Battleship Concerto

We hebben ons schip omgedoopt in Battleship Concerto.
Sinds een dag of 3 hebben 2 oudjes elkaar de oorlog verklaard. Beiden zijn single, eentje uit mijn rode groep, Lorraine; 65 jaar oud (jip, steeds diezelfde Lorraine), en eentje uit de gele groep van Armin, Jo Hanna, net 80 geworden.
Als je als single met Grand Circle reist kun je een room mate vragen, en het kantoor in Boston bepaalt dan met wie je reist. Als je nl. alleen reist, betaal je een single toeslag van 940 dollar. Dat is best veel als je denkt dat de hele cruise inclusief transatlantische vlucht tssen de 1500 en 2000 dollar kost.

Op elke trip zijn er wel een stuk of 5 ‘Share Requestors’ en meestal valt dat goed mee. Blijkbaar valt het voor Lorraine en Jo Hanna een beetje tegen.
De eerste signalen kwamen van Lorraine, maar dat is een pessimistische hypochonder met een zwarte blik op het leven die ik nog nooit iets prettigs heb horen vertellen
(voorbeeld: “My father named me after that song ‘Sweet Lorraine’. I hate that song. I am not sweet at all. I am Rotten Lorraine”)

Elk half uur komt ze me vertellen hoe vervelend haar ‘room mate’ is, niet tegen haar spreekt, haar compleet negeert en totaal geen rekening met haar houdt.
Jo Hanna is een schattig oud vrouwtje van wie ik me niet kan voorstellen dat er ook maar 1 venijnig haar op haar witte hoofdje zit. Het is er zo eentje die ’s morgens al glimlachend de lobby in stapt, rain or shine, nooit klaagt, complimentjes geeft, grapjes vertelt, kortom een schatje.

Nee, het lijkt me eerder Lorraine die haar eigen ding doet. Ze staat om 9h op (terwijl 95% van de passagiers om 6h uit de veren is, dat vind ik er persoonlijk ook wat over maar ja), ze gaat pas om 01h slapen dus beide oudjes maken elkaar constant wakker.

Jo Hanna sluipt nu al met een zaklamp door de kajuit als ze in de badkamer moet zijn, en Lorraine heeft afgelopen nacht in de bar geslapen. Ze negeren elkaar totaal en kijken de andere richting uit als ze elkaar ergens tegenkomen.

Lorraine kwam me vanmorgen vragen of er geen lege kajuit was waar ze naar kon verhuizen, want ze hield het niet meer. Na een korte terugkoppeling met Boston kon ik haar meedelen dat ze een andere kajuit kon hebben voor de meerprijs van 940 dollar.
Armin deelde hetzelfde nieuws met Jo Hanna die ondertussen haar room mate ook liever kwijt dan rijk is.
Lorraine roept al een paar dagen dat ze zoveel geld heeft (van al haar rijke mannen) maar weigert de 940 dollar te betalen
“Oh it’s not that I can’t afford it, it’s just that I don’t want to pay thatamount for these few more days”.
Waarschijnlijk tergt ze de arme Jo Hanna tot het uiterste zodat die in haar geldbuideltje zal grijpen en de centen op tafel legt om van haar kwelgeest verlost te worden. Wordt ongetwijfeld vervolgd ...
(Als het maar geen ‘Murder on the Main’ wordt)