Ready to believe again

Life on the street is hard. Het creeert waarschijnlijk ook een (milde) vorm van opportunisme. Toen ik in Philadelphia op een straathoek eindelijk iemand vond die Obama buttons verkocht, en waarvan ik er meteen 2 kocht, was dat een trouwe aanhanger, en zijn ogen straalden toen hij over de zwarte presidentskandidaat sprak.
Bij Central Park in NY zag ik ook een straatventer, met mooiere Obama buttons, en ik kocht er weer 2, tot ik tussen de exemplaren die hij te koop aanbood, ook een stel McCain buttons zag liggen.
Of hoe je niet altijd volgens het handboek – segmenteren, positioneren, targetten - moet werken om succesvol in sales te zijn.

Ik pinde mijn Obama button op, toch wel goede marketing want Obama en Kennedy staan erop met als boodschap “I want you to believe”, en wat later zag ik deze hoopvolle boodschap van 1 of andere snackbar eigenaar.
Ik hoop dat hij het haalt … ( en dan bedoel ik in eerste instantie de Senator, maar toch ook wel een beetje de snackbar eigenaar want er gaan hier voorlopig meer businesses ter ziele dan dat er boven het doopvont worden gehouden).

Ik ben weer helemaal aan het gaan voor deze stad, je kijkt je ogen uit. OK, het mooie weer helpt, maar elke straathoek bezorgt ons - Europeaantjes – een openbaring.


Ons hotel is super goed gelegen en terwijl ik een stadplannetje openvouwde, zag ik dat we 2 blocks verwijderd waren van de “Marilyn Monroe’s Subway Grating”, ik zweer het, het staat zo op het plannetje.
Daar moest ik natuurlijk heen voor een fotootje. De Pose
The Real Thing
Het “Marilyn-Moment” wordt trouwens niet aleen door mij gerecreeerd. Op het net vond ik deze geweldige blog entry die – door dezelfde blogger – ook deze heeft voortgebracht.

Ook hier gingen we voor een Hop on-Hop off bussysteem, dat bevalt ons eigenlijk altijd wel, en de rest van de dag reden we zowel door Mid-, Down-, als Up-town met de nodige aangename onderbrekingen als en cocktail in de Trumptower , en lunch in Battery Park waar een aantal vreemd uitziende toeristen rondhingen … (Let vooral op de achteloze voorbijganger in de achtergrond, helemaal in het zwart gekleed, met een rugzak en baseball petje)