vrijdag 12 april 2013

Michael's wedding - Part 7

Welcome to the United States of America

De volgende uren zitten we op de Amerikaanse highway richting Sidney, Ohio. Kim is ons vanmorgen iets over 09h komen vervoegen en met zijn drieën zijn we onderweg.
De vorige keer dat Kim met haar vriendin Melinda de grens van Canada naar de USA overstak werden ze tegengehouden en duurde het één uur voor ze verder mochten rijden. Kim had sindsdien een heilige schrik om de grens over te gaan en was ervan overtuigd dat ook wij tegengehouden zouden worden. Ik dacht dat het zo’n vaart wel niet zou lopen.


Er stonden zo goed als geen auto’s meer om 9h20, alles wat er stond, mocht zo doorrijden, en toen was het aan ons.
Een Canadees, Belgisch, en Nederlands paspoort werden overhandigd.
“What is your country of residence?”
“We both live in Belgium, she’s from Canada”
“How do you know her?”
“I met her in L A last August”
“What were you doing in LA?”
“You probably won’t believe this. We were there to commemorate the 50th anniversary of the death of Marilyn Monroe”
“You’re right, I don’t believe you. Where’re you guys going to now?”
“To Sidney Ohio”
“What’s the main purpose of your trip?”
“We’re going to a wedding”
(ik liet wijselijk het woord ‘gay’ achterwege. Was wellicht niet goed gevallen …)
“How do you know people in Sidney?”
“I met one of them in NY 14 years ago”
“How did you meet him in NY 14 years ago?”
“We met at Christies, at an auction”
“What auction?”
“The personal property of Marilyn Monroe. We’re fans you see”
en ik rukte mijn vest open, waardoor ik hem mijn Marilyn T-shirt liet zien. Hij haalde zijn wenkbrauw op.
“OK, park your car, enter the building left and go to the second floor.”
Bummer, we hadden het vlaggen.
“Niet moeilijk dat ze ons tegenhouden” zei Kristoffel
“Wat een onwaarschijnlijk verhaal ook …”
Het was nochthans he truth, the whole truth, and nothing but the truth …

In de wachtkamer zaten 2 onguur uitziende individuen, 3 latino’s en een Aziatische familie. Meteen wist ik in welke categorie we waren onderverdeeld. Eén voor één werden zij door een stem via de intercom binnengeroepen. Wij niet, oh nee. Ons kwamen ze persoonlijk halen.

Een zekere Ucci wenkte ons naar binnen. Boom van een kerel, paar sterren op de schouders, dikke snor, en een holster met revolver aan zijn zij. Ik vroeg me af of Ucci zijn voor- of achternaam was en indien het laatste, of zijn moeder hem in een flauwe bui ‘Gerald’ genoemd zou hebben, of ‘George’.

Hij blafte Kristoffel toe.
“You don’t have an ESTA.”
Een ESTA is een formulier dat je elektronisch moet aanvragen en invullen wanneer je naar de US vliegt vanuit een ander land. Het kost 14 dollar en is 2 jaar geldig.
Ik had overal navraag gedaan, en omdat wij de States niet in zouden vliegen doch rijden, was een ESTA volgens de geraadpleegde bronnen niet nodig. De mijne was nog geldig van mijn NY reis van anderhalf jaar geleden. Ucci bevestigde dat het niet verplicht was, maar toch wel nuttig. Ja hallo!

Hij stelde soortgelijke vragen als zijn collega in het hokje aan de grensovergang.
“What’s the main purpose of your trip?”
“We’re going to a wedding”
(ook hier liet ik wijselijk het woord ‘gay’ achterwege. In Ohio is het homohuwelijk nog niet wettelijk. Hij zou ons nooit geloofd hebben)
“How do you know someone in Sidney?”
“I met them in NY a long time ago”
Hij bekeek me en kneep zijn ogen tot spleetjes.
“Name 2 cities close to Sidney Ohio”
Wat? Die pipo gelooft ons echt niet. Ik gooide mijn hoofd achterover en antwoordde zonder verpinken
“Dayton and Cincinatti”
Ha, daar had hij niet van terug.
Hij nam nog even alle vingerafdrukken van Kristoffel en van mij, en een foto (mugshot?), vroeg ons een papier invullen dat hij in ons paspoort vast niette, liet ons 6$ pp betalen en we dan mochten we eindelijk verder.

Pffft, flauw machtsvertoon.

Michael's wedding Part 1
Michael's wedding Part 2
Michael's wedding Part 3
Michael's wedding Part 4
Michael's wedding part 5
Michael's wedding part 6
Michael's wedding part 7
Michael's wedding part 8
Michael's wedding Slot

Geen opmerkingen: