vrijdag 11 juli 2008

De mislukte verjaardag

Mert kwam gisteren naar me toe. Hij is de lead PD dus hoofdverantwoordelijke en moet ervoor zorgen dat alles in goede banen verloopt. Hij had de passagierslijst bekeken en gezien dat er tijdens deze cruise 4 mensen jarig zijn, allevier uit mijn groep.
De eerste jarige was Dick Ewbank. Vanmorgen was ik mijn groep aan het verzamelen voor de walking tour in Passau en zag hem naast me staan (tenminste, ik las zijn naam op zijn naambadge). Ik boog voorover en fluisterde in zijn oor “Happy Birthday”. Hij grinnikte. “Do you want us to sing for you?” vroeg ik, “No thanks, I’d rather not”

We zaten om 19h aan tafel en Mert vroeg me of ik wist waar mijn birthdayboy zat. Wanneer er iemand jarig is, dansen alle PD’s door de zaal richting jarige en krijgt hij of zij een ijstaart met vuurwerk.
Ik had geen flauw idee waar hij zat. Ik wandelde door het restaurant. Niet te zien. Ik ging naar de receptie en vroeg of ik zijn paspoort even mocht zien, by then had ik geen idee meer hoe hij eruit zag. Op de foto stond een oudere man met grijs haar. Aan dat signalement beantwoord ongeveer 40% van de passagiers, dat hielp me dus ook niet verder.
Armin stelde voor om ook even een rondje te lopen.
Hij vond hem. Aan een ronde tafel aan het raam, met een licht hemd. Volgens mij was het hem niet. Jawel, zei Armin. Een waitress wiens hulp we hadden ingeroepen was ook overtuigd dat het hem was “I served him a Martini earlier, it’s him”. Ik twijfelde nog steeds.
Ik kreeg de taart op een plateau, en Mert kreeg het vuurwerk. Op de tonen van ‘Happy birthday’ van Stevie Wonder dansten we door de zaal, tot aan de ronde tafel aan het raam. Net voor ik de taart voor de neus zette van de man met het lichte hemd, viel mijn oog op zijn naambadge, Graham en nog wat, met een blauwe sticker in plaats van een rode. Het was hem niet!!!!!!

Ik griste de taart weg, gejoel alom. Ik liep langs alle tafels en maakte er een grapje van “Is it your birthday?”, “Yours?”, “Do you know who’s birthday it is?” ...
Mert pakte de microfoon en vroeg of mijnheer Ewbank zich even bekend wilde maken.
Hilariteit alom.
Eindelijk vonden we hem. Zijn vrouw gilde van het lachen, de tranan rolden over haar wangen “You silly girl, you knew all along it was him” zei ze.
Take credit anytime and anywhere you can dacht ik en ik zei “Of course I did, this is payback because he didn’t want me to sing”

5 opmerkingen:

marijke en toon zei

Dat was een hele boterham , ik stond er 3 achter en heb er van genoten , ook heel leuk geschreven , of ik ze voor me zie!!! Tussen de plooien door wordt er toch goed gelachen , houen zo . Liefs en hug MM

marijke en toon zei

Het zijn dus niet alleen katten die altijd op hun pootjes terecht komen. Nice twitch, die taart.
T

Anoniem zei

meesterlijk hoor, zowel de comeback als de blog, kzit hier te glimmen van fierheid !

dikke knuffel
toffi

Dutch Yeti zei

Ik dacht al dat het schip gezonken was. Wat een gedoe met die loopproblemen, zijn die schepen daar zo goed op uitgerust?
Alle drie je verhalen gelezen met een dikke glimlach. De taart is het summum, goed opgelost en erg inventief.

Anoniem zei

Hallo Carolien, ik lees al maanden met veel plezier je verhalen en zal dat ook blijven doen. Wie ben ik ? Frank, de zoon van Corrie die weer de vriendin was van Muis (tante Bep voor mij). Je blog wordt vermeld bij Nepalese "Grote" Rik, vandaar.
Groeten Frank