dinsdag 12 juni 2007

Almost blue

Moet even denken aan een bekende ballad van Chet Baker, "Almost blue". Het zit erop de trip, Franziska en ik zitten erg asociaal maar wel gezellig naast elkaar bij Starbucks in Vienna Airport te genieten van het gratis wireless internet en af en toe een grote schimende Latte.
Op anderhalf uur was ik door mijn e-mails. Gelezen weliswaar, nu nog opvolgen :)

Het was echt een supertrip. Ben wel moe nu, om 20 over 3 opgestaan (waar is de tijd dat ik dat tijdstip in mijn bed kroop) en met de eerste bus om half 4 naar de luchthaven van Wenen.
6 uur en 2 bussen later was iedereen verdwenen Hehe, rust. Stom dat ik pas om 20 voor 9 vlieg vanavond.

Gisteren was een mooie dag. ´s Ochtends naar de Abdij van Melk
Alhoewel iets minder een wauw effect dan de eerste keer, toch nog flnk overweldigend. Vooral in de stralende zon, onder een knalblauwe hemel.
Iedereen genoot zichtbaar. Vandaar een prachtige tocht over de Donau, echt geweldig alhoewel niet helemaal blauw en tegen een uur of 4, 5 weet het al niet meer, kwamen we aan in Wenen. Jammer genoeg lagen we erg ver van het centrum, maar de tijd liet zowieso niet toe dat we even een ommetje gingen maken.
Een ´officieel´afscheidsmoment, de laatste porttalk, het laatste diner en om half 8 vertrokken naar het Kursalon voor de optional tour Musical Vienna.
Ondertussen was Shelley aangekomen, zij gaat met de Concerto terug naar Amsterdam met een nieuwe lading passagiers. Ze ging mee naar het Kursalon en op het balkon zaten we wat bij te kletsen bij een glaasje witte wijn. Zo slecht is het leven nog niet :)

Gelachen met mijn bus commentaar onderweg. Meestal liggen de schepen in het centrum en is het 10 minuutjes rijden naar het Kursalon. Nu was het meer dan een half uur. Help!? Wat moest ik vertellen over Wenen?
Gelukkig had ik een goede - maar slecht verstaanbare (ojee dat Ooostenrijks accent) - buschauffeur die me af en toe wat influisterde waar ik dan wat omheen zat te breien. Hoogtepunt was toen we het standbeeld van Radetzky passeerden. Over de man wist ik nu eens helemaal niets te vertellen dus ik riep luid door de microfoon "Well, I am sure you all know this guy" en ik deed "Tarara tarara tarara tata" (voor de Nederlandse lezers: tietenkont-tietenkont-tietenkont-kont-kont) en hup, heel de bus deed mee.

Terug aan boord was het tijd om afscheid te nemen van de mensen uit mijn groep die in Wenen achterbleven met Martin voor de post-trip. en vooral Marilyn kreeg het moeilijk.
Ik zag dat ze gehuild had, ze gaf me snel en kus en ging weg. Ik bleef een beetje verbouwereerd achter. Was er iets?
Na een paar minuten kwam haar man John terug. John praat moeilijk, ik denk dat hij een beroerte heeft gehad misschien niet al te lang geleden. Lieve man.
"Carolien", zei hij, met zijn altijd een beetje trillende stem "would you please give me your e-mail address? I think it would help Marilyn. She will miss you so much you know". Daar had ik het toch ook wel even moeilijk mee. Je spendeert 3 weken met een kleine groep mensen, heel intens, en je neemt dan afscheid van elkaar.
Niet zoals je dat vroeger deed zo een beetje vrijblijvend, denkend, zeker wetend, dat de hele wereld aan je voeten ligt en je alle tijd van de wereld zult hebben om die vriendschappen op te volgen en te hernieuwen, keer op keer. Zoals vroeger op vakantie in Mallorca, of op ski vakantie in Oostenrijk met school, en nog wel 1000 andere keren.
Natuurlijk deed je dat nooit, of eens een enkele keer, maar hier weet je gewoon, heel zeker, ik ga die mensen nooit meer zien. Daar word je toch ook een beetje 'blue' van.

1 opmerking:

marijke en toon zei

Het is ook erg op zijn plaats om een beetje blue te zijn. Kan het me zo goed voorstellen. Met ouder te worden word je steeds vlugger een beetje blue . Mijn ogen staan in ieder geval vlug op sap.
Lief hoor vam Marilyn , is er geen klein kansje dat je haar kunt zien in augustus.
Ik hoop dat je nog dikwijls zo'n gezellige groepen krijgt . Beetje blue of niet .
Ik zag vanmorgen dat je achter de pc zat maar wist natuurlijk niet waar !! Nog even en je bent weer thuis , waar je 3 katers vol ongeduld zitten te wachten . Wij komen de 26e weer terug en zijn de 1e weer weg . Hope te see you soon .
Dikke x MM