Het verdriet van Romeo

Als je Romeo heet, kan je relatie met je geliefden niet over rozen gaan. Stel je voor dat Julia net als Sneeuwwitje weer wakker was geworden na een kus van haar Romeo en nog lang en gelukkig met hem had geleefd.
Daar had vader Capulet zeker een stokje voor gestoken.

Het is blijkbaar het lot van alle Romeo's in deze wereld om hartzeer te hebben.
Mijn Romeo, de mooie blauwstaart papegaai van Dierenspeciaalzaak De Pauw is ook van zijn geliefden gescheiden want verplaatst naar een andere winkel (dat verhaal kun je hier lezen), en regelmatig haal ik samen met de collegaatjes van de winkel herinneringen aan hem op, zoals een stel treurende polyamoristen bij de koffietafel van één van hun lovers.

Gisteren gingen mijn man en ik wat boodschappen doen op de Boomsesteenweg, Brico, Ikea, je kent dat wel, en onlangs was ik erachter gekomen dat het hoofdhuis van Dierenspeciaalzaak De Pauw vlakbij Ikea zit, aan de overkant, net voorbij Cardoen. We hadden een autootje gehuurd, en gelukkig kattenbakzand nodig, dus wij draaiden de parking op van De Pauw.

En ja hoor, daar zat hij, in een grote kooi, net naast de ingang. Ik stapte erop af en begon tegen hem te praten. Herkende hij mij? Hij hield zijn kopje scheef en keek me indringend aan. Verbeelde ik het me, of lagen zijn veren er iets minder mooi bij?
Het duurde even, maar uiteindelijk kwam hij me toch gedag zeggen, en knabbelde wat op mijn vinger.

Toen ik vandaag verslag uitbracht in Antwerpen (met de foto's die meteen opgehangen werden), zei het meisje me:

"Hij heeft daar heel wat minder passage, de mensen zien hem niet meteen zitten als ze de winkel binnenstappen, en hij voelt zich vaak eenzaam."

Bij deze een oproep aan alle Ikea bezoekers. Ga vooraf even langs De Pauw, en als je een mooie blauwstaart papegaai ziet zitten naast de ingang, maak er dan even een praatje mee, en doe hem de groetjes van zijn vrouwen.




Hoe het afloopt kun je hier lezen.