zondag 12 augustus 2007

She´s got the power to heal you

Melinda had er weken van tevoren al voor gezorgd dat onze laatste avond in LA een topper zou worden.
Ze had contact opgenomen met het beroemde Graumann´s Chinese Theater jawel, dat met de hand- en voetafdrukken van de sterren in cement) met de vraag of zij zich wel realiseerden dat er honderden fans zouden afzakken naar Hollywood om de 45ste herdenking van Marilyn Monroe´s overlijden te eren en of ze misschien een film van haar wilden vertonen op het grote witte doek.
Ze kreeg binnen de 24 uur reactie. Super idee, aan welke film had ze gedacht en wanneer had ze die graag gehad?
Er is maar 1 film natuurlijk, Gentlemen Prefer Blondes (GPB) en we hadden nog geen slotevent voor zondagavond. Dat was geregeld dan.

Mann´s Chinese Theater (zoals het tegenwoordig heet) heeft ook een VIP lounge te huur voor groepen, this is getting better al the time.

Iedereen had al op voorhand een ticket gekocht online ($12,45) en de VIP, inclusief unlimited drinks, was beschikbaar aan $15 per persoon (inclusief unlimited drinks? Daar zouden ze spijt van krijgen)

Een paar dagen van tevoren waren Melinda en ik eens een kijkje gaan nemen en kregen een rondleiding van de Manager, inclusief een drankje, popcorn en een gratis film als we wilden (geen tijd helaas)
De VIP lounge zag er super uit. Allemaal rode pluche en overal grote zwartwit foto´s van sterren die hun handen in het cement drukken. Clarke Gable, Sophia Loren, Barbra Streisand en natuurlijk Jane Russel en Marilyn Monroe op een ereplaats.

Zondag was het zover. Een blok van 40 stoelen was voor ons gereserveerd en vooraan in het blok, in het midden, 4 extra gereserveerde stoelen voor ons, Melinda, Bonnie, Rachelle en mij, met een mooie gelamineerde Marilyn foto op de zetel voor de gelegenheid.

Melinda sprak de zaal toe door een grote micro op voet. Ze had een paar lijnen ingestudeerd met Suzie die haar Grauman´s jurk zou aantrekken. Melinda was bloednerveus, Suzie was namelijk nergens te zien.

Ineens huppelde er een blond visioen het podium. Enorm snel inspelend op het moment greep Melinda de microfoon “ladies and gentlemen, the ‘late’ Marilyn Monroe
De zaal ging uit zijn dak.

Suzie, in her breathless Marilyn voice, sprak de zaal toe.
“Common everybody, I know you all know the words. This is our night, this is our movie, this is our girl. Let´s cheer, laugh and sing along. Enjoy the movie”

En dat deden we. Zo moet het vroeger zijn geweest wanner mensen naar de film gingen. We lachten, applaudisseerden, en zongen mee en het absoluut hoogtepunt van de film was natuurlijk de scène Diamonds are a girl´s best friend.
Voor velen was het de eerste keer dat ze Marilyn op een groot scherm zagen, en boy, was het een groot scherm.

Na de film trokken we naar de VIP lounge. De flessen witte wijn en cava gingen er stevig door (ik wist dat ze spijt van die forfait gingen krijgen) en de sfeer was super.

Suzie kwam me vragen of ik zin had een laatste keer met hen te gaan eten en ik nam afscheid van mijn Marilyn vrienden. Melinda zag ik later op de kamer nog wel even en zij was trouwens druk bezig als organisator van het hele gebeuren.

Met Suzie, Joshua, Dawn en Eric wandelde ik naar buiten. We gingen naar Mel´s Diner op Hollywood and Highland, 5 minuten van onze hotels. Mel´s is een soort van betere hamburgertent, 24/7 geopend.

We liepen niet ongemerkt naar binnen (probeer dat maar eens met Marilyn Monroe in je gezelschap) en werden naar een tafel helemaal achteraan gebracht. Onze ober heette Roswell en we zouden er snel achterkomen dat hij een gevoel voor humor had. We genoten van de sfeer en van de videobeelden op de schermen. Freddy Mercury afgewisseld door Tom Jones.

Hij nam onze bestelling op – nadat hij mijn wodka cranberry op een spectaculaire manier voor mijn neus had gezet – en ging speciaal voor ons iets opzetten.

Hij kwam terug voor onze reactie. Het was een scène uit Tommy de musical, Eyesight for the Blind. Tommy wordt naar een Marilyn church gebracht waar zijn ouders hopen dat hij door haar zal genezen. Psychedelic.

Tegen 01h namen we afscheid van elkaar.
Dit was het einde van het Hollywood Adventure.
Om half 6 de volgende ochtend vertrok ik met een shuttle naar LAX, de internationale luchthaven. Rijker aan ervaringen en verhalen, maar toch ook wel een beetje blij dat ik weer naar huis ging.





1 opmerking:

Dutch Yeti zei

Een hele mooie afsluiting van een fantastische tijd, lijkt mij. Nu no 5 jaartjes wachten en dan de 50ste dag maar gaan vieren in the States. Ik blijf je volgen want er zullen wel weer wat reisverhalen volgen, hoop ik.
Dikke knuffel !!!