Gisteren genoten van een documentaire over een historisch event. De allereerste vlucht rond de wereld van een zeppelin, gezien door de ogen van de enige vrouw aan boord, Lady Grace Drummond Hay.
De laatste weken zagen we elke avond een zeppelin voorbij ons raam vliegen, of beter gezegd, varen, want dat is wat een zeppelin doet, dus blij dat ik de oude docu had bewaard op de hard drive nadat hij maanden geleden was opgenomen. De Goodyear Blimp die we elke avond tegen 18h30 zagen drijven in de staalblauwe lucht, had mijn interesse in het fenomeen gewekt.
Het jaar was 1929, in verschillende opzichten een belangrijk jaar. Het is het jaar wanneer de allereerste Oscaruitreiking plaats vindt. Voor de allereerste keer wordt Werelddierendag gevierd op 4 oktober en natuurlijk is 1929 ook het jaar van Zwarte Donderdag, de beurscrash in New York, en vooral met dat laatste in het achterhoofd, kijk je toch iets anders dan naar die vrolijke mensen in de roaring Twenties.
Het luchtschip had op deze tocht, grotendeels gesponsord door William Hearst, 60 passagiers aan boord, en 40 bemanningsleden.
Onder de passagiers slechts één vrouw, Lady Grace Drummond Hay. Ze was journaliste voor de Chicago Herald en haar aanwezigheid was een meesterzet van Hearst, want de publieke interesse in de vlucht steeg naar ongekende hoogten (en ook de krantenverkoop).
Zoals wij nu zonder nadenken online een ticket kopen voor een vlucht naar god weet waar en zonder verpinken instappen aan boord van een vliegtuig, verveeld de veiligheidsinstructies proberen te negeren en klagen over het (gebrek aan) eten aan boord, was vliegen nog geen honderd jaar geleden zo goed als onbereikbaar voor de gewone mens.
De filmpjes die bewaard zijn gebleven van deze periode, en dit soort ondernemingen, laten zien dat het hele leven stilviel wanneer een zeppelin ergens voorbij kwam, opsteeg of landde.
Zo’n gevaarte heeft iets machtigs en tegelijkertijd iets kwetsbaars, wanneer je het, bijna hulpeloos als een blinde mol, zijn weg ziet banen door de lucht. Honderden mensen stromen toe om hem op de grond te trekken wanneer hij wil landen, of om hem op te tillen bij het opstijgen, en de mensen aan boord baden in luxe en doen hun ding alsof ze thuis zijn. Zoals hun dagelijks sigaartje roken in het rooksalon op luttele centimeters onder de gigantische ballon met brandbaar waterstofgas. Hier mag het al niet meer op café.
Lady Hay geeft, door middel van een voice over, haar visie op de vlucht, een beetje geromantiseerd weliswaar, maar je zou van minder romantisch worden al kan ik me moeilijk inleven in haar adoratie voor haar collega Karl en lijkt me de tragische idylle eerder een fantasietje van de filmmaker.
Lady Hay zou enkele jaren later, ook weer met haar collega Karl, meevaren op de maidentrip van Hindenburg, de grootste zeppelin ooit die een jaar later in vuur zou opgaan tijdens een mislukte landingspoging. Timing is everything.
De documentaire Farewell won terecht een Gouden Kalf in 2010.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten