We the people

Jongens, die Amerikanen kunnen alles wel heel goed verkopen zeg. Vooral zichzelf. Je zou voor minder patriotistisch worden in dit land.
Philadelphia is eind 18de eeuw de bakermat geweest van de opstand tegen het Britse rijk, en is ook een tijd lang de hoofdstad van de Verenigde Staten geweest.

We zijn hier eigenlijk eerder toevallig terechtgekomen. Onze transatlanstische vlucht, van Brussel, landde hier, en het is ook vanuit Philadelphia dat we volgende week terug naar Belgie zullen vliegen. We besloten de stad een kans te geven en via het internet vond ik het schattigste B&B, Thomas Bond House.

Ondertussen hebben we nog geen seconde spijt. De B&B is perfect gelegen, onze kamer is geweldig, het ontbijt groots en onze hosts uitmuntend. De stad biedt evenveel geschiedenis als Washington DC zonder op een gigantisch openlucht museum te lijken, er zijn de gezellige bars, restaurants en charmante straatjes van New Orleans, zonder de armoede, en overal wordt de architectorale grandeur van skyscrapers afgewisseld met prachtig onderhouden parkjes als in New York City, zonder de chaotische drukte en oorverdovend lawaai.
En blijkbaar heft Philadeplhia geen Sales Tax op kleding, JIHAA!

Philadelphia schreef geschiedenis in 1776 toen de Verenigde Staten (13 toen), zich als onafhankelijke republiek verklaarde, onafhankelijk van het British Empire.
Het gebouw waar de "Declaration of Independence" en de "Constitution" werd ondertekend is wellicht het belangrijkste historische gebouw van de stad, en dat wilden we natuurlijk gaan bekijken.
Independence Hall ligt op nog geen 2 blocks van ons hotel en het is hier nog steeds stralend weer (19 graden Celsius vandaag) dus wij op pad.

National Park Rangers doen de tours, mogen geen tips aanvaarden (duh!), en de organisatie liep als een Zwitsers uurwerk.

Het meest indrukwekkende echter, en aldus totaal onverwacht, was de plek waar de Liberty Bell hangt.
Er is een heel gebouw omheen gebouwd als een eerbetoon aan dit symbool dat pas later als vrijheidssymbool is (h)erkend.
De Bell stond symbool voor het einde van de slavernij, en dit ongeveer 100 jaar nadat hij in Engeland gemaakt was.
Over bijna de hele lengte van de Bell loopt een grote barst. Die is er redelijk snel ingekomen, al verschillen de verhalen. De ene zegt dat de barst er eind 18de eeuw is ingekomen, de ander zegt dat hij gebarsten is nadat hij voor het eerst - bij wijze van test - werd geluid.
Dat verhaal zou kloppen, al was het toen maar een klein barstje, doorgescheurd tgv. Washingtons verjaardag in 1846.

We liepen door het mausoleum met foto's van JFK, M.L. King, de Dalai Lama bij de Bell, studenten tijdens een sit-in in de 60's, de Bell op reis door alle staten, de Bell die live op de radio werd geluid - vals door de crack - na de landing van de geallieerden in '44 en ineens stonden we er voor, toch wel een kippenvelmoment, als je bedenkt dat er elk jaar ongeveer 1,5 miljoen mensen een bezoek aan brengen. Ja die Amerikanen verkopen zich goed.