Lady"

Maar alle ogen zijn gericht op slechts één item. Een jurk die een icoon maakte van een toch al redelijk bekend sex symbool. Een jurk die een einde maakte aan het huwelijk van de filmster en de basebalspeler. Een jurk die niets aan de verbeelding overlaat van de filmkijker wanneer hij naar een oogverblindende verschijning kijkt op het witte doek die in de film zelfs geen naam had maar waarnaar gerefereerd werd als "The Girl".
Ik bedoel de witte jurk waarmee Marilyn op een warme zomeravond op een metrorooster ging staan op de hoek van Lexington Ave en 52nd street en geschiedenis schreef.


Billy Wilder filmde de scene op locatie, maar door het gejoel en gekrijs van de menigte moest hij hem later opnieuw opnemen, in een filmstudio, en werd de opwaaiende jurk trouwens in toom gehouden voor de toen heersende censuur.
Hij kon zich trouwens ook voor de kop slaan toen hij in 1952 niet snugger genoeg was geweest om het beeld van die opwaaiende jurk, als campagnebeeld voor de film te gebruiken.
Met een latere herdruk maakte hij dat weer goed
en werd deze witte jurk de meest herkenbare Marilyn jurk in de geschiedenis.

12 jaar geleden was ik er al eens getuige van hoe een andere Marilyn jurk verkocht werd op een veiling. De jurk werd meteen de allerduurste jurk ooit, verkocht voor 1.2 miljoen dollar en is wereldwijd beroemd als "The Happy Birthday Mister President
s Dress"



De eigenaar van Gotta Have It Collectibles, die de jurk heeft gekocht, heeft hem later denk ik nooit meer ergens laten zien. Ik ben ooit bij de man in zijn zaak langsgeweest, maar de jurk was er niet, en hij had er ook geen concrete plannen voor.

Als het aan de mensen achter "SAVE THE DRESS" ligt, zal dat met de Subway-dress niet gebeuren. Zij ronselen geld om de jurk te kunnen kopen en beloven dat ze er na de aankoop mee op tour gaan. Uiteindelijk willen zij de jurk ter beschikking stellen van een museum zodat iedereen die wil, hem kan gaan bekijken.

De veiling is al op 18 juni, nog 15 dagen te gaan om een hoop geld bij elkaar te krijgen. Er worden voorzichtige schattingen gedaan tussen de 1 en de 2 miljoen dollar, anderen ramen het stukje textiel op minimaal 4 miljoen dollar.
De bezielers van "Save the Dress" hebben een Facebook Cause opgericht, en reizen door de States met een replica van de jurk om zoveel mogelijk geld te verzamelen.

Als ze slagen in hun opzet, wordt de jurk gekocht, geshowd, en bewaard. Met het eventuele overschot aan fondsen worden goede doelen gesteund die bij Marilyn nauw aan het hart zouden hebben gelegen.
Falen ze, worden de contributies netjes terugbetaald aan ieder die hen steunde.

Het cynisme eigen aan de mens liet me in eerste instantie twijfelen. Ja hoor, een slimme manier om geld te verdienen. En na de veiling, waarop ze natuurlijk de jurk niet gekocht hadden, zou je nooit meer iets van deze mensen horen.
Maar voor deze keer wil ik nog eens geloven in de goedheid van de mens. Ik ga ervoor. Met de jurk van Scarlet is het ons immers ook gelukt. Mijn steun is een feit, ik heb via Paypal een som overgemaakt.

Als jij ook wilt geloven, steun dan mee en help de New Yorkers deze jurk in een museum te krijgen waar hij hoort. Geef me volgend jaar in maart geen cadeautje voor mijn verjaardag, maar koop een stukje "Subway-dress".

Want deze jurk zou niet in een doos op zolder mogen verdwijnen.